ΑΚ τα αρχικά της αγίας Αικατερίνης σφραγίζουν τα υπερπολύτιμα, αλλά ευτελούς αγοραστικής αξίας, δαχτυλίδια. Λαμβάνουν από ένα όσοι και όσες έχουν εκκλησιαστεί στον ναό της Μεταμορφώσεως, το καθολικό της Μονής του Θεοβάδιστου Όρους Σινά ή Μονή της Αγίας Αικατερίνης, όπως την λέει ο περισσότερος κόσμος που βρίσκεται στον Σινά στην Αίγυπτο.
Αυτά τα δαχτυλιδάκια, που συμβολίζουν τον «γάμο» της μεγαλομάρτυρος με τον Ιησού Χριστό, τοποθετούνται την ώρα της Λειτουργίας σε έναν δίσκο που τον ακουμπούν πάνω στη λειψανοθήκη με το σκήνωμα της Αλεξανδρινής αγίας (δηλαδή μέρος του σκηνώματος, διότι πολλοί απέσπασαν πολλά τμήματα στο πέρασμα των χρόνων, ή τα παρέλαβαν ως δώρα).
Αλλά η χερσόνησος του Σινά, τουλάχιστον η ενδοχώρα, και το συγκλονιστικό όρος στα πόδια του οποίου χτίστηκε το πανάρχαιο μοναστήρι, βρίσκονται από καιρό σε μια από τις πιο επικίνδυνες ζώνες της Μέσης Ανατολής. Ελάχιστοι προσκυνητές αποφασίζουν να κάνουν τη διαδρομή μέσα από τις ερήμους και τα πετροκομμένα βουνά. Μόνον οι Σιναϊτες μοναχοί τολμούν. Ζώντας εκεί ανακυκλώνουν τα ίδια βάσανα, τις ίδιες απειλητικές καταστάσεις, την ίδια ερημιά, τον ίδιο τρόμο και το ίδιο δέος, την ίδια αίσθηση της θείας παρουσίας, όπως τα βίωσαν τόσες και τόσες φορές οι γέροντες που χώθηκαν στα σπήλαια ή στα μικρά κελιά τους από τον 4ο αιώνα. Στις αρχές του 4ου αιώνα, ηγεμόνευε στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο καίσαρ και αργότερα αύγουστος Μαξιμίνος.
Στον καιρό του βασανίστηκε φριχτά η νεαρή Αλεξανδρινή αριστοκράτισσα, που ονομαζόταν Αικατερίνα (με α), μάλιστα ο Βίος λέει ότι είχε αρνηθεί να παντρευτεί τον ειδωλολάτρη Μαξιμίνο. Από τον τροχό άρπαξαν οι άγγελοι το χιλιολαβωμένο και κατατρυπημένο σώμα για να το πάνε στα βάθη του Σινά. Εκεί σε μια κορφή βρήκαν το σκήνωμα οι γέροντες και το μετέφεραν στον μικρό ναό τους, πριν χτίσει ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ το μέγα μοναστήρι. Όλα αυτά τα θαυμάσια και θαυμαστά συνέβησαν και συμβαίνουν ακόμα …μέσα στο σύννεφο από όπου ήρθαν οι πλάκες με τις Δέκα Εντολές. Το Σινά, όπου συναντώνται οι ιδρυτικοί μύθοι των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, είναι ο συνταρακτικότερος ιστορικός τόπος του κόσμου.
Δεσμοί πίστης και δεσμοί πριγκηπικών ευεργεσιών συνδέουν τη Μονή του Σινά με τη ρουμανική Βλαχία από τον καιρό των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών. Η Μονή Σινάια που ίδρυσε το 1695 ο Φαναριώτης άρχοντας Καντακουζηνός σε ανάμνηση προσκυνήματος στο Σινά, φρουρούσε το ορεινό πέρασμα από την Τρανσυλβανία στη Βλαχιά. Χιλιάδες ιερά δαχτυλίδια-προσκυνηματικά ενθύμια κατέφθαναν από τότε κι εξακολουθούν να καταφθάνουν, σε αυτά τα βόρεια σύνορα της Ορθοδοξίας. Οι μεγάλες μονές λειτουργούσαν ανέκαθεν και σαν κάστρα. Κορυφαίο, βέβαια, το Σινά.
