Του Ανδρέα Κωνσταντάτου*
Συγχαρητήρια Αλέξη μου, για τα δυο χρόνια capital controls.
Είναι αλήθεια ότι είχαμε ζήσει λιτότητα, περικοπές μισθών και συντάξεων, φόρους, υποτιμήσεις νομίσματος παλαιότερα, αλλά ποτέ δεν είχαμε την εμπειρία των capital controls, τις ουρές στα ΑΤΜ, ενός ψεύτικου δημοψηφίσματος, ποτέ δεν είχαμε την εμπειρία ενός πρωθυπουργού που διαπραγματευόταν 17 ολόκληρες ώρες, ίδρωνε κυριολεκτικά στο Συμβούλιο Κορυφής, για να μας φέρει σκληρότερο μνημόνιο από εκείνο που του πρότειναν οι δανειστές.
Σ’ ευχαριστούμε Αλέξη για όλες τις εμπειρίες του 2015.
Δεν λέω, διασκεδάσαμε κιόλας με τις απειλές σου προς τους ξένους αλλά και τις αξέχαστες κωλοτούμπες σου.
Τελικά μου άρεσε το τραμπολίνο σου εκείνο το καλοκαίρι.
Μου άρεσε όταν σήκωνες το ένα χέρι σε γροθιά για εμάς τους ιθαγενείς και ταυτόχρονα το άλλο για ελεημοσύνη στους ξένους.
Μου άρεσε που μας έκανες τον αντιμνημονιακό και ψήφιζες τα μνημόνια το ένα μετά το άλλο.
Μου άρεσε που έβριζες τους δανειστές και έπειτα τους φιλούσες το χέρι.
Δεν φανταζόμουνα ότι θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά πρωθυπουργός, χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι.
Εσύ το έκανες με χάρη, το έκανες να φαίνεται φυσικό για έναν αριστερό – μην το πάρεις πανω σου – πρωθυπουργό.
Αλλά αυτά είναι παλιά.
Κυρίως γράφω αυτό το σημείωμα για να σε ευχαριστήσουμε για τα νέα δώρα που μας έφερες, για τις νέες εμπειρίες που αφήνεις παρακαταθήκη.
Γιατί εσύ κατόρθωσες να επιβάλεις περικοπές συντάξεων και αυξήσεις φόρων για όταν δεν θα είσαι στην εξουσία, κατόρθωσες να ξεπεράσεις την κυβερνητική σου θητεία, να κάνεις την υπέρβαση που άλλος κανείς δεν έκανε, να κυβερνάς έως το 2022.
Όλοι οι συνταξιούχοι θα σε θυμούνται μέχρι τέλους και όλοι οι εργαζόμενοι των 500 ευρώ θα σε ευγνωμονούν, που επιτέλους τους δίνεται η ευκαιρία να πληρώσουν φόρους και να συμβάλουν έτσι στην αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Δεν μπορείς να φανταστείς Αλέξη, τι ηδονή είναι να ακούς τον υπουργό οικονομικών να ανακοινώνει πρωτογενές πλεόνασμα έξι δισεκατομμυρίων ευρώ, όταν έχεις συμβάλει σ’ αυτόν τον άθλο με τον ελαχιστότατο μισθό σου.
Αλλά αυτά για σένα είναι μικρά, ταπεινά καθημερινά. Εσύ Αλέξη επέλεξες να μείνεις στην μνήμη των Ελλήνων για δυο ιστορικές ημερομηνίες.
Για το 2060, τότε θα λήξει η διαρκής λιτότητα που συμφώνησες με τους δανειστές, για να φορέσεις εκείνη τη γραβάτα για τη διευθέτηση του χρέους που δεν έρχεται.
Και για το 2115, τότε θα λήξει ο έλεγχος και η εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσία μας που παραχώρησες, χωρίς αριστερά δάκρυα και ενοχές, στους ξένους.
Και ξέρεις κάτι, καλά έκανες. Οι άλλοι δεν τολμούσαν γιατί φοβόντουσαν ότι θα τους πεις προδότες που ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία. Ποιος; Εσύ που την παραχώρησες για 99 χρόνια. Ντροπής πράγματα.
Και είναι αλήθεια ότι τα δύο τα εξασφάλισες με πολύμηνες και σκληρές διαπραγματεύσεις, κτυπώντας το χέρι στο τραπέζι. Μπράβο Αλέξη.
Γι’ αυτό το λέω και το ξαναλέω παντού.
Χωρίς τον Αλέξη δεν θα είχαμε ούτε μέτρα έως το 2060 ούτε σε υποθήκη τη δημόσια περιουσία μας στους δανειστές μέχρι το 2115.
Είναι δυο ημερομηνίες που όσα χρόνια και αν περάσουν πάντα θα σε θυμίζουν Αλέξη. Οι επόμενες γενιές θα έχουν αυτές τις ημερομηνίες σαν φάρο που θα φωτίζει την αριστερή συνείδηση στην Ελλάδα και θα θυμίζει ότι από εδώ πέρασε ένας Αλέξης, που ήταν Αλέξιος και όχι Αλέξανδρος.
Δεν συμφωνώ βέβαια με τη μικρότητα που υποδηλώνουν τα ονόματα. Γιατί και εσύ έκανες κάτι το ακατόρθωτο.
Μετάλλαξες την αριστερά στην Ελλάδα και αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη σου.
Η κοινωνική ευαισθησία της αριστεράς από τούδε θα εκδηλώνεται με συσσίτια, η αξιοκρατία με διορισμούς των ημετέρων – και αυτοί κάποτε έπρεπε να βολευτούν – η επαναστατικότητα με μνημόνια, η εθνική ανεξαρτησία με υπακοή και προθυμία προς τους φίλους τους εταίρους, τους δανειστές και η εθνική κυριαρχία με συμβόλαια παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα στους ξένους.
Γιατί τι έφταιξαν αυτοί; Εμείς δεν φταίξαμε Αλέξη;
Και σε θαυμάζω γιατί όλα αυτά τα έκανες με έναν επιδέξιο τρόπο, παραμυθιάζοντας πολίτες και στελέχη. Ήσουνα ο επαναστάτης και ο πρόθυμος, ο αντιρρησίας και ο υπάκουος μαθητής, έλεγες όχι και έπραττες ναι!
Αλλά όλα έχουν ένα όριο Αλέξη και δεν μπορώ να γράψω άλλα παρά μόνο μια αλήθεια.
Όπως αποτέλειωσες τους Έλληνες έτσι και θα σε τελειώσουν.
Πόσο να αντέξουν. Ούτε η ένθερμη ψηφοφόρος σου Άννα Παναγιωτοπούλου δεν άντεξε, “σιχαίνομαι” είπε όταν ρωτήθηκε για σένα Αλέξη μου.
Και πάλι συγχαρητήρια.
*O Ανδρέας Κωνσταντάτος είναι δημοσιογράφος – πολιτικός αναλυτής
