Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα Ερευνών Ζωικού Κεφαλαίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), για την περίοδο 2017-2018, μετράμε πολλές χιλιάδες λιγότερα ζώα.
Συγκεκριμένα, ο αριθμός των προβάτων μειώθηκε κατά 1,9% το 2018 σε σχέση με το 2017, ο αριθμός των αιγών μειώθηκε κατά 3,8%, ο αριθμός των βοοειδών μειώθηκε κατά 2,5% και ο αριθμός των χοίρων μειώθηκε κατά 3,0%.
Επίσης μείωση παρατηρείται στον αριθμό των εκμεταλλεύσεων που εκτρέφουν πρόβατα κατά 2,8% το 2018 σε σχέση με το 2017, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός εκμεταλλεύσεων που εκτρέφουν αίγες μειώθηκε κατά 3,9%. Μείωση παρατηρείται και στον αριθμό των εκμεταλλεύσεων που εκτρέφουν βοοειδή κατά 8,8% σε σχέση με το 2017 ενώ οι εκμεταλλεύσεις που εκτρέφουν χοίρους μειώθηκε κατά 7,4%.
Αναμφισβήτητα ο απολογισμός σε επίπεδο χώρας δείχνει μια εικόνα ξεκληρίσματος που οφείλεται στις στρατηγικές που όλα αυτά τα χρόνια ακολουθήθηκαν.
Επιπλέον ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι χάνεται η συντριπτική πλειοψηφία της οικογενειακής μορφής των εκμεταλλεύσεων είτε λόγω συνταξιοδότησης των κτηνοτρόφων ή γιατί οι κτηνοτρόφοι νιώθουν «εγκλωβισμένοι» και επιθυμούν να εγκαταλείψουν το επάγγελμα, αφού η παραμονή τους είναι πλέον ασύμφορη λόγω των χρεών στα οποία έχουν οδηγηθεί.
Οι λόγοι αρκετοί όπως, οι τιμές στον κτηνοτρόφο δεν καλύπτουν το κόστος παραγωγής και δεν αφήνουν ένα λογικό κέρδος, ο τριπλασιασμός των ζωοτροφών, η αύξηση του αγροτικού πετρελαίου και της ΔΕΗ, η δυσκολία δανεισμού στις επενδύσεις από τις τράπεζες, τα αυξημένα επιτόκια, η υψηλή φορολόγηση και η αστάθεια των μελλοντικών επιδοτήσεων που επιβαρύνεται με το άλυτο θέμα του δασικού και των Διαχειριστικών Σχεδίων Βόσκησης για τις βοσκοτόπια.
Το κυρίαρχο λοιπόν ερώτημα είναι θέλουμε ή όχι ελληνική παραγωγή και ανθρώπους να στηρίζουν την ύπαιθρο, την πραγματική οικονομία του τόπου;
Η σημερινή ηγεσία του Αγροτικού Υπουργείου αναλογιζόμενη τις τραγικές συνέπειες από τα δισεκατομμύρια ευρώ που δαπανά η χώρα μας για εισαγωγές ώστε να καλυφθούν οι καταναλωτικές μας ανάγκες σε κρέας και γάλα εξήγγειλε παρεμβάσεις για τις αθρόες εισαγωγές από άλλες χώρες προκειμένου να μην παρασκευάζονται «ελληνοποιημένα» προϊόντα χωρίς ιχνηλασιμότητα και έτσι να αντιστραφεί η κατάρρευση στις τιμές παραγωγού.
Αυτές οι αποφασιστικές εξαγγελίες πρέπει άμεσα να υλοποιηθούν ώστε να και να μην περιορισθούν μόνο σε επιδόματα τύπου ήσσονος σημασίας τα οποία εξανεμίζονται ή σε προγράμματα, που η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν φέρνουν.
H Κτηνοτροφία μας, ως στυλοβάτης στη συνοχή των κοινωνιών της υπαίθρου, με τεράστια συνεισφορά στην εθνική οικονομία αλλά και ως μέρος του πολιτισμού μας, μπορεί και πρέπει να αποτελεί βασικότατο εργαλείο για την άρση των οικονομικών αδιεξόδων που αντιμετωπίζει η Πολιτεία και κατ’ επέκταση όλη η κοινωνία.
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
