Μετά την συγκέντρωση των γυναικών στην εκκλησία του χωριού για την κατασκευή των Βάγιων όπως χρόνο, μια άλλη ωραία έκπληξη μας περίμενε το Σάββατο του Λαζάρου το πρωΐ – πριν την Κυριακή των Βαΐων. Κορίτσια του χωριού, αναβίωσαν τα κάλαντα του Λαζάρου, ένα έθιμο που σχεδόν έχει σβήσει με το πέρασμα του χρόνου, που μόνο στην επαρχία το συναντάμε.

Τι πιο ωραίο, με την άνοιξη στο φόρτε της, τα φυτά του κήπου μετά την μεγάλη σε διάρκεια – πραγματικά δύσκολο χειμώνα – παγωνιά, σε κατάσταση ξυπνήματος από τον λήθαργο, όπως ακριβώς ο Λάζαρος που αναστήθηκε από τον τάφο του, προαναγγέλοντας την Ανάσταση του Κυρίου.

Η παρέα από “Λαζαρίνες” με λάβαρα και “λαζαράκια” στα καλάθια τους, με τα οποία μας φίλεψαν, μας εξιστόρησαν την ανάσταση του Λαζάρου τραγουδιστά με τα λόγια:

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια
ήρθ’ η Κύριακή που τρων τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μάνα σου από την Πόλη.
Σου’ φερε χαρτί και κομπολόι,
γράψε Θόδωρας, γραψέ Δημήτρης,
γράψε λέμονια και κυππαρίσι.
Οι κοτούλες σας αυγά γεννούνε
δως και μας και μας να τα χαρούμε
και του χρόνου να τα ξαναπούμε…

Την διοργάνωση της εκδήλωσης έκανε ο Π.Σ. Λουρδάτων ο Πλάτανος

Ποιός ήταν ο Λάζαρος

Ο Λάζαρος είναι πρόσωπο της Καινής Διαθήκης, φίλος και μαθητής του Χριστού, ο οποίος «ηγέρθη εκ νεκρών» προαναγγέλλοντας την Ανάσταση του Κυρίου.

Ο Λάζαρος, ο επονομαζόμενος Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας (η γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού λίγες ημέρες πριν από τη σταύρωση και στη συνέχεια τα σπόγγισε με τα μαλλιά της), με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.

Κατά την Καινή Διαθήκη (Ιωάννου ια’ 1-44), μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε να έλθει. Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. Τότε, ο Ιησούς δάκρυσε και με φωνή μεγάλη προ του τάφου εκραύγασε: «Λάζαρε δεύρο έξω!» και ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερεις ημέρες μετά τον θάνατό του, προκαλώντας τον θαυμασμό των παρισταμένων και το θανάσιμο μίσος των εχθρών του Φαρισαίων (Ιωάννου ια’ 45-57).

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Έγινε επίσκοπος Κιτίου στην Κύπρο και πέθανε σε ηλικία 60 ετών. Τον Οκτώβριο του 890 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ΣΤ’ ο Σοφός βρήκε στην Κύπρο το λείψανο του Λαζάρου και το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το τοποθέτησε σε αργυρή θήκη στον ομώνυμο ναό που κτίσθηκε στη βασιλεύουσα. Η ανακομιδή των λειψάνων του εορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου. Ο τάφος του Λαζάρου έχει υποδειχθεί μέσα σε βράχο (διαστάσεων 3×3μ.) στο Όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ.

Λιβέριος Πετρίδης

Πηγής: lourdas.gr