(Προεισαγωγικά, το κείμενο αποτελεί κατά βάση μια υποκειμενική κατάθεση)

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν είναι πλέον μαζί μας. Είναι παρούσες όμως οι ιδέες του, οι αγώνες του, το θάρρος του και η καθαρότητα της σκέψης του.

Ήταν ο άνθρωπος που το καλοκαίρι του 2015 -στα 97 του χρόνια- βγήκε από το σπίτι του και πήγε στη πλατεία Συντάγματος για να ενώσει τη φωνή του με χιλιάδες συμπολιτών του που έβλεπαν το μέλλον της Ελλάδας μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Ήταν ο πρωθυπουργός του αποτελέσματος: 17,6% του ΑΕΠ το έλλειμμα το 1989, 1,7% το πρωτογενές πλεόνασμα το 1993. Μια πληθωρική προσωπικότητα ανάλογη των πολιτικών «γιγάντων» της εποχής: Θάτσερ, Μπους, Κολ. Στεκόταν ισότιμα δίπλα τους έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό τους.

«Ο Μητσοτάκης τα έλεγε», κι αυτό γιατί είχε κάτι που ελάχιστοι ηγέτες ανέδειξαν: όραμα και στόχο για το που θέλει να πάει η Ελλάδα. Η πολιτική παρακαταθήκη της διαδρομής του δεν αφήνει περιθώρια για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Σε μία από τις τελευταίες του δημόσιες παρεμβάσεις έλεγε χαρακτηριστικά: «Η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Δεν υπάρχει ούτε δεύτερος, ούτε τρίτος γύρος. Όποιο μετερίζι και αν διαλέξετε, φροντίστε να είναι το δικό σας και όχι δανεικό».

Τελικά, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τα κατάφερε. Δεν χαρίστηκε, δεν υπέκυψε στον λαϊκισμό και από το δικό του μετερίζι έδειξε τον δρόμο: «όταν η πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο, κανείς δεν επιτρέπεται να εφησυχάζει» (καλοκαίρι 2015, Πλατεία Συντάγματος).

Καλό ταξίδι πρόεδρε. Σ’ ευχαριστούμε για όλα.

Γεράσιμος Ιλινόιου- Τσουρούφλης