Ούτε δυο μέρες δεν έμειναν για την Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία στις 20 του Νοέμβρη.
Μια απεργία που πρέπει να είναι πετυχημένη, με αυξημένους απεργούς, με συμμετοχή των απεργών εργαζομένων στην συγκέντρωση, σε σχέση με τη συμμετοχή αυταπασχολούμενων, αγροτών, φοιτητών, μαθητών και συνταξιούχων αλλά και σε σχέση με το περιεχόμενο, τις διεκδικήσεις, τα αιτήματα. Το σύνθημα “Λεφτά για υγεία και παιδεία, έξω η Ελλάδα από του ΝΑΤΟ τα σφαγεία” πρέπει να διαπερνάει κάθε συζήτηση, να είναι το κεντρικό θέμα των ημερών, γιατί συμπυκνώνει τις αιτίες της άσχημης κατάστασης που βιώνει ο λαός μας, οι λαοί που σφαγιάζονται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις πραγματικές ανάγκες μας που είναι απαραίτητο να υλοποιηθούν άμεσα.
Η Απεργία στις 20 του Νοέμβρη έρχεται σαν συνέχεια πολλών αγωνιστικών δραστηριοτήτων του προηγούμενου διαστήματος, όπως η κλαδική απεργία των οικοδόμων, των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, πολλών και σημαντικών αρχαιρεσιών σωματείων, όπως του Σωματείου Τουριστικών Επαγγελμάτων (Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εστίασης), της 51ης επετείου του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου.
Η έντονη κινηματική δραστηριότητα, η διάθεση όλο και περισσότερου κόσμου να συζητήσει επί της ουσίας, να γίνει μέλος στο σωματείο του, ο γόνιμος προβληματισμός για το τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα, μας γεμίζει αισιοδοξία. Φαίνεται πως είναι εφικτό οι εργαζόμενοι και οι ανάγκες τους να βγουν ακόμα πιο δυναμικά στο προσκήνιο.
Οι δυνατότητες αλλά και η αισιοδοξία αυτή, δυνάμωσαν και διατρανώθηκαν στην πρόσφατη Πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ (9-10 Νοέμβρη) στην Αθήνα, όπου συμμετείχαν 595 συνδικαλιστικές οργανώσεις από όλη τη χώρα, ανάμεσά τους 7 από την Κεφαλονιά και την Ιθάκη. Η διήμερη αυτή συνάντηση έδειξε το δρόμο της προοπτικής και της ελπίδας, έδειξαν ότι υπάρχει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ, και δεν είναι ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε άλλα κόμματα-αποκόμματα που άλλοτε συμπράττουν με τον έναν και άλλοτε με τον άλλο. Αντιπολίτευση είναι ο ίδιος ο λαός, είναι η εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση που κάνουν κάθε μέρα τα σωματεία και οι φορείς του κινήματος στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις γειτονιές, παντού. Που αμφισβητούν την παντοκρατορία του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του και δεν σιωπούν μπροστά στην αδικία. Αλλά ορθώνουν το ανάστημά τους και υπερασπίζονται το δίκιο.
Όλη αυτή η τεράστια κινηματική δραστηριότητα ενός πραγματικού κινηματικού ποταμιού, όπως και όλες οι κινητοποιήσεις που προαναφέραμε και πολλές ακόμα που πραγματοποιούνται τόσες μέρες, έχουν όχι απλά παραγκωνιστεί, αλλά κυριολεκτικά ταφεί από τα ενημερωτικά δελτία ειδήσεων, τους μεγάλους ομίλους ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους. Είναι ξεκάθαρο ότι γίνεται σκόπιμα και με κατεύθυνση, γιατί αυτό που βλέπουν μπροστά τους να εξελίσσεται, το πιο ζωντανό κομμάτι δηλαδή της εργατιάς και των συμμάχων της να δραστηριοποιείται, να κινητοποιείται, να μεγαλώνει, να διεκδικεί με αξιώσεις και ορισμένες φορές να αποσπά κατακτήσεις και μικρές ή μεγαλύτερες νίκες όπως οι εργάτες της COSCO στον Πειραιά, πέραν του ότι κάνει την πέτσα τους να σηκώνεται, τους κάνει να χάνουν τον ύπνο τους υπό τη σκέψη ότι αυτό μπορεί το επόμενο διάστημα να αγκαλιάσει όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του αγώνα, στη δύναμη της εργατικής τάξης και των ανθρώπων του μόχθου, των αγροτοκτηνοτρόφων, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, των φοιτητών, των μαθητών, των συνταξιούχων, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της συλλογικότητας, να κάνουμε την Τετάρτη 20 Νοέμβρη, ένα βήμα ακόμα.
Κάθε κλάδος έχει και έναν λόγο παραπάνω για να δώσει αυτή τη μάχη.
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι γιατί όλο το καλοκαίρι άφησαν τα κόκκαλά τους μέσα στα ξενοδοχεία για να θησαυρίσουν οι μεγαλοεργοδότες και εκείνοι πήραν για ευχαριστώ βρισιές, πόνους στη μέση και τρεις μήνες επίδομα ανεργίας για να βγάλουν έξι μήνες με δυσβάσταχτα έξοδα.
Οι οικοδόμοι, για να μη θρηνήσουν άλλο νεκρό από την εντατικοποίηση και την παντελή έλλειψη μέτρων προστασίας, για να δουλεύουν σαν άνθρωποι και να πληρώνονται ανάλογα.
Οι εργαζόμενοι στα Ιχθυοτροφεία για να βάλουν ένα φρένο στις απαιτήσεις της εργοδοσίας για χειροτέρευση των όρων εργασίας τους, να μην υπογράψουν βλαπτικές μεταβολές στις συμβάσεις τους και να διεκδικήσουν γενναίες αυξήσεις και δικαιώματα.
Οι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο Κεφαλονιάς, που μέσα στη σεζόν δουλεύουν ήλιο με ήλιο, όπως και οι εργαζόμενοι οδηγοί και αποθηκάριοι στις εταιρείες τροφοδοσίας, γιατί και το καλοκαίρι παραμένουμε άνθρωποι και χρειαζόμαστε μισθό, σταθερό ωράριο και ρεπό για να επιβιώσουμε και να μην προκληθεί σοβαρό ατύχημα.
Οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ που κάθε καλοκαίρι χτυπούν ρεκόρ κερδοφορίας, αλλά εκείνοι δουλεύουν 4ωρα-6ωρα-12ωρα, ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας.
Οι εργαζόμενοι στα γραφεία και τις παροχές υπηρεσίας, που το εργασιακό άγχος για τις προθεσμίες, η ένταση της δουλειάς, οι ατελείωτες ώρες στο γραφείο τους προκαλούν αμέτρητα σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Οι εργαζόμενοι στις μεταφορές και ιδίως στα καράβια, που τους μήνες αιχμής δουλεύουν ως και 20 ώρες το 24ωρο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την υγεία τους αλλά και την ασφάλεια των επιβατών και του υπόλοιπου πληρώματος.
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που διδάσκουν τα παιδιά μας και κοιμούνται στα αυτοκίνητα γιατί είναι αδύνατον να δώσουν 600 ευρώ για νοίκι από τα 700 ευρώ του μισθού τους.
Οι υγειονομικοί που κρατούν με ηρωισμό τις Δημόσιες Δομές Υγείας και δεν αντέχουν άλλο τις συνεχόμενες εφημερίες, την απαξίωση του έργου τους από τον κάθε ανεκδιήγητο υπουργό.
Οι δημοτικοί υπάλληλοι, που είναι ο κλάδος με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα πανελλαδικά, λόγω της εντατικοποίησης και της έλλειψης προσωπικού.
Και πάρα πάρα πολλοί άλλοι που μπορεί να μην αναφέρουμε αλλά έχουν τα ίδια και μεγαλύτερα προβλήματα.
Όλοι αυτοί, μαζί με τους αγροτοκτηνοτρόφους που βλέπουν την σοδειά τους να καταστρέφεται από τον καιρό ή τα κοπάδια τους να χάνονται από τις ασθένειες και να μην αποζημιώνονται ποτέ και για τίποτα, οι αυτοπασχολούμενοι έμποροι, επαγγελματίες και επιστήμονες, που νιώθουν ότι όλος τους ο κόπος, οι ατελείωτες ώρες μέσα στα μαγαζιά και τα γραφεία τους γίνονται μόνο και μόνο για να πληρώνουν φόρους και υποχρεώσεις, οι συνταξιούχοι που μετά από μια ζωή δουλειάς είτε δεν παίρνουν σύνταξη είτε παίρνουν και συνεχίζουν να δουλεύουν γιατί δε βγαίνουν, οι μαθητές που στοιβάζονται 25-27 παιδιά σε μια τάξη με σοβάδες που πέφτουν στα κεφάλια τους, οι φοιτητές που πρέπει να δουλεύουν νυχθημερόν για να σπουδάσουν ή αναγκάζονται να τα παρατήσουν γιατί δε βγαίνουν οι οικογένειές τους, έχουν κάθε λόγο να δώσουν μαζικό παρών στην Απεργία και την απεργιακή κινητοποίηση.
Την Τετάρτη, 20 Νοέμβρη, στις 10.30 το πρωί στην κεντρική πλατεία Αργοστολίου, δίνουμε μάχη για τις ζωές μας, δίνουμε μάχη για να σταματήσει η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης, για λεφτά για υγεία και παιδεία, για ζωή και δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα!
Από αυτή τη μάχη δεν περισσεύει κανείς!
Καμπίτσης Σπύρος,
Πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κεφαλονιάς και Ιθάκης,
Εργαζόμενος στο Εμπόριο και τις Υπηρεσίες.
