Εφυγε από τη ζωή ο βιομήχανος Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, σε ηλικία 77 ετών.

Μετά από νοσηλεία αρκετών ημερών στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ιατρικού Κέντρου, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έφυγε από τη ζωή το μεσημέρι της Δευτέρας.

Ο επιχειρηματίας και πατέρας των Γιώργου και Παναγιώτη Αγγελόπουλου, που -μεταξύ άλλων- είναι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός, είχε ταλαιπωρηθεί από αρκετά προβλήματα υγείας τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του.

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ήταν γνωστός για αρκετές επενδύσεις, όπως αυτή στη Χαλυβουργική. Εκτός των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων, ήταν γνωστός για τη χρηματοδότηση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, όντας συνεχιστής της δράσης του πατέρα του, Παναγιώτη, ο οποίος είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου την ανέγερση το 1987.

Τελείωσε το Κολλέγιο, φοίτησε στην ΑΣΟΕΕ και ακολούθως συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετία. Επέστρεψε για να δουλέψει στις οικογενειακές επιχειρήσεις.

Ιδρυσε, επίσης, τη ναυτιλιακή Arcadia με πέντε πλοία το 1998, που έφτασε να διαχειρίζεται πάνω από τριάντα.

Τα προβλήματα του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου με την υγεία του

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έπασχε από νεαρή ηλικία από σπάνιας μορφής αρθρίτιδα, που δυσκόλευε την κινητικότητά του.

Σε μία από τις ελάχιστες φορές που μίλησε για την ασθένειά του, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην «Καθημερινή», είχε αναφέρει:

«Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα, γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμασθεί. Ταξίδεψα κρυφά από όλους, μόνος μου, με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία, και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά, ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου».

Η Χαλυβουργική

Στην ίδια συνέντευξη, μιλώντας για τη Χαλυβουργική, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είχε πει:

«Η ιστορία της Χαλυβουργικής είναι αλληλένδετη με την ιστορία της χώρας. Από το πρώτο εργοστάσιο στην οδό Πειραιώς, όπου φτιάχνονταν σύρματα για καρφιά και πέταλα, μέχρι την ίδρυση του εργοστασίου στην Ελευσίνα και την τοποθέτηση των πρώτων ηλεκτρικών κλιβάνων, η συνδρομή της Χαλυβουργικής στην εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας ιδίως μετά το 1950 είναι καθοριστική, αφού η Ελλάδα είχε δική της παραγωγή σε χάλυβα για όλα τα μικρά και μεγάλα έργα που ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’50 και άλλαξαν το πρόσωπο της πατρίδας.

»Από τη δεκαετία του 1960, που ξεκίνησε τη λειτουργία της πρώτης υψικαμίνου, μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Χαλυβουργική διέθετε τη μοναδική υψικάμινο στη χώρα και αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εργοδότες στην Ελλάδα. Τα χρόνια αυτά της ακμής, η Χαλυβουργική είχε τεράστιες εξαγωγές και αποτελούσε το κόσμημα της βιομηχανίας στην Ελλάδα, διότι όχι μόνο απασχολούσε πάρα πολλούς υπαλλήλους, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εθεωρούντο από τους ιδιοκτήτες συγγενείς και όχι υπάλληλοι. Ημασταν όλοι μια μεγάλη οικογένεια», έλεγε.

Πηγή: iefimerida.gr