Το πολυπόθητο «πράσινο φως» πήρε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Πάτρας- Πύργου. «Είμαι υπερήφανη που οι πόροι του Ταμείου Συνοχής θα συνεισφέρουν σε αυτό το σημαντικό έργο υποδομής. Το έργο θα βελτιώσει σημαντικά την οδική ασφάλεια στην Αχαϊα και την Ηλεία. Παράλληλα, με την ολοκλήρωση του αυτοκινητόδρομου γύρω από την Πάτρα (πρωτεύουσα της Περιφέρειας και τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας) θα δοθούν νέες οικονομικές δυνατότητες στην περιοχή και καλύτερες μεταφορικές συνδέσεις όχι μόνο εντός των συνόρων της χώρας αλλά και με τα γειτονικά κράτη-μέλη», δήλωσε η Επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής Κορίνα Κρετσού. Το έργο θα χρηματοδοτηθεί με 293 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Συνοχής.

Υπενθυμίζεται ότι ο αυτοκινητόδρομος Πάτρας- Πύργου, μήκους 75 χλμ, ήταν αρχικά κομμάτι της οδικής παραχώρησης στην Ολυμπία Οδό. Ωστόσο το έργο «κόπηκε» με την αναθεώρηση της σύμβασης παραχώρησης στα τέλη του 2013. Κατόπιν το υπουργείο Υποδομών αποφάσισε να το προκηρύξει αρχικά ως αυτοτελές έργο (επί υπουργίας Μιχ. Χρυσοχοϊδη) και αργότερα χωρισμένο σε 8 εργολαβίες (επί υπουργίας Χρ. Σπίρτζη). Ο τελευταίος από τους διαγωνισμούς ολοκληρώθηκε στις 10 Φεβρουαρίου, ωστόσο καμία σύμβαση δεν έχει ακόμα υπογραφεί (παρότι τυπικά θα μπορούσε καθώς το έργο εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ ήδη από τις 12 Οκτωβρίου 2017) καθώς το υπουργείο Υποδομών ήθελε να ολοκληρωθεί πρώτα η διαδικασία έγκρισης του φακέλου μεγάλου έργου.

Με τη σημερινή απόφαση, ανοίγει πλέον ο δρόμος για την υπογραφή των συμβάσεων, με το χρόνο ολοκλήρωσης του έργου να εκτιμάται στους 42 μήνες (3,5 χρόνια). Υπενθυμίζεται ότι το Πάτρα – Πύργος χωρίζεται τεχνικά σε 27 υποέργα: 8 κύριες συμβάσεις, 10 συμβάσεις προαίρεσης (επέκταση σε άλλα τεχνικά έργα), δύο συμβάσεις για αρχαιολογικές έρευνες και εργασίες, απαλλοτριώσεις, ΟΚΩ, το ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου (SCADA), την κατασκευή χώρων υγιεινής στα πάρκινγκ, τον τεχνικό σύμβουλο και τις δράσεις δημοσιότητας. Η κύρια αιτία καθυστέρησης στην έγκριση του έργου από την Ε.Ε. δεν ήταν τόσο ο τεμαχισμός του έργου, όσο η χαμηλή του κυκλοφορία, καθώς η Ε.Ε. έπρεπε να πεισθεί για τη χρησιμότητα της επένδυσης.