Επιτέλους η κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει ένα τέλος στις μάσκες στους εξωτερικούς χώρους. Είναι μια από τις πολλές αποφάσεις που έχει πάρει σχετικά με τον κορωνοϊό και για την οποία δεν υπάρχει επιστημονική βάση. Οι μάσκες στους εξωτερικούς χώρους ήταν μια από τις πολλές αποφάσεις που έχει πάρει η κυβέρνηση απλά για να δείξει ότι κάτι κάνει για το συγκεκριμένο θέμα.
Αυτή η τακτική έχει επικρατήσει σε όλη τη διάρκεια της κρίσης γιατί τα ΜΜΕ δεν κάνουν τη δουλειά τους. Αντί να ελέγχουν την εξουσία προς όφελος των πολιτών, ελέγχουν τους πολίτες προς όφελος της εξουσίας. Επίσης δεν υπάρχει αντιπολίτευση στο συγκεκριμένο θέμα, μιας και η κυβέρνηση εφαρμόζει μέτρα, χοντροκομμένα και αντιφιλελεύθερα, κινεζικού τύπου, που είναι ιδεολογικά προσφιλή στην αντιπολίτευση.
Μια από αυτές τις πολιτικές που δεν έχουν λογική και επιστημονική βάση είναι οι μάσκες στα σχολεία. Τα παιδιά έχει παρατηρηθεί, σε όλες τις χώρες, έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας από τον κορωνοϊό. Και για να καταλάβετε πόσο χαμηλά είναι αυτά τα ποσοστά θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν αρκετά περισσότερα παιδιά από την εποχική γρίπη, από όσα έχουν πεθάνει δύο χρόνια τώρα από τον κορωνοϊό. Κι όμως, ακόμα και τις χρονιές που η εποχική γρίπη παρουσιάζει ιδιαίτερη έξαρση, ούτε κλείνουμε σχολεία, ούτε βάζουμε τα παιδιά να φορούν μάσκες.
Στον πρώτο χρόνο του κορωνοϊού διαβάζαμε σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής» πως «δεν είχε καταγραφεί στην Ελλάδα θάνατος λόγω της νόσου σε παιδιά και εφήβους, και ελάχιστοι μεταξύ των ασθενών ηλικίας 18 έως 39 ετών (0,8% του συνόλου των θανάτων).» Γενικά, αυτή η κατανομή στα θύματα του κορωνοϊού διαπιστώθηκε παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα και την δεύτερη χρονιά της πανδημίας.
Αλλά ίσως κάποιος να πει ότι οι μάσκες καταρχήν προστατεύουν τους δασκάλους που ανήκουν σε ηλικιακές ομάδες με υψηλότερους δείκτες θνησιμότητας. Εδώ υπάρχει ένα ακόμα πρόβλημα. Δεν υπάρχουν σοβαρές μελέτες που να αποδεικνύουν πως οι μάσκες κάνουν την όποια διαφορά.
Ελβετική ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε ένα σημαντικό αριθμό μελετών και στοιχείων προκειμένου να εξετάσει την αποτελεσματικότητα των μασκών. Κατέληξε στο συμπέρασμα πως «[μ]έχρι στιγμής, οι περισσότερες μελέτες έχουν βρει ελάχιστα έως καθόλου στοιχεία για την αποτελεσματικότητα των μασκών προσώπου στον γενικό πληθυσμό, ούτε ως ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό ούτε ως πηγή ελέγχου.»
Επίσης στις ΗΠΑ, πολιτείες όπου η μάσκα είναι υποχρεωτική παρουσίασαν τα ίδια ή και χειρότερα αποτελέσματα από πολιτείες όπου η μάσκα δεν ήταν υποχρεωτική. «Το ίδιο μπορεί επίσης να φανεί όταν συγκρίνετε μια ευρωπαϊκή χώρα με καθολική μάσκα N95 (Γερμανία) έναντι μιας ευρωπαϊκής χώρας χωρίς υποχρεωτική μάσκα και περιορισμένη χρήση μάσκας (Σουηδία).»
Εδώ και πάλι ίσως κάποιος να πει πως εντάξει, μια πανδημία ήρθε και εφαρμόσαμε μια πολιτική του «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά.» Μόνο που η υποχρεωτικότητα της μάσκας, ειδικά σε παιδιά μικρής ηλικίας δεν είναι μια πολιτική χωρίς κόστος. Οι μάσκες στα σχολεία έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην εκπαίδευση και την κοινωνικοποίηση των παιδιών.
Στα προτερήματα της δημοκρατίας είναι η χρησιμότητα του ελεύθερου δημόσιου διαλόγου. Έτσι προβλήματα και λάθη διορθώνονται. Εμείς σιγά σιγά συνηθίζουμε μια κινεζοποιήση του πολιτεύματος μας και τα προβλήματα μας μοιάζουν όλο και περισσότερο με αυτά της Κίνας.
