Της Ελένης Βαλλιανάτου
Ο Αριστοτέλης Μέγκουλας γεννήθηκε στο Παρίσι, μεγάλωσε στον Πειραιά, έχει καταγωγή από τα Φραγκάτα της Κεφαλονιάς ενώ σπούδασε και έζησε 10 χρόνια στην Ιταλία και συγκεκριμένα στη Μπολόνια. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη γειτονική μας χώρα μυήθηκε στο μαγικό κόσμο της μαγειρικής και δέχθηκε τις πρώτες επιρροές της ιταλικής κουζίνας. Ο σεφ και ιδιοκτήτης Αριστοτέλης Μέγκουλας προτείνει μια μεσογειακή κουζίνα που διακρίνεται από μια ιδιαίτερη ελαφράδα, κομψότητα γεύσεων και προσωπικό ύφος.
Γνώρισε τα μυστικά που κάνουν αυτή την κουζίνα, αγαπητή και δημοφιλή σε όλο τον κόσμο. Γεύσεις και συνταγές γνωστές από τους ρωμαϊκούς χρόνους που άλλες παρέμειναν ίδιες και άλλες εξελίχθηκαν με το πέρασμα των αιώνων.
“Σχεδόν σε όλη την διάρκεια της παραμονής μου στην Ιταλία δούλεψα για έναν υπέροχο άνθρωπο την Μπεατρίτσε Λιπαρίνι και το πρότζεκτ της το Rosa Rose, από εκεί ξεκίνησαν όλα για να έρθω στο σήμερα μετά από είκοσι πλέον χρόνια στην Κέρκυρα όπου από το 2010 είμαι σέφ-συνιδιοκτήτης του Pomo d’Oro Corfu, από το 2014 συνεργάτης του Imabari Corfu και τώρα επιμελούμαι το μενού των Alfredo’s Gallery της Κέρκυρας και του Κουβέϊτ, μια τεράστια πρόκληση γιατί καλούμαι να υποστηρίξω και να συνεχίσω μια παράδοση εκατό και πλέον χρόνων. Τα βασικά χαρακτηριστηκά της Ιταλικής κουζίνας είναι η απλότητα, η εποχικότητα, η εντοπιότητα και οι καθαρές γεύσεις. Αν σκεφτούμε τα πιο γνωστά και οικεία πιάτα όπως η πίτσα μαργαρίτα ή η καρμπονάρα ή το μοσχαρίσιο καρπάτσιο του Τσιπριάνι και βέβαια τα απίθανα φετουτσίνι Αλφρέντο καταλαβαίνουμε πως μιλάμε για τρία τέσσερα υλικά και εδώ είναι όλο το μεγαλείο αλλά και η δυσκολία στο να κάνει κάποιος καλή και αυθεντική Ιταλική κουζίνα.
Την πραγματικά Ιταλική κουζίνα την αγαπά όποιος είναι μερακλής για τους παραπάνω λόγους αλλά την αγαπάμε όλοι γιατί είναι απλή κατανοητή και βγάζει πολύ από μαμά. Τις δύο χώρες τις ενώνουν πολλά, είναι μία μεγάλη αλυσίδα που ξεκινάει από την ανατολική μεσόγειο τον Λίβανο, την Κύπρο, την Τουρκία, τη χώρα μας, την Ιταλία, την Γαλλία, την Ισπανία και καταλήγει στην Πορτογαλία. Δικό μου αγαπημένο πιάτο ως τώρα ήταν τα τορτελίνι μπολονιέζι, όποιος φάει τα αυθεντικά ένα κρύο βράδυ του χειμώνα στου Φάμπιο Μπιάτζι στην Μπολόνια θα καταλάβει τι εννοώ τώρα πλέον όμως μοιράζετε την πρωτιά με τα φετουτσίνι Αλφρέντο στην βία ντελα Σκρόφα της Ρώμης ή στο Αλφρέντος γκάλερι της Κέρκυρας.”
