Κορυφαία και πολυσχιδής προσωπικότητα του Ελληνικού Κρασιού, ο εκλιπών συνέβαλε καθοριστικά να ανοίξει ο δρόμος του εμφιαλωμένου κρασιού στην Ελλάδα την δεκαετία του ’60, γυρνώντας από την Γαλλία με σπουδές οινολογίας και αναλαμβάνοντας την οικογενειακή οινοποιία της Αττικής, η οποία εξελίχθηκε σήμερα ως «Ελληνικά Κελλάρια Οίνων» σε μια από τις μεγαλύτερες οινοποιίες της χώρας μας.

Ευφυής και δημιουργικός, με βαθιά γνώση της γεωγραφίας του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου αμπελώνα, υπήρξε από τους βασικούς θεμελιωτές του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου, πρόεδρος του επί δώδεκα έτη, επίτιμος στην συνέχεια. Με όπλο την κατάρτιση του ως προς την οινική νομοθεσία, πρωταγωνίστησε στη θεσμική θωράκιση του ελληνικού κρασιού και εξόπλισε τον Σύνδεσμο με οργανωτικές δομές που έφεραν σπουδαία αποτελέσματα και ανέδειξαν νέα στελέχη. Ταυτόχρονα συμμετείχε στο ιδρυτικό Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (Ε.Δ.Ο.Α.Ο.).

Επιπλέον, η συνεχής παρακολούθηση εκ μέρους του των τεκταινόμενων στο ευρωπαϊκό οινικό γίγνεσθαι τον οδήγησε να συμβάλει αποφασιστικά στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Επιχειρήσεων του Κρασιού (C.E.E.V.), οργάνωσης με μεγάλο κύρος και, ως εκ τούτου, βασικού συνομιλητή των θεσμών της Ε.Ε. Διετέλεσε μάλιστα πρόεδρος της C.E.E.V. επί οκτώ έτη, πριν ανακηρυχθεί σε επίτιμο πρόεδρο της.