Πέντε μέρες πριν ο κ. Μητσοτάκης, συναντήσει στην Ουάσινγκτον τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, από τον οποίο θα επιχειρήσει να αποσπάσει ξεκάθαρη στήριξη, υπέρ των ελληνικών θέσεων, υπογράφει στο Ζάππειο, μαζί με τους κ.κ. Νετανιάχου και Αναστασιάδη, τη συμφωνία για τον αγωγό East Med στη Μεσόγειο.
Πρόκειται για μια κίνηση μεγάλης στρατηγικής σημασίας, που διεμβολίζει την πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας –Λιβύης και τη λωρίδα της ΑΟΖ που χάραξαν στο χάρτη και με την οποία, οι τρεις χώρες, πέραν των άλλων, δηλώνουν ότι έχουν συνεχόμενα θαλάσσια σύνορα, το Ισραήλ με την Κύπρο και η Κύπρος με την Ελλάδα.
Η υπογραφή και η κατασκευή του νέου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου, από τα κοιτάσματα του Ισραήλ και της Κύπρου μέσω Ελλάδας στην Ιταλία και την Ευρώπη, έχει τη σύμφωνη γνώμη και της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η στήριξη της Δύσης προς τον θαλάσσιο αγωγό αποτελεί στρατηγική επιλογή της, στο πλαίσιο της μείωσης της εξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο και στέλνει όμως και σαφές μήνυμα προς την Άγκυρα, ότι δεν επιθυμεί να αντικαταστήσει τον Πούτιν με τον Ερντογάν, να του δώσει τα «κλειδιά» να ανοιγοκλείνει τους αγωγούς και να εκβιάζει τις χώρες της ΕΕ, όπως κάνει τώρα με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Για να είμαστε ρεαλιστές, η υπογραφή της συμφωνίας και η πολιτική στήριξη σ’ αυτή, από ΕΕ και ΗΠΑ, δεν επιλύει τα προβλήματα στην ΝΑ Μεσόγειο, δεν δημιουργεί ένα απροσπέλαστο «τείχος» απέναντι στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Δηλώνει όμως καθαρά προς την Άγκυρα, ότι οι χώρες της περιοχής, αλλά και μεγάλες δυνάμεις της δύσης, είναι παρούσες και έχουν άλλα σχέδια για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων και την ενεργειακή τους επάρκεια.
Έχει όμως σημασία πως, έστω και η υπογραφή της συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού από το Ισραήλ και την Κύπρο έως την Ελλάδα και την Ιταλία, δίνει ένα τέλος στα σενάρια που διακινούσε κυρίως η Άγκυρα, ότι η ιδέα του υποθαλασσίου αγωγού θα εγκαταλειφθεί λόγω δυσκολιών και υπερβολικού κόστους, για να κατασκευαστεί άλλος αγωγός που μπορεί πιο εύκολα να μεταφέρει το φυσικό αέριο από το Ισραήλ στην ΕΕ, μέσω της Τουρκίας.
Τη σημερινή συμφωνία, δεν ήθελε ούτε θέλει η Τουρκία, γι’ αυτό ο Ερντογάν, είχε σπεύσει νωρίς να υπογράψει με τη Λιβύη, μια παράνομη συμφωνία για την ΑΟΖ, ώστε να ισχυρίζεται τώρα ότι ο αγωγός περνά από τη δική του θαλάσσια περιοχή και δεν μπορεί να υπάρχει, χωρίς την άδεια της Τουρκίας. Γι αυτό και τρέχει τώρα, να βοηθήσει στρατιωτικά τον Σάρατζ γιατί ξέρει πως χωρίς αυτόν η συμφωνία του, δεν υπάρχει.
