Γράφει ο Γεράσιμος Γαλάνος
Πρωτομαγιά ονομάζεται η πρώτη μέρα του Μαΐουκαι είναι ημέρα εορτασμού της άνοιξηςγια πολλές χώρες του βόρειου ημισφαιρίου.
Ο εορτασμός της έχει τις ρίζες του στις παγανιστικέςεορτές των παλιών πολιτισμών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Βέβαια, τη συναντούμε εορταστικά και στους αρχαίους Μεσογειακούς πολιτισμούς και η σημασία της ημέρας της Πρωτομαγιάς οφείλεται στο γεγονός πως ημερολογιακά (για το βόρειο ημισφαίριο) η πρώτη ημέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην εαρινή ισημερίακαι το θερινό ηλιοστάσιο, τοποθετείται δηλαδή στην αρχή της άνοιξης. Στην Ελλάδαεορτάζεται εθιμοτυπικά με τη δημιουργία στεφανιών από λουλούδια. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας χόρευαν και το περίφημο Γαϊτανάκι, δηλαδή το χορό γύρω από ένα κοντάρι που απ’ αυτό κρέμονται τις χρωματιστές κορδέλες που συμβολίζουν τα χρώματα της άνοιξης.
Η Πρωτομαγιά υμνήθηκε αρκετά από ποιητές και συνθέτες, ξεχωρίζει δε περίφημη σύνθεση του Κεφαλονίτη συνθέτη και σπουδαίου βιολιστή Γεώργιου Γερασίμου Χωραφά.
Η ζωή και το έργο του Γεώργιου Χωραφά
Γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1880. Από μικρός έδωσε δείγματα της κλίσης του για τη μουσική και σε ηλικία οχτώ ετών γράφτηκε μαθητής στη Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας, στην τάξη του βιολιού, όπου είχε καθηγητές διαδοχικά τον Ουμπέρτο Πέργολα, τον Φερεντίνο και τον Φρ. Νικολίνι, αξιόλογους μουσικούς που συντέλεσαν σημαντικά στην εξαιρετική μουσική άνθηση που σημειώθηκε εκείνη την εποχή στο Αργοστόλι.
Τελειώνοντας τις σχολικές του σπουδές, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1899 έχοντας για μόνα του εφόδια τα όσα έμαθε στη Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας, κυρίως τον ενθουσιασμό του και το υπέροχο ταλέντο του. Την ίδια χρονιά δίνει εξετάσεις στο Ωδείο Αθηνών, όπου έγινε δεκτός ως μαθητής και μάλιστα με την τιμητική διάκριση της δωρεάν φοίτησης του σ’ αυτό.
Εκεί με καθηγητή τον Φρανκ Σουαζύ ο οποίος που τον ξεχωρίζει αμέσως μέσα απ’ όλους τους άλλους συμμαθητές του για το ταλέντο του. Ύστερα από πέντε ετών λαμπρές σπουδές δίνει εξετάσεις και παίρνει το δίπλωμά του αλλά και το αργυρό μετάλλιο Ανδρέου και Ιφιγένειας Συγγρού και το πεντακοσιόδραχμο βραβείο του Ωδείου Αθηνών.
Αργότερα διορίζεται καθηγητής του βιολιού σ’ αυτό (1904-1953), παρουσιάζοντας μια εξαιρετική παιδαγωγική δράση που, επί αρκετά χρόνια, την επεκτείνει πρώτα στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία (1919-1930). Επίσης διετέλεσε καθηγητής στην Αναργύρειο –Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών (1929-1930) κι ύστερα στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (1931-1947) και στην Αθηναϊκή Μαντολινάτα.
Σαν παιδαγωγός της σχολικής μουσικής έγραψε τρεις συλλογές παιδικών τραγουδιών κι ένα θεωρητικό βιβλίο με τον τίτλο: Μέθοδος Μουσικής (1930 μαζί με τον Ι. Μαργαζιώτη). Ορισμένα από αυτά τα παιδικά τραγούδια του βραβεύτηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και στον Αβερώφειο Διαγωνισμό του Ωδείου Αθηνών.
Ως καθηγητής του βιολιού εξέδωσε τέσσερις μεθόδους για το όργανο αυτό, με τους τίτλους: Πρακτική Μέθοδος Βιολιού, Νέα Πρακτική Μέθοδος Βιολιού, Κλίμακες και τρόποι του τόξου προς χρήση της Μέσης και Ανωτέρας Σχολή του βιολίου, Κλίμακες και αρπισμοί διά βιολίον χάριν των κατωτέρων τάξεων των Ωδείων και των Μουσικών Σχολών.
Εκτός όμως από τα καθαρώς παιδαγωγικά του έργα συνέθεσε κι άλλες συνθέσεις όπως την Μαζούρκα που είναι και το πρώτο του έργο σε ηλικία 19 ετών και είναι αφιερωμένο στην «Αξιοτίμω Επιτροπή Φιλαρμονικής Κεφαλληνίας τη 26ηΜαρτίου 1899», τη Serenatina, επίσης και μια Θεία Λειτουργία για ανδρική χορωδία acapella.
Τρεις Συλλογές «Παιδαγωγικών Ασμάτων» ορισμένα δε άσματα βραβεύτηκαν στον Αβερώφειο Διαγωνισμό του Ωδείου Αθηνών, «Το τρυγόνι», «Πρωτομαγιά».
Επί πλέον διάφορα τραγούδια για μια φωνή με συνοδεία πιάνου, ένα αξιόλογο Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, κι ένα θέμα με παραλλαγές για βιολί σόλο με τον τίτλο Στιγμές της ζωής. Στην έκδοση του έργου του Στιγμές ζωής (Θέμα και παραλλαγές για βιολί και πιάνο), ο έγκριτος μουσικολόγος Κεφαλονίτης Σπύρος Σκιαδαρέσης, βιογραφεί στο μεσόφυλλο τον Γεώργιο Χωραφά και σχολιάζει επαινετικότατα το εκδοθέν έργο και το αξιολογεί με θεματικούς τίτλους.Το τελευταίο αυτό έργο του είναι μια νοσταλγική αναπόληση συγκινήσεων, που ένιωσε έντονα σ’ ορισμένες στιγμές της ζωής του ο ώριμος πια καλλιτέχνης, και που την ερμηνεία τους την εμπιστεύεται στις τέσσερες μόνο χορδές του αγαπημένου του οργάνου. Το θέμα αυτό μας το παρουσιάζει ο συνθέτης με είκοσι παραλλαγές, που η κάθε μια τους είναι εμπνευσμένη κι από ένα διαφορετικό συναίσθημα ή εξωτερική εντύπωση. Έτσι θα μπορούσαν να πάρουν κατά σειρά τους εξής τίτλους, ανάλογα με την αιτία που ενέπνευσε τον συνθέτη τους. Ακόμη, την SerenadeCephalonienneμε κεφαλονίτικη μουσική χροιά και η οποία εκτελέσθηκε για πρώτη φορά σε συναυλία που έδωσε ό ίδιος το 1921 στην Κεφαλονιά με κλασικά έργα.
Το 1912 έργα του βραβεύτηκαν σε Διαγωνισμό του Ωδείου Αθηνών. Συχνά στα ρεσιτάλ συνοδευόταν από τη γυναίκα του Ευθυμία Χωραφά που έπαιζε λαμπρό πιάνο. Στους μαθητές του ήταν και τα παιδιά του επίσης αξιόλογοι μουσικοί (Δ. Χωραφάς, Μαρία Χωραφά, Ελ. Χωραφά Μιχαλιτσιάνου).
Διετέλεσε επίσης εξάρχων στη ΣΟ του Ωδείου Αθηνών. Με τους Φ. Οικονομίδη, Γ. Οικονομίδη, Ρ. Γαϊδεμβέργερ σχημάτισε το 1ο Ελληνικό Κουϊντέτο Εγχόρδων και με την προσθήκη του Μ. Καλομοίρη (πιάνο) το 1ο Ελληνικό Κουϊντέτο με πιάνο.
Πριν από αυτά τα Σύνολα Μουσικής Δωματίου, είχε σχηματίσει με συμμαθητές του άλλο Κουαρτέτο με τον Χ. Αθανασόπουλο, τον Β. Κόντη και Ηρακλή Αθανασόπουλο, το οποίο μάλιστα στις 18-3-1901 έδωσε σε πρώτη ελληνική εκτέλεση το 6οκουαρτέτο του Μότσαρτ. Αξιοσημείωτο είναι πως ο Γεώργιος Χωραφάς μαζί με τους Ν. Παπαγεωργίου και Ι. Τζουμάνη ίδρυσε τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο στις 25-8-1913.
Αλλά ο λαμπρός μουσικοπαιδαγωγός και συνθέτης και άριστος βιολιστής στις πολυάριθμες συναυλίες του ξεσήκωνε πάντοτε τον ενθουσιασμό του κοινού και αποσπούσε επαίνους από τους πιο δύσκολους μουσικοκριτικούς της εποχής του, οι οποίοι τονίζουν την άψογη τεχνική και τη μουσική του παιδεία. Σαν εκτελεστής και σαν πρωτεργάτης ήταν ένα από τα στελέχη του Ελληνικού Κουιντέτου. Πέθανε το 1965 στη Θεσσαλονίκη.
