Σε κάποια δύσκολη στιγμή, λόγω συγκυριών προσφέρθηκε το κτήριο εγκάρδια για να ζεστάνει και να περιθάλψει τους αστέγους τότε γέροντες μας, μετά τον σεισμό.

Επί σειρά ετών χρησιμοποιήθηκε ως γηροκομείο.

Ήλθε η ώρα να μετακομίσουν οι γέροντες στο δικό τους νέο σπίτι.

Άρον άρον έγινε η μεταφορά τους και αφήσαν πίσω οι αρμόδιοι ένα τοπίο στο κτήριο που δεν τους τιμά. Καλά τα διαλυμένα παντζούρια, κατασκουριασμένα κάγκελα κλπ φθορές της χρήσης και του χρόνου.

Ο Ιανός πέταξε μερικούς «καβελαρέους» στην σκεπή και σίγουρα τα νερά πάνε μέσα.

Δεν στοιχίζει τίποτα ένας εργάτης να επισκευάσει έστω αυτό και να απομακρύνουν πλακοστρώματα, αναπηρικά καρότσι και λοιπά σαθρά, που έχουν μείνει πεταμένα στα μπαλκόνια.

Να ξανά τοποθετήσει έστω τα παντζούρια στη θέση τους.

Δεν μιλάμε για την εσωτερική κατάσταση, όπως έχει αφεθεί σήμερα, να μην το ψάξουμε, θα το ψάξουμε και θα είναι ποιο λυπηρό. Αν μπω μέσα θα «ρεπορτάρω αδαμάντες» και δεν θα είναι όμορφο. Είναι το κτήριο φτιαγμένο από τα κεράκια που έχει ανάψει ο καθένας μας στον Άγιο Ανδρέα.

Δεν ξέρουμε ανά πάσα στιγμή με μια άλλη συγκύρια, μήπως θα ήταν ξανά χρήσιμο αυτό το κτήριο. Αχρείαστο, πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμο.

Ας μεριμνήσουν οι εμπλεκόμενοι να αποκαταστήσουν έγκαιρα αυτά που οφείλουν, είναι γαϊδούρια και ντροπή.