Πέτρινα σπίτια, παιδιά να παίζουν αμέριμνα και γυναίκες να κουβεντιάζουν κεντώντας και πλέκοντας…
Γραφικά καφενεδάκια με τους άνδρες να πίνουν καφέ στη χόβολη ή ρομπόλα και να συζητούν ζωηρά…
Αρμάκια με αμπέλια και σιτηρά, έργα απλών ανθρώπων του μόχθου που κατάφεραν να δαμάσουν τη γη….
Πανέμορφες εκκλησιές με ξυλόγλυπτα τέμπλα και θρησκευτικά κειμήλια μεγάλης αξίας…
Αυτή ήταν η εικόνα των προσεισμικών Πουλάτων με τα ερείπιά τους να αποτελούν ακόμη και σήμερα αδιάψευστους μάρτυρες μιας όμορφης, χαμένης, αλλά όχι λησμονημένης εποχής.
Αν και υπάρχουν ευρήματα που μαρτυρούν ανθρώπινη παρουσία στο χωριό μας από την προϊστορική εποχή, ως οργανωμένος οικισμός με το όνομα Πουλάτα συναντάται στην εποχή της Ενετοκρατίας, στα μέσα του 16ου αιώνα. Σύμφωνα δε με άλλες ιστορικές καταγραφές, ενδέχεται και λίγο νωρίτερα στα χρόνια της Παλατινής Ηγεμονίας των Τόκων μεταξύ 1357 και 1479.
Το χωριό μέχρι και τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, ήταν χτισμένο στους πρόποδες του πνιγμένου στο πράσινο λόφου Κάτω Φρεμούδα, λίγα μόλις μέτρα βόρεια των πρώτων σπιτιών του σημερινού οικισμού και ήταν χωρισμένο σε γειτονιές που έφεραν τιμής ένεκεν το όνομα των οικογενειών που ζούσαν σε αυτές. Είχε στενά πλακόστρωτα ασβεστωμένα καντούνια με πέτρινα, κυρίως δίπατα, κεραμοσκεπή σπίτια με μικρές αυλές γεμάτες κληματαριές, οπωροφόρα δέντρα και λουλούδια. Σύμφωνα με την απογραφή του 1951 τα Πουλάτα αριθμούσαν 389 κατοίκους, ενώ ο μέγιστος πληθυσμός του χωριού καταγράφηκε το 1907 με 607 κατοίκους.
Στην είσοδο των Πουλάτων υπήρχε η κεντρική πλατεία, θέατρο όλων των εκδηλώσεων της Κοινότητας, στην οποία δέσποζε ένας τεράστιος υπεραιωνόβιος πρίνος, ενώ στο εσωτερικό του χωριού υπήρχε και μια δεύτερη μικρότερη.
Τα προσεισμικά Πουλάτα διέθεταν μεταξύ άλλων δημοτικό σχολείο, ελαιοτριβεία, αλευρόμυλο, πετροκάμινα, ασβεστοκάμινα και τρεις υπέροχες εκκλησίες, όλες έξω από τα στενά όρια του οικισμού. Τον πολιούχο Άγιο Παντελεήμονα, τον Άγιο Σπυρίδωνα, που ευτυχώς διασώθηκε από τη μανία του εγκέλαδου και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο και την Παναγία την Αμυγδαλιώτισσα που αν και ασκεπής παραμένει όρθια. Μετά τους σεισμούς, το τέμπλο και όσες εικόνες της διασώθηκαν, μεταφέρθηκαν στον ομώνυμο κοιμητηριακό ναό.
Οι κάτοικοι του χωριού, αγρότες και κτηνοτρόφοι στην πλειοψηφία τους, δεν έχαναν την ευκαιρία να χορεύουν και να τραγουδούν στις μεγάλες γιορτές υπό τους ήχους του βιολιού και του σκορτσάμπουνου. Του αρχαίου άσκαυλου ή της τσαμπούνας όπως είναι περισσότερο γνωστό στην υπόλοιπη Ελλάδα το πνευστό αυτό μουσικό όργανο. Αλλά και κατά τη διάρκεια των αποκριών, διοργανώνονταν στο χωριό εκδηλώσεις με χορούς και θεατρικά δρώμενα, οι οποίες συνήθως κορυφώνονταν στη Σάμη με τη συμμετοχή κατοίκων από όλα τα γύρω χωριά.
Σήμερα τα προσεισμικά Πουλάτα αποτελούν τον ακοίμητο φρουρό της μακραίωνης ιστορίας του χωριού μας, όντας ένα τα πλέον καλοδιατηρημένα προσεισμικά χωριά της Κεφαλλονιάς. Θα μπορούσαν να αποτελέσουν δε πόλο έλξης τουριστών, αλλά και χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων. Όπως ακριβώς συμβαίνει κάθε Αύγουστο με τη «Γιορτή Παλιού Χωριού». Μια εκδήλωση που διοργανώνει η νεολαία των Πουλάτων με ζωντανή μουσική, φαγητό, χορό και τη συμμετοχή όλων των κατοίκων του χωριού και πλήθους επισκεπτών.
Στο υπέροχο aerial video που ακολουθεί μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τα προσεισμικά Πουλάτα και την υπέροχη φύση που τα περιβάλει και να ταξιδέψετε νοερά στη μακρά ιστορία τους!
Πηγή: poulatakefalonias.gr
