Συναδέλφισσα, Συνάδελφε
Το στομάχι σφίγγει, βλέποντας τα παιδιά του πολέμου να ξεσπιτώνονται, αντί να είναι στο σχολείο, να περπατάνε μόνα τους χιλιόμετρα για να γλυτώσουν από τη φρίκη, να ψάχνουν μάταια τους γονείς τους. Δύο λαοί, που ζούσαν για δεκαετίες ειρηνικά, χύνουν ξανά το αίμα τους, εξαιτίας της απαράδεκτης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, εξαιτίας ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού πολέμου στη γειτονιά μας και του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-Ε.Ε. με τη Ρωσία για τα ματωμένα κέρδη των επιχειρηματικών τους ομίλων.
Εμείς οι εργαζόμενοι, δεν έχουμε κανένα συμφέρον να διαλέξουμε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, είτε αυτό της Ρωσίας, είτε αυτό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Είμαστε με τους λαούς όλου του κόσμου, με το δικαίωμά τους να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους, να ζουν ειρηνικά, με δικαιώματα και αξιοπρέπεια και όχι μέσα στη φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή στην καθημερινότητα ενός άλλου, ακήρυχτου πολέμου, της φτώχειας, της ανεργίας και της εκμετάλλευσης.
Στην απεργία στις 6 του Απρίλη να ακουστεί δυνατά η δίκη μας φωνή!
Η ακρίβεια, σε συνδυασμό με την καθήλωση των μισθών προκαλούν ασφυξία σε κάθε σπίτι. Όταν ακούμε πως λεφτά δεν υπάρχουν για να μειωθούν οι δυσβάσταχτοι φόροι, για να γίνουν μαζικοί, μόνιμοι διορισμοί για να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία, πως η μονιμοποίηση όσων εργάζονται τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση είναι ανεδαφικό αίτημα, πως δεν γίνεται να βρεθούν νέες αίθουσες για να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στην τάξη κλπ., είναι πρόκληση να βρίσκονται πάνω από 5 δις € κάθε χρόνο για να πληρωθούν πολεμικοί εξοπλισμοί για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Όταν ακούμε συνέχεια πως δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» και άρα δεν μπορεί να στηριχτεί ουσιαστικά το σύστημα υγείας, να κατασκευαστούν-επισκευαστούν σχολεία και την ίδια ώρα 11 δις € από το περιβόητο ταμείο ανάκαμψης δίνονται απλόχερα στο κεφάλαιο, τότε για τους εκπαιδευτικούς και όλους τους εργαζόμενους πρέπει να σημάνει συναγερμός.
Η λύση είναι μία… στις 6 Απρίλη, κλείνουμε τα σχολεία!
Δεν ανεχόμαστε άλλο την κοροϊδία!
Τώρα η οργή, ο θυμός και η αγανάκτηση να γίνουν οργανωμένη δύναμη, για να διεκδικήσουμε αξιοπρεπείς μισθούς, ουσιαστική στήριξη από την κυβέρνηση στο παιδαγωγικό μας έργο, για να μην περάσουν τα σχέδια κατηγοριοποίησης των σχολείων, μέσα από την αντιδραστική αξιολόγηση.
Δίνουμε αποφασιστική απάντηση στις πειθαρχικές διώξεις, στις απειλές και στην οργανωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης μέσω του μηχανισμού των Συντονιστών Εκπαίδευσης, να αλλάξουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων τις συλλογικές τους αποφάσεις και να εφαρμόσουν την αξιολόγηση.
Κλιμακώνουμε την πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλεία, τις κινητοποιήσεις για το άνοιγμα των πινάκων, για μονοετή υπηρέτηση της οργανικής, για την εξίσωση αδειών και δικαιωμάτων.
Ενισχύουμε τη δύναμη του αγώνα, της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με τη σημερινή βαρβαρότητα.
Εδώ βρίσκεται η πραγματική ελπίδα και η προοπτική!
Αργοστόλι, 1-4-2022
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ ΚΙ
