Με μεγάλη επιτυχία και προσέλευση κόσμου πραγματοποιήθηκε το 2ο πολιτιστικό τριήμερο “ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝARTΗΣΕΙΣ 2018 – Ξελασπώστε το μέλλον”, που διοργάνωσε η εκδοτική πολιτιστική εταιρεία Άπαρσις σε συνεργασία με την ΑΣΚΤ (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών), την ΠΕΛΤ (Πανελλήνια Εταιρεία Λόγου και Τέχνης) & με τη συμμετοχή του ΚΕΘΕΑ-ΔΙΑΒΑΣΗ, του Σωματείου ΘΗΣΕΑΣ του Δ. Καλλιθέας (Πρόγραμμα απεξάρτησης από ναρκωτικά & αλκοόλ), της επαγγελματικής θεατρικής ομάδας ΘΕ.ΑΜ.Α (αναπήρων και μη ηθοποιών), του ViewΤag – Καφάτος Γιάννης, καθώς και διακεκριμένων εικαστικών, με την παραχώρηση του χώρου από τον ΟΣΕ και την υποστήριξη του ΟΠΑΝΔΑ (Οργανισμός Πολιτισμού και Άθλησης δήμου Αθηναίων).
Πλήθος εικαστικών δημιουργιών εμπνευσμένες από την ποίηση του μεγάλου Ρώσου λογοτέχνη Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και από τις πρόσφατες ποιητικές συλλογές των εκδόσεων Άπαρσις, παρουσιάστηκαν στο κοινό.
Για τρεις μέρες ο παλιός σταθμός Πελοπονήσου – ένα ιστορικό και αισθητικό τοπόσημο της Αθήνας – «ζωντάνεψε» και μετατράπηκε σε ένα μεγάλο εργαστήρι πολιτισμού.
Μέσα από αυτό το φεστιβάλ δόθηκε για άλλη μια φορά η ευκαιρία σε καλλιτέχνες ποικίλων κλάδων και ρευμάτων να παρουσιάσουν τα έργα τους και τις δράσεις τους και να αναδείξουν πολλαπλές μορφές τέχνης, με αφορμή και κοινό σημείο τον σύγχρονο ποιητικό λόγο.
Οι δράσεις ήταν πολλές και ποικίλες και το ενδιαφέρον και η συμμετοχή των συντελεστών και των θεατών ιδιαίτερα συγκινητική.
Στις ΣυνARTήσεις 2018 συμμετείχε ο ζωγράφος, λογοτέχνης, περφόρμερ, θεωρητικός τέχνης Κώστας Ευαγγελάτος με δύο ποιήματα του τα οποία απήγγειλε στο Ποιητικό Αναλόγιο η γνωστή ποιήτρια Κατερίνα θανοπούλου και ένα εικαστικό έργο του αφιερωμένο στον Μαγιακόφσκι, ενώ οι καλλιτέχνες Χαρίλαος Βασιλόπουλος, Γιάννης Ζαφείρης, Γιάννης Καφάτος, Νάντια Μπαράκου και Γιώργος Λενής εμπνεύστηκαν εικαστικά έργα από την ποιητική συλλογή του “Ερμητικές Λαμπίδες” εκ. Άπαρσις που εκτέθηκαν στη μεγάλη έκθεση.
ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Ι
Αρχίζω την πορεία
πάνω στα ενωτικά γιοφύρια
της αλληλεγγύης
μέσα στ’ απόρθητα
της νόησης κάστρα
μακριά απ΄τους λόφους
με τις αγαύες
και τα βαλτόνερα
των δισταγμών.
ΙΙ
Κρατώ στη χούφτα
το νερό και το λάδι.
Κρατώ στη σκέψη
την κύκνεια ιαχή της παρακμής
και του Σοπενχάουερ τη ματωμένη θλίψη.
Κρατώ στο νου
του Μαλατέστα τη συνέπεια
και του «διαφθορέα» Σωκράτη τις ιδέες.
III
Βλέπω
τους γρανιτένιους βράχους των συμφερόντων
τις γκρίζες πολιτείες της πλήξης
τα τραγικά στρατόπεδα των αιχμαλώτων
τις καλύβες του πόνου των ταπεινών
τα πεδία των μαχών με τα θρεμμένα όρνια.
IV
Ακούω
της καρδιάς μου τις φωνές.
Ακούω
των ανθρώπων τις κραυγές
κι απ΄το πιστόλι του Βαν Γκογκ
τον κρότο.
V
Αρχίζω την πορεία
μέσα σε πόλεις με εξατμίσεις
και ατσάλινα ένστικτα.-
(Από την ενότητα Ποιήματα 1973-1975, της συλλογής Αλέα Προσομοίων, εκδ. Απόπειρα, 2002, Αθήνα)
————–
ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΟΣΜΗ
Αισιόδοξη υμνολογία ενός προσευχομένου
Σκουπίδια φύτρωσαν στη μάντρα
κι ο δρόμος γέμισε κοπριά
Της γειτονιάς μας η υφάντρα
Μαντάρει τρύπια ριζικά.
Στο σπίτι η βρύση στάζει αίμα
απ’ της αρρώστιας τη θηλή
Σφαγμένα δώδεκα κουτάβια
σαπίζουν έξω στην αυλή.
Εμείς χωμένοι στη σαπίλα
διψάμε λίγη μουσική.
Του πόνου όμως η δαμάλα
σερβίρει ξύδι και χολή.
Τριγύρω μας νεκρά λιβάδια
και σκοτωμένοι αετοί.
Γυναίκες ξέφρενα κοπάδια
μαλώνουν για τα τιμαλφή.
Όμως ακόμη όλοι ζούμε…
Έστω σε κόλαση φριχτή.
Θεέ μου σε ευχαριστούμε
που τρέφεις πάντα την αυγή!
Εδώ που φέγγουν τα μυρμήγκια
γεννιέται μια καινούργια γη.
Αιθέρια έλαια και πάχνη
γίνονται πάνες στην πληγή.
Ατρόμητα μωρά φιλιούνται
στης μήτρας τη βαθιά σπηλιά.
Θεέ μου σε ευχαριστούμε
στο δρόμο κάτω απ’ τη Μηλιά.
Εγένετο ημέρα αίφνης
το σύμπαν τρέχει στην πηγή.
Το φως στα τέλματα ανθίζει
και τ’ όνειρο κυριαρχεί.
Αντίστροφη φορά στη θλίψη
γεμίζει ο ποταμός φτερά
γεμίζει ο ουρανός με λέπια
κι ο θάνατος είναι χαρά!
(Από την ενότητα Η ροπή της μνήμης, 1999, της συλλογής Αλέα Προσομοίων, εκδ. Απόπειρα, 2002, Αθήνα.)
