Ρεπορτάζ: Αικατερίνη Φωκά-Ευαγγελία Σαμόλη
Ο σύλλογος Δρομέων Κεφαλονιάς, σε συνεργασία με την ΚΕΔΗΚΕ, τις Τοπικές Κοινότητες και τους ανθρώπους που προσφέρονται εθελοντικά να μας συνδράμουν σε μία προσπάθεια ενίσχυσης και τόνωσης του δρομικού τουρισμού ολοχρονικά, διαχειρίζεται τους αγώνες δρόμου σαν έναν προϊόν άρρηκτα συνδεδεμένο με την ταυτότητα και τα αξιοθέατα της κάθε περιοχής.
Στόχος μας είναι να μετατρέψουμε τα δρομικά γεγονότα σε ένα δέλεαρ γνωριμίας αλλά και προσέλκυσης επισκεπτών στο νησί μας. Άλλωστε κάθε αγώνας έχει την ιστορία του…
Μια βροχερή μέρα του Απρίλιου του 2016, μία βόλτα στην Αγ. Ευφημία εν όψει του αγώνα δρόμου των Αντυπείων στις 13/5 φέτος, αποτέλεσε αφορμή για ένα συναρπαστικό ταξίδι στον χρόνο και στο χώρο, τότε που υπήρχαν ακόμη παραμυθάδες που διηγούνταν ιστορίες για μάγους και βασιλιάδες, το σούρουπο, πλάι στο τζάκι, τότε που στα μάτια των παιδιών, οι φλόγες τις φωτιάς
χόρευαν, πονηρά, ατελεύτητα σαν ξωτικά, τότε που οι άνθρωποι πίστευαν ακόμη στα παραμύθια!
Οδηγός στην διαδρομή μας η πολυγραφότατη, πολυβραβευμένη συγγραφέας, κα Ρούλα Γονατά Μουστάκη, μία Κυρία με Κ κεφαλαίο, φινετσάτη, γελαστή, γλυκομίλητη, που θαρρείς πως υπήρχε εκεί πάντα, το χθες και στο σήμερα, στον καιρό εκείνο, που οι Πυλαρινοί ταξίδευαν, στο Δέλτα του Δούναβη, στην εποχή των μαστόρων του βαρελίσιου τυριού, στα χρόνια που ο Μαρίνος Αντύπας προσέφερε ανάσα ζωής στους αγρότες της περιοχής με την μαχητικότητα και το έργο του αλλά και τώρα που ακόμη συντηρείται άσβεστη η μνήμη του, τιμάται και αναγνωρίζεται η προσφορά του….
Περπατώντας στο μονοπάτι από το παρελθόν στο παρόν διδασκόμαστε βημα, βήμα, όμορφα, ζωντανά την ιστορία της περιοχής, στη διαδρομή του αγώνα «Αντύπεια».
Η ιστορία ξεκινά από τα Ποταμιανάτα, εκεί που βρίσκεται το άγαλμα του μεγάλου αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα. Ο Μαρίνος Αντύπας, ποτέ δεν λησμονήθηκε. Οι πρωτοπόρες ιδέες του υπέρ των αγροτών , όπως η παραχώρηση βοσκοτόπων, η απαλλαγή της υποχρέωσης τους να παραδίδουν όλη την σοδειά στον αφέντη, η σύγκρουση με τους τσιφλικάδες , τα πύρινα κηρύγματα του , τον έκαναν τέχνη, ποίημα, τραγούδι , μουσική, ταινία. Ο σπόρος που έσπειρε δεν άργησε να γιγαντωθεί και να ανθίσει. To δρομικό γεγονός “Αντύπεια” συνιστά φόρο τιμής στην μνήμη του.
Στο διάβα της διαδρομής, λίγα μέτρα μετά την αφετηρία, συναντάμε μια πετρόκτιστη βρύση. Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, πολλά χρόνια πριν, εκμεταλλευόμενοι το τρεχούμενο νερό, έκτισαν την πέτρινη τούτη βρύση, προκειμένου να εξασφαλίσουν νερό για να πιούν και να καθαρίζουν τα ρούχα τους. Μάλιστα υπήρχε έθιμο, λίγο πριν τον γάμο, οι συγγενείς και από τα δύο σόγια να μαζεύονται στην βρύση, ώστε να πλένουν από κοινού τα μαλλιά που θα τοποθετούσαν στο στρώμα του νυφικού κρεβατιού. Οι άντρες κουβαλούσαν το νερό και οι γυναίκες έπλεναν τα μαλλιά.
Συνεχίζοντας την πορεία μας στην ίδια πάντα αγωνιστική ρότα, απαντάμε το χωριό Δενδρινάτα όπου βρίσκεται η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μία παλαιά εκκλησία που προσφέρει μοναδική θέα Μα μοναδικό είναι και το καμπαναριό της, που στέκει αγέρωχο, στο πέρασμα των αιώνων. Χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και έχει και αυτό την δική του ιστορία. Τον 18ο και 19ο αιώνα, οι κάτοικοι της Πυλάρου ταξίδευαν ανά τον κόσμο. Μάλιστα, η οικογένεια Μαρκέτου, είχε στην κατοχή της 60 ιστιοφόρα. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής έφευγαν στην Ρουμανία για να εργαστούν στο Δέλτα του Δούναβη. Η θαλάσσια συγκοινωνία, συχνά καθιστούσε ευκολότερο το “φευγιό” στο εξωτερικό, από το να κατευθυνθούν προς στο Αργοστόλι. Πηγαίνοντας στην Ρουμανία, δούλευαν στον Δούναβη, με τα σλέπια, προκειμένου να φορτώνουν τα Εγγλέζικα πλοία. Κάποιο Καλοκαίρι, στο πανηγύρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ένας εκ των πολλών ξενιτεμένων στην Ρουμανία, πρόσεξε πως η εκκλησία δεν διέθετε καμπαναριό. Πρότεινε λοιπόν, στους κατοίκους του χωριού , να συγκεντρώσουν χρήματα και να τους στείλει αυτός ένα ενδιαφέρον σχέδιο καμπαναριού, που είχε παρατηρήσει σε μία ρουμάνικη εκκλησιά, ώστε να χτισθεί κάτι παρόμοιο. Οι κάτοικοι του χωριού κατάφεραν με έρανο, να συγκεντρώσουν ένα τενεκέ με χρυσές λίρες και να κατασκευάσουν εν τέλει το καμπαναριό της εκκλησίας, όπως τους υπεδείχθη.
Το καμπαναριό έχει υποστεί πολλές ζημιές με το πέρασμα των χρόνων, αλλά συνεχίζει να στέκει αγέρωχο και υπερήφανο όπως και η περιοχή αυτή η οποία συνεχίζει να υπηρετεί την παράδοση και τα έθιμά της, σθεναρά, με ζήλο και δημιουργικότητα.
Σε αυτό εδώ το σημείο, σταματά η ιστορική αναδρομή μας δίνουμε την σκυτάλη στην πανέμορφη φύση. Σε όλη την διαδρομή του αγώνα, φουντωτοί θάμνοι, πυκνόφυλλα δέντρα και πανέμορφα αγριολούλουδα εναλλάσσονται μεταξύ τους, ενώ το βλέμμα αναπαύεται σε κάθε αγνάντεμα με το καθάριο γαλάζιο του ουρανού. Λίγο πριν τον τερματισμό προβάλει από ψηλά το γραφικό λιμανάκι της Αγίας Ευφημίας.
Ένα θέαμα πραγματικά υπέροχο που αποζημιώνει κάθε δρομέα ή οδοιπόρο για όλη την προσπάθεια, την κούραση, την υπέρβαση του αγώνα.
Στον τερματισμό όπως κάθε χρονιά ,ένας πλούσιος μπουφές με τα τοπικά γλυκίσματα της περιοχής τονώνει και τέρπει τους αθλητές, μα και τους θεατές
Ένας αγώνας δρόμου, με την δική του ιστορία , ένας αγώνας στον οποίο επιβάλλεται να συμμετέχετε και εσείς ιχνηλατώντας τα σημάδια που άφησε η ιστορία στην γη, στην πέτρα, στην μνήμη και στην καρδιά των ανθρώπων .. Αντύπεια 2017. Τρέχοντας στο παρόν …και στο παρελθόν…
