Στη μνήμη του φίλου Μπάμπη Σαμόλη

Φίλοι από μικρά παιδιά.

Μαζί στις ωραίες τρέλες.

Μαζί στα παιγνίδια.

Μαζί στα γλέντια.

Μαζί στα πάντα.

Πρώτα στο Αργοστόλι και μετά στην Αθήνα όπου συγκατοικήσαμε, για ένα μεγάλο διάστημα, στην Οδό Πρινοπούλου 131.

Κάθε χάραμα ξεκινούσαμε για να υπηρετήσουμε την πατρίδα. Εσύ, Μπάμπη, στο Λιμενικό και εγώ στο Ναυτικό. Τι καιροί απίστευτα όμορφοι ήταν εκείνοι, Θεέ μου!

Αργότερα οι δρόμοι μας χώρισαν αφού εγώ βρέθηκα,για πολλά χρόνια, στο εξωτερικό. Ήμασταν, όμως, πάντα κοντά. Η φιλία μας εκμηδένιζε τις χιλιάδες των χιλιομέτρων που μάς χώριζαν.

Χθες, Μπάμπη, έφυγες για το τελευταίο μεγάλο ταξίδι της ζωής. Ούτε, όμως, και τώρα θα χωριστούμε. Θα μας κρατούν κοντά όλα αυτά που ζήσαμε μαζί εσύ και εγώ και οι άλλοι παλιόφιλοι. Ο Χριστόφορος, ο Λευτέρης, ο Νίκος, ο Σπύρος, ο Μάκης, ο Κώστας και τόσοι άλλοι που σήμερα θρηνούμε το χαμό σου.

Από χθες…

Η Κεφαλλονιά μας είναι φτωχότερη σε τρέλα.

Ο κόσμος φτωχότερος σε ανθρωπιά.

Η συντροφιά μας πολύ φτωχότερη σε χαμόγελα, σε χιούμορ, σε ομορφιά ψυχής.

Καλό ταξίδι αξέχαστε φίλε, Μπάμπη.

Είμαι βέβαιος ότι εκεί ψηλά θα κάνεις ότι έκανες και εδώ στα χαμηλά.

Αφήνεις πίσω σου ένα κενό τεράστιοπου, στο διάβα τού χρόνου, οι όμορφες αναμνήσεις θα προσπαθούν μάταια να καλύψουν.

Γιώργος Μεσσάρης