Αφού τα έδωσαν πρώτα όλα στις τράπεζες και τους τραπεζίτες, τώρα στήνουν σκηνικό με μπινελίκια, δήθεν κόντρες και λεονταρισμούς της κακιάς ώρας.
Οι εκλογές πλησιάζουν. Η ακρίβεια δεν λέει να υποχωρήσει. Το ιδιωτικό χρέος ανεβαίνει ξανά. Τα funds που τους χάρισαν τις λαϊκές κατοικίες δείχνουν τα δόντια τους, δρώντας πλέον ανεξέλεγκτα. Το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων ύστερα από την αύξηση, από τις κεντρικές τράπεζες, των επιτοκίων επιβαρύνει ακόμα περισσότερο νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Κανείς δεν πείστηκε ότι το σκάνδαλο Πάτση δεν ήταν γνωστό στο Μαξίμου, όταν ο βουλευτής της ΝΔ δρούσε ως «κοράκι» κυνηγώντας τις μικρές περιουσίες.
Σε αυτό το κλίμα, ο Μητσοτάκης και ο Σταϊκούρας θυμήθηκαν ότι οι τράπεζες που έχουν διασωθεί τρεις φορές με την στήριξη των πολιτών, δεν βάζουν πλάτη σε μια δύσκολη συγκυρία. Θυμήθηκε τώρα να κατασκευάσει μια επικοινωνιακή φούσκα ότι ασκεί πιέσεις στις τράπεζες για να ελαφρύνουν τα βάρη για ευάλωτους δανειολήπτες, παρουσιάζοντας ότι είναι «ιδιαίτερα ενοχλημένος».
Όλα αυτά είναι μια μπαρούφα. Οι τράπεζες, τα φληναφήματα του κ. Μητσοτάκη τα ακούν βερεσέ. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι κυβερνά από αυτούς και για αυτούς. Σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει λέει ο θυμόσοφος λαός. Αν ο κ. Μητσοτάκης είχε διάθεση όντως να πιέσει τους τραπεζίτες, θα παρέμβαινε νομοθετικά στη βάση μιας έκτακτης φορολόγησης, όπως συνέβη, για παράδειγμα, στην Ισπανία. Διαφορετικά, οι δανειολήπτες θα πρέπει να παρακολουθούν τα σόου του κ. Μητσοτάκη, καθώς οι τράπεζες πνίγονται στα υπερκέρδη και δεν δείχνουν καμία διάθεση να του κάνουν τη χάρη, υιοθετώντας βαθιές τομές στις ρυθμίσεις οφειλών με ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής και επιμηκύνσεις δανείων.
Αλλά εδώ ο κ. Μητσοτάκης δεν παρεμβαίνει ουσιαστικά για να ελαφρυνθούν οι πολίτες μέσω του προϋπολογισμού που κατέθεσε. Ας πούμε, δεν μειώνει τους έμμεσους φόρους και ταυτόχρονα από την έμμεση αυτή αφαίμαξη επιδοτεί την αισχροκέρδεια (8,1 δισ. σε επιδοτήσεις) των παρόχων στην πιο ακριβή αγορά ενέργειας στην Ευρώπη. Η πολιτική του, που θα συνεχιστεί και το 2023 βάσει του προϋπολογισμού, τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο αναδιανομής του εισοδήματος από τα χαμηλά και μεσαία στρώματα προς τους λίγους και ισχυρούς.
Δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια στην ελληνική κοινωνία. Οι εκλογές θα αναδειχθούν σε πολιτική διέξοδο για όλους. Θα φέρουν την ανατροπή μιας ανάλγητης κυβέρνησης που έχει καταστήσει την αδικία και τη διεύρυνση των ανισοτήτων «κανονικότητα», προκειμένου να πάρει τη θέση της ένας προοδευτικός σχηματισμός με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτικά Συμμαχία.
Με άλλα λόγια, το αίτημα είναι ένα: δικαιοσύνη παντού.
