Τον Σεπτέμβριο κάθε χρόνο ανασκουμπώνονται οι γονείς σε κάθε οικογένεια για να δώσουν ότι το καλύτερο στα παιδιά τους . Θέλουν να τα θωρακίσουν πνευματικά και σωματικά και να τα οδηγήσουν στο δρόμο της γνώσης και της προόδου στο δρόμο της νέας κοινωνικής και οικονομικής ευμάρειας.
Μεγάλος ο κόπος , μεγάλο το άγχος, μεγάλη η οικονομική επιβάρυνση των γονιών που θέλουν να δουν τα παιδιά τους να απολαμβάνουν όσα έλειψαν από αυτούς και κάτι παραπάνω.
Η ίδια αγωνία σε Δήμους και Περιφέρειες και Διευθυνσεις Εκπαίδευσης , οι οποίοι σύμφωνα με την αρμοδιότητα τους τρέχουν να φροντίσουν τα σχολεία, τα δρομολόγια μεταφοράς, τα βιβλία, τους καθηγητές και δασκάλους.
Όλη η κοινωνία κάθε Σεπτέμβριο που ξεκινάει η σχολική χρόνια βρίσκεται σε εγρήγορση για να δώσει το παραπάνω στους μαθητές και σπουδαστές της.
Γιατί όμως στην πλειονότητα τους κανείς μαθητής δεν είναι ευχαριστημένος με την πρόοδο του και με τις ασχολίες του;
Γιατί κανείς σπουδαστής δεν είναι ευχαριστημένος με τον κλάδο που εμείς τον πιέζουμε να ακολουθήσει;
Μήπως η πίεση η δίκη μας είναι ασφυκτική και η κατεύθυνση που δίνουμε στα παιδιά μας είναι σε λάθος κατεύθυνση;
Μήπως δεν τους δίνουμε τον κατάλληλο χρόνο να αισθανθούν παιδιά;
Μήπως δεν τους δίνουμε τους κατάλληλους χώρους να παίξουν σαν παιδιά;
Μήπως η εκπαίδευση τους στο σχολείο πρέπει να είναι τέτοια που να μην χρειάζονται φροντιστήρια και επι πλέον διδασκαλία;
Μήπως ο εκτός σχολείου χρόνος τους πρέπει να είναι στο παιγνίδι, στην άθληση και στις κάθε είδους απασχολήσεις και όχι στα επι πλέον φροντιστήρια;
Μερικές σκέψεις εκανα με αγάπη και ενδιαφέρον για την νέα γενιά που την βλέπω πολύ πιεσμένη και το αποτέλεσμα της αβέβαιο !
Εύχομαι σε όλους παιδιά, δασκάλους, καθηγητές και γονείς καλή και ευλογημένη χρονιά.

11 Σεπτεμβρίου 2019

Σωτήρης Κουρής