Εδώ και λίγες μέρες με «προκάλεσε» το διαφημιστικό έντυπο μιας γνωστής αλυσίδας σουπερμάρκετ η οποία πωλούσε κοτόπουλο με 1,98 ευρω το κιλό. Αμέσως αναρωτήθηκα με πόση “αγάπη”, “φροντίδα”, “καλή διατροφή” και για πόσο  χρόνο αυτός ο “καλός” πτηνοτρόφος ανέθρεψε τα κοτόπουλα του για να τα πουλήσει με λιγότερο ίσως από ένα ευρώ το κιλό και να έχει και κέρδος; Πόσες “αμαρτίες “ αλήθεια κουβαλά αυτό το κιλό το κοτόπουλο;
Σκέφτηκα επίσης ότι το φθηνό το κρέας τα σκυλιά το τρώνε αλλά μάλλον τα σκυλιά σήμερα τρώνε σωστότερα από τους ανθρώπους.
Την ίδια ώρα ότι παράγεται από τη μάνα γη και ανά την υφήλιο είναι υβρίδιο γενετικά ελεγχόμενο και επιβαρυμένο με φάρμακα και χημικά είτε τεχνητά μέσω των καλλιεργειών , είτε φυσικά μέσα από τους μολυσμένους υδροφόρους ορίζοντες.
Οι θάλασσες διατηρούν , και όχι παντού, μόνο το χρώμα τους καθώς είναι εμπλουτισμένες με πυρηνικά απόβλητα , πλαστικά και τοξικά χημικά από το περιβάλλον. Τα ψάρια επηρεάζονται άραγε;
Όσο για εμάς ,τα λογικά όντα του πλανήτη, από την ώρα που ξεκινάμε να βαδίζουμε γινόμαστε, ανεξαρτήτως χρώματος , θρησκείας, φυλής ή φύλου , φορητές κεραίες λήψεως και εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων  “ζωσμένοι” με τα κινητά μας ,άλλοι από ανάγκη και άλλοι από συνήθεια.
Από την άλλη μεριά τρομολάγνοι , συνωμοσιολογοι , ανώνυμα πάντα, αναθεματίζουν τα εμβόλια ως πηγή κάθε κακού. Και κάπως έτσι ξαναπεθαινουν άνθρωποι από ιλαρά , φυματίωση, γρίπη κλπ
Οι ίδιοι όμως καταναλώνουν ενδεχομένως κιλά συμπληρωμάτων και βιταμινών (φυσικά προϊόντα βέβαια!)  για μυϊκή ενδυνάμωση ,τόνωση, ανανέωση των κυττάρων και για εγκεφαλική οξύτητα.
Τι φταίει  άραγε για όλα αυτά;
Μήπως φταίει η αχαλίνωτη απληστία του ανθρώπου που ταΐζει το αυτοκαταστροφικό του ένστικτο;
Στο βωμό του υπέρ κέρδους , του κατευθυνόμενου υπερκαταναλωτισμού και της υπερβολής οδηγούμαστε είς γνώση μας ταχύτατα στο τέλος του πλανήτη , που ανιδιοτελώς μας φιλοξένησε εκατομμύρια χρόνια.
Οι ανθρώπινες αρρώστιες που μαστίζουν το σύγχρονο κόσμο είναι ο καρκίνος και η εκφύλιση του εγκεφάλου (άνοια ή Alzheimer)
Αναρωτιόμαστε από που μπορεί να προέρχονται και τα δυο; Νομίζω ότι τις απαντήσεις απλά δε θέλουμε να τις δούμε παρότι βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας.
Όταν καθετί που αναπνέουμε , τρώμε , μυρίζουμε , αγγίζουμε ή φτάνει στα αυτιά μας είναι επικίνδυνο ή τουλάχιστον ρυπαρό πώς περιμένουμε να αντιδράσει το “πυροβολημένο” μας σώμα και πνεύμα ;
Μπορούμε πλέον να βάλουμε κάποιο όριο αντιστεκόμενοι σ αυτήν την πανταχόθεν εισβολή;
Για να υπάρξει επιστροφή , αν υπάρχει, πρέπει να ξαναβρούμε το ΜΕΤΡΟ , ο καθένας τουλάχιστον το δικό του…

Σημείωση: Μπορεί οι προβληματισμοί μου να μην είναι στο κλίμα των ημερών αλλά κάποια ζητήματα πρέπει να μας απασχολούν καθημερινά

Φώτης Αυγουστάτος
Μαιευτήρας Γυναικολόγος