Στη μνήμη της Διονυσίας Πουλάκη-Κατεβάτη

Κοινωνία

16/05/2018 | 18:52

Πριν λίγες ημέρες έφυγε από κοντά μας η αγαπημένη μας Νιόνια, Διονυσία Κατεβάτη, από την Αγία Ευφημία. Η Διονυσία Κατεβάτη υπήρξε αγαπητό και εκλεκτό μέλος της Αδελφότητας Κεφαλλήνων &Ιθακησίων Πειραιά, δραστήριος και εξαίρετος άνθρωπος με πλούσιο φιλανθρωπικό και πολιτιστικό έργο.

Το Δ.Σ. της Αδελφότητας Κεφαλλήνων &Ιθακησίων Πειραιά εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της. Αντί στεφάνου κατατέθηκε στη μνήμη της χρηματικό ποσό στο Ορφανοτροφείο Αργοστολίου «Ο ΣΩΤΗΡ» στο οποίο αφιέρωσε σημαντικό μέρος της ζωής της.

Ως αφιέρωμα στη μνήμη της δημοσιεύουμε την επιστολή του πρ. Προέδρου της Αδελφότητας Κεφαλλήνων &Ιθακησίων Πειραιά κ. Διονυσίου Κουγιανού:

ΔΙΟΝΥΣΙΑ (ΝΙΟΝΙΟ) ΠΟΥΛΑΚΗ ΚΑΤΕΒΑΤΗ

Γράφει ο Διονύσιος Κουγιανός

Πρωτομαγιά έφυγε από την ζωή η πολύτιμη, ακριβή και αγαπημένη Διονυσία Πουλάκη Κατεβάτη, η Νιονιό όπως εμείς την απολαλούσαμε. Γέννημα και θρέμα στην πανέμορφη Αγία Ευφημία που η παρουσία της την έκανε πιο όμορφη από τα νεανικά της χρόνια.

Κόρη του αείμνηστου Φώτη Πουλάκη ποιητή και προέδρου της Κοινότητας Αγίας Ευφημίας με μεγάλη προσφορά. (αυτός πρώτος ύδρευσε το χωριό κλπ.)

Η Νιονιό υπήρξε εκλεκτή προσωπικότητα της Πυλάρου της Κεφαλονιάς και της Ελλάδας. Έζησε ανάμεσά μας με υψηλό ήθος, σεμνότητα, αξιοπρέπεια ευγένεια, τρυφερότητα συμφυή με στοχαστικότητα και απέραντη καλοσύνη.

Στην σταδιοδρομία της είχε δύο σημαντικές περιόδους. Η πρώτη της ήταν η υπηρεσία της ως Διευθύντρια του Ορφανοτροφείου Αργοστολίου ο «Σωτήρ». Αυτή οικοδόμησε το νέο κτίριο. Το παλαιό είχε καταρεύσει από τους σεισμούς του έτους 1953. Εκεί υπηρέτησε την παιδική ζωή. Έδρασε επαναστατικά. Εφήρμοσε όσα οι μεγάλοι ψυχολόγοι διακύρησσαν και όσα είχε διδαχθεί στα πανεπιστημιακά θρανία. Ανέλαβε παιδιά χωρίς δικούς τους ανθρώπους και έγινε ο άνθρωπός τους, κυρίως η μάνα τους. Παιδιά χαμένα μέσα στο πλήθος, αδύναμα, φοβισμένα και τα έκανε ισότιμα μέλη του κοινωνικού συνόλου, άξια να αντιμετώπισουν τη ζωή. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της τα παιδιά αυτά, άνδρες και γυναίκες πλέον την επισκέπτονταν και με ευλάβεια εκδήλωναν την αγάπη τους.

Η δεύτερη περίοδος ήταν η μετασεισμική του έτους 1953. Τότε η Νιονιό με απαράμιλλο θάρρος και τόλμη αποφάσισε να κατανικήσει τον γίγαντα Εγκέλαδο και να αναπαραστήσει την προσεισμική Κεφαλονιά με το μνημιακό έργο της «Προσεισμική Κεφαλονιά» που θα μείνει εις τους αιώνες. Τότε διέτρεξε όλο το νησί από ανατολή σε δύση και από βορρά σε νότο. Πέρασε από το Αργοστόλι, το Ληξούρι , τη Σάμη τον Πόρο, το Φισκάρδο κ.λ.π. από όλους τους οικισμούς της Κεφαλονιάς. Μπήκε στα δημόσια κτίρια, τα μνημεία τέχνης, στις εκκλησιές τα ξωκλήσια κ.λ.π. και μας έδωσε τον προπολεμικό πολιτισμό της Κεφαλονιάς μέσα σε τρακόσιες πενήντα σελίδες και εικόνες.

Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της « Ένωσης Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος» και της «Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων». Διέθετε ένα πηγαίο λογοτεχνικό ταλέντο. Κατά την φιλόλογο Μαρί Μαρκαντωνάτου, τα κείμενά της συγκρίνονται με τους μεγάλους Ηράκλειτο, Ελύτη, Προυστ, Καβάφη κλπ. Η ίδια την αποκαλεί αρχόντισσα, αφού η αρχοντιά δε μεταβιβάζεται με κληρονομικό δικαίωμα αλλά κερδίζεται με το ήθος. Εμείς την αποκαλούσαμε αρχόντισσα, όχι για την οικονομική η την κοινωνική της θέση αλλά για τον πνευματικό και ψυχικό της πλούτο. Είχε εργασθεί ως εκπαιδευτικός στα εκπαιδευτήρια «Ζηρίδη». Είχε τιμηθεί με το βραβείο της UNESCO. Ηταν συνεργάτης σε εφημερίδες με πλούσιο έργο στον τοπικό τύπο του «ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ» του «ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΡΥΚΑ» της Ν. Υόρκης. Ήταν μέλος της Κεφαλληνιακής Αδελφότητας Αθηνών με πλούσια δράση. Επίσης ήταν μέλος της Αδελφότητας Καφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά. Ακόμη ήταν μέλος της Ένωσης Απανταχού Πυλαρέων όπου διατέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου και Αντιπροεδρός του. Στην Πύλαρο λατρευόταν. Χαρακτηριστικό είναι το στιχούργημα που έγραψε ο συνδαιτημόνας (Γεράσιμος Κουγιανός ) καλεσμένος στο σπίτι της, μαζί με τον εκπαιδευτικό και λαογράφο Γεράσιμο Γαλανό.

“Σ’αυτό το σπίτι που΄ρθαμε,

να φάμε και να πιούμε,

του χρόνου πάλι όλοι μας

ξανά ν’ανταμωθούμε

Ο Γαλανός τα μάτια μου

Κ’ υπόλοιποι το φως μου

εικόνισμα η νοικοκυρά

και κάνω τον σταυρό μου”

Αυτή ήταν η Νιονιό εικόνισμα λατρείας. Είχε παντρευτεί το 1968 τον Γιατρό Γεράσιμο Κατεβάτη της ιστορικής οικογένειας Κατεβάτη από την Λακύθρα. Ο Γιάννης αδερφός του Γεράσιμου, ήταν ιδρυτικό μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης “Πανελλήνια Ένωσις Αγωνιζόμενων Νέων” Π.Ε.Α.Ν και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1943 στην Καισαριανή. Περγραφή στο έργο της “ Πένα Κεφαλονίτικη Λόγος Περιπλανόμενος”. Έτσι η οικογένεια και μαζί η Νιονιό πέρασαν στο Πάνθεον των ιστορικών οικογενειών της Κεφαλονιάς κα της Ελλάδος.

Έφυγε Πρωτομαγιά. Ο Λασκαράτος γεννήθηκε Πρωτομαγιά και η κούνια του πλημμύρισε από τα λουλούδια που έριξαν οι προσελθόντεςστο σπίτι. Ο Άβλιχος πέθανε με γεμάτη την αγκαλιά του λουλούδια που πήγαινε να προσφέρει. Οι ποιητές αυτοί που αγάπησε περιμένουν να την υποδεχθούν στον παράδεισο με αυτά τα λουλούδια. Στηνεξόδιο ακολουθεία την αποχαιρέτησαν ο γράφων και ο Γεράσιμος Αλισανδράτος Πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος στην Πύλαρο.

Το ποίημα που ακολουθεί το έγραψε η Νιονιό στα εφηβικά της χρόνια.

«Η ΒΑΡΚΟΥΛΑ»

Με φουσκωμένα τα πανιά

από το πρίμο αγέρι

φεύγει η βαρκούλα μας γοργά

στα ξένα να μας φέρει,

φεύγει το κύμα ανάλαφρα

ψηλά την ασηκώνει

παιχνιδιστά ναζιάρικα

πάλι τη χαμηλώνει.

Διαβαίνει τόπους άγνωστους

εκτάσεις πίσω αφήνει