Με τον νόμο 4823/2021 που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2021 με τον «εύηχο» και παραπειστικό τίτλο «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών»! καθιερώνονται οι λεγόμενες «διαγνωστικές εξετάσεις» στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Αρχικά εφαρμόζονται στην τελευταία τάξη και σε δύο μαθήματα, με την πρόβλεψη να είναι δυνατή η επέκτασή τους και σε άλλες τάξεις και σε περισσότερα μαθήματα. Το θέμα φαινομενικά μοιάζει ασήμαντο. Όπως όμως υποδηλώνει και ο πιο πάνω τίτλος, η πραγματοποίησή τους θα σημάνει την πλήρη εκχώρηση του δημόσιου υποχρεωτικού σχολείου της χώρας στην εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ για το σχολείο της καπιταλιστικής αγοράς.
Σε μια περίοδο όπου οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, οι μαθητές/τριες , όπως και οι γονείς, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα «οριακών» εμπειριών επιβίωσης, ανάμεσα σε άλλα, η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει, για την άνοιξη του 2022, την πρώτη πιλοτική εφαρμογή σε πανελλαδικό επίπεδο, των εξετάσεων διαγνωστικού χαρακτήρα για μαθητές ΣΤ’ Δημοτικού και Γ’ Γυμνασίου.
Με το γράμμα του νόμου, λοιπόν, έχουμε -πέραν των άλλων εξετάσεων- τις ακόλουθες ρυθμίσεις:
σε κάθε σχολικό έτος εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα,
● οι εξετάσεις γίνονται σε μαθητές/τριες ΣΤ’ Δημοτικού και Γ’ Γυμνασίου,
● αντικείμενα εξέτασης: Νεοελληνική Γλώσσα και Μαθηματικά,
● με υπουργική απόφαση είναι δυνατόν να διενεργούνται αντίστοιχες εξετάσεις και σε άλλα, πέραν των δύο παραπάνω, αντικείμενα,
● με υπουργική απόφαση είναι δυνατή η διενέργεια αντίστοιχων εξετάσεων για τους μαθητές/τριες οποιασδήποτε άλλης τάξης.
Έχουμε να κάνουμε με μια επιπλέον επιβάρυνση της υποχρεωτικής ελληνικής εκπαίδευσης με πρόσθετες εξετάσεις. Είναι προφανές ότι η όλη βιομηχανία των αλλεπάλληλων εξεταστικών και αξιολογικών διαδικασιών εντάσσεται στο γνωστό κυβερνητικό μότο «Αξιολόγηση Παντού».
Ποιος δε γνωρίζει ότι η εντατικοποίηση και ο συνδυασμός πολλαπλών μορφών αξιολόγησης στην υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση συγκροτούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που είναι εις βάρος της καθαυτό εκπαιδευτικής διαδικασίας; Κάτι που, σε τελευταία ανάλυση, εντείνει τον ταξικό της χαρακτήρα και που είναι εις βάρος μαθητών/τριών από μη-προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.
Με τις εξετάσεις PISA το ΥΠΑΙΘ επιχειρεί να μεταβιβάσει τις ολέθριες συνέπειες των πολιτικών του στη δημόσια εκπαίδευση, σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς.
Επιδιώκει να βρει ένα μετρήσιμο μέγεθος για την εκπαιδευτική διαδικασία μέσω σταθμισμένων τεστ με βάση τις επιδόσεις των μαθητών και άμεση συσχέτιση τους με την αξιολόγηση σχολείων κι εκπαιδευτικών που θα οδηγήσει σε κατηγοριοποίηση των σχολείων, συγχωνεύσεις και κλείσιμό τους αλλά και απολύσεις εκπαιδευτικών.
Το PISA αποθεώνει τις μετρήσεις, κατατάσσει, κατηγοριοποιεί και υποκινεί τον ανταγωνισμό και τελικά την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, υποβαθμίζει τις γνώσεις σε πληροφορίες, διαστρεβλώνει και υποβιβάζει τη διδασκαλία και τη μάθηση, τις καθοδηγεί ώστε να προσαρμόζονται στην ανταπόκριση στις εξετάσεις και να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τη γνώση και την κριτική σκέψη.
Οι εξετάσεις PISA έχουν συγκεκριμένες στοχεύσεις:
Δια μέσου του εκβιασμού των «καλών» αποτελεσμάτων, επιδιώκουν να δημιουργήσουν εκείνα τα εργαλεία ώστε να δώσουν δικαιολογίες για συνολική και σε αντιδραστική κατεύθυνση μετάλλαξη του εκπαιδευτικού συστήματος και τελικά να οδηγήσουν στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και στον ανταγωνισμό.
Οι εξετάσεις PISA μόνο αθώες δεν είναι!
Να μην επιτρέψουμε να «νεκρώσει» η γνώση και η κριτική σκέψη, κάθε ζωντανή λειτουργία του δημόσιου σχολείου, και να μετατραπεί σε τυποποιημένη μετρήσιμη δεξιότητα, τόση και αυτή που απαιτεί η αγορά.
Η εκπαιδευτική κοινότητα και το γονεϊκό κίνημα οφείλουν να τις ακυρώσουν στην πράξη.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ
Βαρδαραμάτος Βαγγέλης Παύλου Κατερίνα
