Μια συντηρητική προσέγγιση στη διδασκαλία της Ιστορίας χωρίς μεταρρυθμιστικές νότες αλλά με τη χρυσόσκονη της εξιστόρησης των σύγχρονων γεγονότων (Αραβική Ανοιξη, φονταμενταλισμός, προσφυγικό ζήτημα) αποτελεί η νέα πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για τη διδασκαλία της Ιστορίας στη Β΄ Τάξη του Λυκείου.
«Τα Νέα» παρουσιάζουν, την πρόταση του ΙΕΠ για τη διδασκαλία της Ιστορίας στην κρίσιμη Β’ Λυκείου που θα είναι η τάξη-κλειδί για την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών των μαθητών, ενώ θα τους προετοιμάζει για το προπαρασκευαστικό προς τα ΑΕΙ έτος της Γ’ Λυκείου, σύμφωνα με τη φιλοσοφία των αλλαγών που σχεδιάζει ο Κώστας Γαβρόγλου.
Κοινό χαρακτηριστικό τόσο της νέας πρότασης για τη Β’ Λυκείου όσο και των προγραμμάτων από τη Γ’ Δημοτικού ώς την Α’ Λυκείου που ανακοινώνονται είναι η πληθωρική ύλη, που δύσκολα θα βοηθήσει τους μαθητές να κατανοήσουν έννοιες ή κοινωνικές περιόδους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Νεότερη Ιστορία, σε μία διδακτική ώρα την εβδομάδα όλο τον χρόνο, οι μαθητές θα πρέπει να διδαχτούν θέματα όπως τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ολόκληρος ο μεταπολιτευτικός κόσμος και να φτάσουν μέχρι τις σημερινές ημέρες και την Αραβική Ανοιξη.
Ωστόσο η νέα πρόταση για τη Β’ Λυκείου επικεντρώνει περισσότερο στην κοινωνική Ιστορία, μοιάζει να επαναλαμβάνει το πρόγραμμα της Γ’ Γυμνασίου, πασπαλισμένο όμως και εδώ με πληροφορίες σχετικά με τις σύγχρονες κοινωνίες, τα προβλήματα και τις απειλές τους.
Το νέο μάθημα μάλιστα δεν θα έχει καν τη λέξη «Ιστορία» στον τίτλο του, καθώς επεκτείνεται και ονομάζεται «Μορφές πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης του νεότερου και σύγχρονου κόσμου», με ιδιαίτερη έμφαση στις διεθνείς – ευρωπαϊκές εξελίξεις. Καλύπτει γραμμικά σχεδόν όλα τα γεγονότα από τον 18ο αιώνα μέχρι και σήμερα και βέβαια είναι παραφουσκωμένο με γεγονότα.
Το πρόγραμμα σπουδών που προτείνει το ΙΕΠ ακολουθεί μια γραμμική προσέγγιση, προϋποθέτει για την εφαρμογή του συνολικά 42 διδακτικές ώρες σε ετήσια βάση: από αυτές, οι 34 διδακτικές ώρες καλύπτουν επιμέρους διδακτικές ενότητες.
Επιπλέον 8 ώρες είναι δυνατόν να αφιερωθούν στις δημιουργικές εργασίες. Ωστόσο, με το δεδομένο ότι στο υπουργείο Παιδείας συνομιλούν σήμερα διαφορετικές «παρέες» ιστορικών, δεν είναι ξεκάθαρο ποια φιλοσοφία τελικά θα επικρατήσει.