Aν έπρεπε να εξηγήσεις στον Παύλο Μελά ή στον Ιωνα Δραγούμη αυτά που συμβαίνουν τώρα, τι ακριβώς θα μπορούσες να τους πεις; Και πώς θα μπορούσες να περιγράψεις σε έναν Μελά ή σε έναν Δραγούμη προσωπικότητες όπως ο Ζουράρις, η Κουντουρά ή ο Παπαχριστόπουλος; Πώς να εκφράσεις με λέξεις την πολιτισμική παρακμή που έχει οδηγήσει τα πράγματα εδώ;
Το ότι ο κ. Τσίπρας τα έδωσε όλα στους Σκοπιανούς ήταν κάτι περισσότερο από προβλέψιμο. Καταρχάς είναι εντελώς ανίκανος σε θέματα διαπραγμάτευσης, ειδικά με ξένους. Ενας ανεπάγγελτος και αγράμματος κομματάνθρωπος, που το μόνο που έχει μάθει είναι η μικροπολιτική διαχείριση της εγχώριας πολιτικής σκηνής.
Η αναβολή της περικοπής των συντάξεων, που ο ίδιος έχει ψηφίσει, με αντάλλαγμα το ξεπούλημα της Μακεδονίας θα του φαίνεται ως μια ιδιαιτέρως επικερδής συνδιαλλαγή, εξάλλου για την Αριστερά τα εθνικά θέματα στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι ήσσονος σημασίας.
Το πρόβλημα κυρίως εδώ είναι με ένα μεν μειοψηφικό ρεύμα, αλλά ποσοτικά σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που έχει αποδεχθεί τον ενδοτισμό ως μια φυσιολογική πολιτική στάση. Είναι το κομμάτι του πληθυσμού που είναι το πιο εθισμένο στον κρατισμό. Ο πολίτης εδώ έχει μετατραπεί σε τρόφιμος του Δημοσίου και το μόνο που έχει σημασία γι’ αυτόν είναι τι έχει λαμβάνειν από την εξουσία. Ολα τα άλλα είναι εμπορεύσιμα. Η εξάρτηση από το κράτος επισκιάζει όλα τα άλλα θέματα του δημόσιου βίου – και μια και το κράτος μπορεί να σου προσφέρει τα πάντα, αποκτά το δικαίωμα να καθορίζει και να εμπορεύεται τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Σε αυτή την ομάδα πολιτών ανήκουν και οι βουλευτές που εκλέχθηκαν γιατί «ήταν εγγύηση για τα εθνικά θέματα». Από το διαζύγιο «μαϊμού» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έως τους ιδιαίτερα προθύμους που δεν προσπάθησαν καν να προσποιηθούν ότι δεν στηρίζουν την κυβέρνηση στη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι το αποτύπωμα στη Βουλή της ομάδας πολιτών-τροφίμων της εξουσίας που είναι έτοιμοι να παραδώσουν κάθε ιερό και όσιο για να διατηρήσουν υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες λίγους ακόμα μήνες. Για παράδειγμα, τα ταξίδια της κυρίας Κουντουρά σε Τορόντο και Σανγκάη κόστισαν 30.000 ευρώ. Εχει ξοδέψει πάνω από 3.000 ευρώ του κορόιδου του φορολογουμένου για iPhones. Σημαντικά ποσά αυτά για τον μέσο πολίτη, αλλά αν σκεφτεί κάποιος τι πωλείται και τι αγοράζεται, πρόκειται για μια αρκετά εξυπηρετική κατάσταση. Παλαιότερα οι αγοραπωλησίες συνειδήσεως κόστιζαν πολύ πιο ακριβά. Φαίνεται ότι τα Μνημόνια έχουν ρίξει τις τιμές.
