Παίζουμε με τη φωτιά. Ζούμε σε μία κοινωνία όπου πετάμε ότι έχουμε πολυτιμότερο. Έχει γίνει μόδα να γυρνάμε τη πλάτη στην θρησκεία, την πατρίδα και την ιστορία. Εάν πεις ότι αγαπάς τη χώρα σου, τα πιστεύω σου, σου βάζουν ταμπέλες. Ζούμε με την παρανοϊκή σκέψη ότι δεν πρέπει να προστατέψουμε τα πιστεύω μας γιατί όλα αυτά ανήκουν στο μεσαίωνα.
Ζούμε για την καταστροφή και την αγκαλιάζουμε σφιχτά!
Οι Έλληνες που είναι αναγνωρισμένοι σε παγκόσμιο επίπεδο, τους αγνοούμε, τους φημώνουμε, ειδικά όταν μιλάνε για τον Χριστό. Ο σεβασμός προς άλλες θρησκείες δεν αποτελεί λόγος να γυρίσουμε την πλάτη στη δική μας θρησκεία, που είναι και η επίσημη θρησκεία της χώρας. Δεν είμαστε χώρα που ακολουθεί μία αίρεση χιλιάδων ατόμων, η επίσημη θρησκεία της χώρας λειτουργεί ως βάση σε πολλά περισσότερα θέματα της καθημερινότητας από ότι φανταζόμαστε, είτε κάποιος είναι άθεος είτε όχι.

Το άρθρο 3 δεν το αγγίζουμε γιατί αυτό αποτελεί μια διαστρέβλωση της κοινωνίας μας, η αρχή για ένα άγριο τέλος. Η Εκκλησία έχει βοηθήσει το λαό στο παρελθόν όταν πεινούσε ο κόσμος, υπάρχουν στοιχεία για όλα αυτά στα μοναστήρια της χώρας, αλλά και τώρα, η Εκκλησία βοηθάει με πολλά και διάφορα συσσίτια. Αποτελεί σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας και μόνο η πίστη των Ορθόδοξων Ελλήνων έχει κρατήσει μία ενωμένη φωνή σε εποχές τρομερά δύσκολες.

Δεν επέστρεψα στις ρίζες μου , στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω την οικογένεια στην Ν. Αφρική όπου γεννήθηκα, για να ζήσω μια ουδετερότητα! Είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη και το μόνο που με κρατάει σε μια χώρα που τόση πίκρα μου έχει προσφέρει είναι το άρθρο 3.

Ειρήνη Α Κουτάκη
Ιστορικός Διεθνολόγος