Γιορτή της Φύσης η Πρωτομαγιά, μέσα στα άλλα μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε, ελπίζω,  η καραντίνα ότι το φυσικό περιβάλλον δεν έχει καμία ανάγκη τον άνθρωπο. Αντικείμενο λατρείας από αρχαίους πολιτισμούς η Μητέρα-Φύση τιμήθηκε ως η υπέρτατη θεότητα που εξασφαλίζει την γέννηση, την αναγέννηση και τη ζωή, θέμα στοχασμού – η φιλοσοφία ξεκίνησε από τη μελέτη της στα παράλια της Ιωνίας -, εφαλτήριο επιστημονικής έρευνας – από τις παιδικές ερωτήσεις μέχρι την εξερεύνηση του σύμπαντος-, έμπνευση καλλιτεχνικών δημιουργημάτων, η Φύση είναι το σπίτι μας. Μέχρι τα μέσα του 20ου αι., οπότε και αλματωδώς εξελίχθηκαν η επιστήμη και η τεχνολογία, οι δυνάμεις της προκαλούσαν συχνά τον τρόμο και το δέος: και μόνο μια άσχημη κλιματολογικά χρονιά αρκούσε για να καταστραφούν σοδειές και άνθρωποι. Έκτοτε η σχέση αντιστράφηκε, η ισορροπία διασαλεύθηκε. Με κυρίαρχο μέγεθος το κέρδος και αδιαφορία για το μη αριθμητικά μετρήσιμο, ο άνθρωπος περιφρόνησε την αγκαλιά της Φύσης παραγνωρίζοντας πως είναι μέρος της, άρα υπόκειται στους νόμους της. Αρκεί μια σεισμική δόνηση, μία πλημμύρα, ένας παγετός για να μας θυμίσει τη δύναμή της, για την οποία μάλιστα η ίδια η Φύση ποτέ δεν επαίρεται. Οι τελευταίες εβδομάδες μας έκαναν να σκεφτούμε πολλά. Ας είναι ένα από αυτά και ο αναπροσδριορισμός της σχέσης μας με το φυσικό περιβάλλον. Σε άλλη περίπτωση κάθε εορτασμός της Πρωτομαγιάς ως γιορτή της Φύσης είναι μάλλον άστοχος.

Αλίκη Γαλιατσάτου, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου