Του Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού

Πάνε χρόνια που ο μακαριστός ιερέας του Ληξουρίου, Διονύσιος Δρακονταειδής κάθε που στο γύρισμα του χρόνου, ερχόταν η θύμηση του φοβερού σεισμού του 1953, πραγματοποιούσε το μνημόσυνο για τα θύματα του σεισμού  στον Ιερό Ναό του Παντοκράτορα Ληξουρίου.

Έφυγε –παντοτινά- ο παπα- Διονύσης Δρακονταειδής, ξαφνικά,  «έναν Αύγουστο», τον Αύγουστο  το 2012 και τη συνέχεια της μνημόνευσης των θυμάτων του σεισμού ανέλαβε ο ιερέας π. Νικόλαος Σωτήρας, που πραγματοποιεί το μνημόσυνο στην εορτή του Αγίου Σπυρίδωνα, στον ομώνυμο ναό του  Ληξουρίου. Φέτος και πάλι μετά το πέρας της εορταστικής Θείας Λειτουργίας του Αγίου Σπυρίδωνα, θα τελέσει το μνημόσυνο για τους νεκρούς του 1953.

Οφείλουμε μια αναφορά στα ονόματα των νεκρών του σεισμού της πόλεως του Ληξουρίου, έτσι απλά γιατί πεθαίνει δυο φορές ο άνθρωπος, όταν οι ζωντανοί τον ξεχάσουμε και τον διώξουν από τη «μνήμη»  μας.

Επιθυμία του μακαριστού ιερέα  Διονυσίου Δρακονταειδή ήταν,  να γίνει μια ενεπίγραφη πλάκα στο πίσω μέρος του ιερού Ναού του Παντοκράτορα με τα ονόματα των θυμάτων του σεισμού του 1953. Αλήθεια, πέρασαν τα χρόνια και μνημείο για κείνη τη φοβερή καταστροφή και τα θύματα της δεν έχουμε.

Το μόνο που υπάρχει ως μνημείο σεισμού σε όλα τα Επτάνησα,  είναι η ενεπίγραφη πλάκα για το σεισμό του 1867, εντοιχισμένη ακόμη στην μετασεισμική οικία της Άννας Καλογηροπούλου στην ενορία του Αγίου Νικολάου Μηνιατών Ληξουρίου.

Ας είναι εκείνη η πέτρινη ενεπίγραφη ποιητική αναφορά για το σεισμό του 1867 μια αναφορά και για το 1953.

Αλυσανδράτου Χρυσάνθη,  Αραβαντινός Αναστάσιος , Δεμπονέρας Χαράλαμπος

Ελευθεράτος Ηλίας,  Κουρούκλη  Δέσποινα,  Λουκέρης Παναγής,

Λυκούδης Ζήσιμος,  Μάντουκας Χαράλαμπος, Μαρκαντωνάτος  Χαράλαμπος

Μένεγος Δημήτριος, Μεσσάρης Διονύσιος,  Παπαστελάτος Παναγής,

Παρίσης Χαραλαμπος ,  Πασχάλης Ευάγγελος,  Πασχάλη Άννα,

Πασχάλη Τζανέτα      Ραυτόπουλος Γιώργος, Τρομπέτα Μαντίνα,

Φερεντίνος Γεράσιμος,    Παπαϊωάννου Παναγής  και ακόμη άλλοι 6 που προστέθηκαν αργότερα

Θέλω να κλείσω  με ελπίδα  μέσα από ένα αξίωμα, ενάντια  στις φοβερές καταστροφές (Πλημμύρες, σεισμούς, ξηρασία, κακοποίηση της φύσης, φωτιές, κλιματικές αλλαγές…)  με  το εκπληκτικό τετράστιχο  του μεγάλου Διονυσίου Σολωμού.

«Χαρές και πλούτη κι αν χαθούν,

και τα βασίλεια κι όλα,

τίποτα δεν είναι σαν στητή,

μένει η ψυχή κι ολόρθη»