Η Σμέρνα είναι ένα ψάρι που μοιάζει με το χέλι (επιστημονική ονομασία: “Muraena helena”), κινείται σαν φίδι και μπορεί να φτάσει το 1,5 μέτρο σε μήκος. Το είδος απαντάται σε κοιλότητες βράχων κοντά στις ακτές και σε μικρά γενικά βάθη αλλά έχει καταγραφεί και έως βάθη 80 μέτρων από την επιφάνεια. Είναι μοναχικό είδος και συνήθως περνάει την ημέρα ανάμεσα στα βράχια του βυθού, ενώ κυνηγάει κατά κανόνα την νύχτα. Τρέφεται με ψάρια, καραβίδες και κεφαλόποδα (χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές) αλλά και νεκρά ζώα.

Ένα ωραίο λευκότατο χαμόγελο    

Το συνήθως απειλητικά ανοικτό στόμα της είναι μεγάλο και το βλέμμα της τρομακτικό, ενώ το σώμα της καλύπτεται από μια γλοιώδη βλέννα. Σαν να μην έφταναν αυτά, και το ότι η παραπάνω βλέννα είναι ελαφρά τοξική (!), η Σμέρνα είναι πασίγνωστη για τα ισχυρά σαγόνια της που καθιστούν το δάγκωμά της επικίνδυνο. Παρόλα αυτά επιτίθεται μόνο όταν νιώθει ότι απειλείται, και αυτό σημαίνει ότι προσέχουμε όταν βάζουμε τα χέρια μας σε κοιλότητες μέσα ή ανάμεσα στα βράχια κατά τις εξερευνήσεις μας στον βυθό! Τέλος το κρέας της είναι λευκό και θεωρείται από αρκετούς πρώτης τάξης μεζές, βραστή ή ψητή στον φούρνο.

Απειλές και Καθεστώς Προστασίας

Όπως μάλλον το φανταστήκατε, αυτό το είδος των θαλασσών μας δεν απειλείται από την υπεραλίευση.. Όμως από την υπεραλίευση καθώς και από τα συρόμενα αλιευτικά εργαλεία (μηχανότρατα), την καταστροφή των λειβαδιών ποσειδωνίας, την χημική και βιολογική μόλυνση κλπ. απειλούνται τα περισσότερα από τα είδη με τα οποία τρέφεται. Με την καταστροφή πολλών ειδών που πιστεύουμε ότι κινδυνεύουν και είναι περισσότερο συμπαθητικά σε εμάς, έμμεσα απειλούνται πολλά άλλα είδη που στηρίζουν την επιβίωσή τους στα παραπάνω, και τελικά όλο το οικοσύστημα συνολικά.

Οι θάλασσες μας

Οι εικόνες προέρχονται από καταδύσεις στα νερά του Ιονίου και πιο συγκεκριμένα της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης. Απεικονίζουν είδη που κατοικούν και εμπλουτίζουν τις δικές μας θάλασσες, εκείνες που βρίσκονται δίπλα μας και φιλοξενούν χειμώνα ή καλοκαίρι τους κατοίκους και τους επισκέπτες των νησιών μας.

Ο κρυφός πλούτος της θάλασσας δεν είναι άλλος από την βιοποικιλότητα της. Και είναι κρυφός όχι επειδή δεν έχει ανακαλυφθεί αλλά επειδή παραμένει άγνωστος στους περισσότερους, τόσο ώστε γενικά να θεωρείται μια αχανής έκταση κενή από κάθε ενδιαφέρον, ως και τόπος απόρριψης των αποβλήτων μας.

Η θάλασσα αποτελεί λίκνο για τη ζωή, τροφό για τον άνθρωπο και πνεύμονα για τον πλανήτη.

Όμως για να την προστατεύσουμε πρέπει πρώτα να την γνωρίσουμε!

Τηλέμαχος Μπεριάτος

Αυτοδύτης 3 αστέρων CMAS