Συντονισμός και συνεργασία είναι τα βασικά προαπαιτούμενα για να αλλάξει η εικόνα της Αθήνας προς το καλύτερο, σύμφωνα με τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων και πρώην υπουργό Παύλο Γερουλάνο.
Ο κ. Γερουλάνος στη συνέντευξη που παραχώρησε στο TheCaller υποστήριξε πως «σε όποια πόλη λύθηκαν φαινομενικά ανυπέρβλητα θέματα αυτό έγινε με την συνεργασία του Δήμου, του κράτους και την κοινωνίας των πολιτών. Θέλει όμως κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία να συντονίσει και πιστεύω βαθιά ότι ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι ο Δήμαρχος».
«Είναι ο βασικός λόγος που πιστεύω ότι μέσα από την αυτοδιοίκηση μπορούμε να αλλάξουμε τη σχέση του πολίτη με την πολιτική, αν σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από αρμοδιότητες και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την ολοκληρωμένη εμπειρία του πολίτη», ανέφερε Παύλος Γερουλάνος.
Παράλληλα, ο πρώην υπουργός απαντά και για τα στοιχεία δημάρχων άλλων πόλεων ή άλλης εποχής που κρατάει ο ίδιος, καταθέτει τη δική του εμπειρία ως πρώην υπουργός για το πώς λύθηκαν μείζονα θέματα και πιστεύει πως η εγκατάλειψη, η ανασφάλεια και η παραίτηση είναι τα τρία βασικά και σοβαρότερα προβλήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει εφόσον αναλάβει τις τύχες του δήμου Αθηναίων.
Τέλος, ο Παύλος Γερουλάνος αποδομεί τη θέση «δεν έχω ιδεολογία, έχω αρχές», χαρακτηρίζοντάς τη μεγάλο λάθος, εξηγώντας πως «οι ιδεολογίες πηγάζουν από συγκεκριμένες αρχές και η απαξίωση των κομμάτων έρχεται όταν τις εγκαταλείπουν».
Αναλυτικά η συνέντευξη του Παύλου Γερουλάνου στο TheCaller:
Έχετε κάποιο πρότυπο δημάρχου, Έλληνα ή ξένου, από τη θητεία του οποίου θα αντλήσετε ιδέες;
«Διαλέγω στοιχεία από κάθε πολιτικό που μου κινεί το ενδιαφέρον. Πάντα μου άρεσε, για παράδειγμα, η δυνατότητα του Αντώνη Τρίτση να εκφράζει όραμα για την πόλη αλλά την ίδια ώρα να είναι συνέχεια σε ένα μηχανάκι και να βλέπει από πρώτο χέρι ο ίδιος τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε ως Δημότες. Μου άρεσε το πάθος του Δημήτρη Μπέη για το πράσινο, που άλλαξε την Αθήνα. Με εξέπληξε θετικά η αποφασιστικότητα του Έβερτ που, για όσους δεν θυμούνται, πρώτος έσπασε το μονοπώλιο του κράτους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και άνοιξε το δρόμο για την πολυφωνία. Κάθε ανατροπή θέλει θάρρος. Αυτό τον καιρό παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον Δήμαρχο του Λονδίνου. Είναι μια πόλη με μεγάλες προκλήσεις και πιστεύω ότι θα ανοίξει δρόμους μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις και νέες τεχνολογίες».
Στην προεκλογική εκστρατεία σας εμπλέκετε κατά πολύ τον δημότη, ζητάτε τη συμμετοχή του. Αυτό πώς μπορεί να λειτουργήσει σε βάθος τετραετίας, να έχετε δηλαδή την έμπρακτη βοήθεια των Αθηναίων;
«Πάντα πίστευα ότι οι λύσεις βρίσκονται ανάμεσά μας. Όταν, με τους υπαλλήλους της εταιρείας, σώσαμε τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς από βέβαιη χρεοκοπία, οι λύσεις που εφαρμόσαμε βρισκόντουσαν ήδη μέσα στην εταιρία. Όταν δώσαμε τη μάχη με τα χρέη των δημοσίων φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, όπως τη Λυρική Σκηνή και την ΕΡΤ, το κάναμε μαζί με τους εργαζόμενους διότι γνώριζαν τα προβλήματα αλλά είχαν και τις λύσεις. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν μια διοίκηση που να ακούει. Τόσο στο νομοσχέδιο για τον Κινηματογράφο όσο και στο νομοσχέδιο για τον Αθλητισμό που κατέθεσα, άλλαξα τουλάχιστον εκατό σημεία από παρατηρήσεις που προέκυψαν από τη δημόσια διαβούλευση και ο νόμος έγινε καλύτερος. Πιστεύω βαθιά σε αυτές τις διαδικασίες και με τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία θα μπορέσουμε να κάνουμε τον δήμο ανοιχτό στις προτάσεις κάθε Αθηναίου. Φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η Ομόνοια αν πριν τα σχέδια είχε γίνει διαβούλευση με τους κάτοικους της Αθήνας και μετά είχε εισακουστεί η γνώμη μας για τις προτεινόμενες λύσεις».
Πώς μπορείτε να βελτιώσετε την καθημερινότητα στην Αθήνα όταν η διαχείριση των προβλημάτων υπερβαίνει το ρόλο του δημάρχου; Αν πάρουμε το παράδειγμα της πλατείας στο Μοναστηράκι, που είναι εμβληματική για την πόλη, έχετε να αντιμετωπίσετε άστεγους, διακινητές ναρκωτικών, παράνομο εμπόριο, τόνους σκουπιδιών εστίασης και αναρίθμητες άλλες παραβάσεις, όπως το παράνομο παρκάρισμα και την ηχορύπανση. Πώς θα αλλάξετε αυτήν τη σύνθετη κατάσταση;
«Δεν είναι μόνο το Μοναστηράκι. Είχα την ευκαιρία να οργώσω όλη την περιοχή με τις ειδικές ομάδες καθαρισμού της Αθήνας τη νύχτα και να δω από πρώτο χέρι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι. Ξεκινήσαμε από τις παρυφές της Ομόνοιας, φτάσαμε στην Πλατεία Θεάτρου και όλη την περιοχή πίσω από το Δημαρχείο, περπατήσαμε ως το Μοναστηράκι και μετά στο Θησείο για να δω τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέσα από τα δικά τους μάτια: Τους δρόμους που ελέγχουν μικρομαφίες παραεμπορίου, την Βαρβάκειο στην οποία μαζεύονται συμπολίτες μας που πάσχουν από εξάρτηση, τα σκουπίδια έξω από τα μαγαζιά στην Ερμού στη συμβολή της με την Αθηνάς που υποχρεώνουν τους διαβάτες να βγουν στο δρόμο, τους μεθυσμένους τουρίστες που σπάνε μπουκάλια στα πεζοδρόμια. Διαφορετικά προβλήματα που αναζητούν λύσεις και συνήθως χάνονται σε ένα κυκεώνα αρμοδιοτήτων. Δεκάδες υπάλληλοι διαφορετικών υπηρεσιών και δεκάδες εθελοντών που παλεύουν με το καθένα από αυτά. Όμως δεν υπάρχει συντονισμός. Λες και όλοι παλεύουν με το πρόβλημα αλλά κανένας δεν θέλει να οδηγήσει σε λύσεις. Σε όποια πόλη λύθηκαν τέτοια φαινομενικά ανυπέρβλητα θέματα αυτό έγινε με την συνεργασία του Δήμου, του κράτους και την κοινωνίας των πολιτών. Θέλει όμως κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία να συντονίσει και πιστεύω βαθιά ότι ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι ο Δήμαρχος. Είναι ο βασικός λόγος που πιστεύω ότι μέσα από την αυτοδιοίκηση μπορούμε να αλλάξουμε τη σχέση του πολίτη με την πολιτική, αν σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από αρμοδιότητες και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την ολοκληρωμένη εμπειρία του πολίτη».
Υπάρχουν αυτή τη στιγμή αιρετά στελέχη στο Δήμο Αθηναίων τα οποία εκτιμάτε και δίνοντάς τους ένα ρόλο, θα κρατούσατε στην ομάδα σας λόγω της εμπειρίας τους;
«Πολλά. Τριγύρισα τις υπηρεσίες και είδα ανθρώπους που έκαναν απίστευτη δουλειά με πενιχρούς μισθούς. Έχουν γνώση και πείρα και μια λατρεία για την πόλη που φτάνει τα όρια της αυτοθυσίας. Όμως λειτουργούν μέσα σε ένα σύστημα που κουβαλάει όλες τις παθογένειες του κεντρικού κράτους. Υπηρεσίες που λειτουργούν σε σιλό και δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, διαδικασίες που τρομάζουν ακόμα και αυτούς που τις εφαρμόζουν, υποδομές που καταρρέουν. Το προσωπικό δεν φτάνει για το έργο που έχει αναλάβει ο Δήμος και οι 8αμηνίτες που προσλαμβάνονται όταν αποχωρούν παίρνουν μαζί τους όλη τη γνώση που μάζεψαν και όλη την εμπιστοσύνη που ενέπνευσαν στους δημότες. Ο ίδιος κόσμος θα έκανε θαύματα μέσα από ένα σύστημα που βάζει πρώτα τον πολίτη και σχεδιάζει τις παρεμβάσεις του με γνώμονα την ολοκληρωμένη εμπειρία του Αθηναίου και του επισκέπτη και όχι τα περιστασιακά προβλήματα».
Ποια είναι τα τρία σοβαρότερα προβλήματα που έχετε να αντιμετωπίσετε;
«Η εγκατάλειψη, η ανασφάλεια και η παραίτηση. Όταν εμείς οι Αθηναίοι μιλούμε για καθαριότητα δεν εννοούμε μόνο τα σκουπίδια για τα οποία έχει ξεκινήσει μια σοβαρή προσπάθεια. Εννοούμε την κατάσταση στο ευρύτερο περιβάλλον μας: Τα σπασμένα πεζοδρόμια, τα παγκάκια που κολλάνε, τα σβησμένα φώτα, τα παρκάκια που έχουν γεμίσει ακαθαρσίες, τις μουτζούρες και τις παράνομες αφισοκολλήσεις σε κάθε γωνία. Σε κάθε γειτονιά υπάρχει η αίσθηση εγκατάλειψης και όπου υπάρχει εγκατάλειψη φουντώνει η ανομία. Με την σειρά της η ανομία δημιουργεί ένα βαθύ αίσθημα ανασφάλειας και η ανασφάλεια οδηγεί στην παραίτηση. Ενός κακού μύρια έπονται. Αν θέλεις να αλλάξεις αυτήν την πορεία πρέπει να αρχίσεις από τα απλά. Στο σκοτάδι άναψε ένα φως και από εκεί θα φύγει η ανομία. Άλλαξε το πεζοδρόμιο και το παγκάκι και κινητοποίησε τα μαγαζιά της γειτονιάς να τα προσέχουν ώστε να αναβαθμιστεί το πελατολόγιό τους. Και σιγά σιγά θα δεις την πόλη να αλλάζει. Όμως θέλει συντονισμό και συνεργασία. Διότι αν τα κάνεις ένα-ένα και μόνος σου τότε θα επανέλθουν στην εγκατάλειψη πριν προλάβεις να τελειώσεις το έργο, όπως έγινε με την ανάπλαση του Πεδίου του Άρεως».
Τον τελευταίο καιρό είναι πολύ δημοφιλής στην πολιτική η θέση «δεν έχω ιδεολογία, έχω αρχές». Πώς το κρίνετε ως υποψήφιος δήμαρχος;
«Μεγάλο λάθος. Οι ιδεολογίες πηγάζουν από συγκεκριμένες αρχές και η απαξίωση των κομμάτων έρχεται όταν τις εγκαταλείπουν. Η φράση έγινε κάποτε της μόδας όταν κάποιοι αξιοποίησαν την κρίση της πολιτικής για να διεκδικήσουν μερίδιο στην εξουσία. Η φρεσκάδα τους, ενέπνευσε αρκετό κόσμο, που ψήφισε με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Η παντελής έλλειψη περιεχομένου όμως, που απορρέει από την έλλειψη ιδεολογίας, γρήγορα αποκαλύφθηκε και ο κόσμος αυτός είναι σήμερα σπίτι του απογοητευμένος. Τεράστιο πλήγμα που χρεώνω πιο πολύ σε εμάς που δεν υπερασπιστήκαμε τις ιδεολογίες μας όπως θα έπρεπε, παρά σε νεοπαγή κόμματα και σχηματισμούς που εκμεταλλεύτηκαν την απαξία της πολιτικής και των πολιτικών χωρίς να παρουσιάσουν κάτι πραγματικά καινούργιο και ανατρεπτικό».
Και για τον Δήμο;
«Στην πολιτική μου προσέγγιση η ιδεολογία μου είναι πυξίδα. Πιστεύω ότι πρέπει πάντα να αναζητούμε τις λύσεις που βρίσκονται μέσα στην κοινωνία και μετά να τις περνάμε μέσα από ένα ιδεολογικό φίλτρο που απορρίπτει λύσεις με τις οποίες πολιτικά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Στο υπουργείο έπρεπε να αντιμετωπίσω την απαίτηση για οικοδόμηση του Αιγιαλού με τη δικαιολογία ότι αυτό γίνεται πια παντού. Ήταν μια κόκκινη γραμμή που τραβήχτηκε τόσο από τις ιδεολογικές μου καταβολές όσο και από την πίστη μου ότι το άμεσο κέρδος συχνά καταστρέφει την μακροχρόνια παραγωγή κοινωνικού, πολιτισμικού αλλά και οικονομικού πλούτου. Στον Δήμο η ιδεολογία μου θα είναι πυξίδα τόσο για τα θέματα ασφάλειας όσο και για τα θέματα εξαρτήσεων που είναι τα δυσκολότερα που θα αντιμετωπίσουμε. Το ίδιο και στις προτεραιότητες που θα θέσουμε στις γειτονιές που θα αναβαθμίσουμε. Η ιδεολογία μου θα βάζει τις κόκκινες γραμμές και πέρα από αυτές πιστεύω ότι η σύνθεση διαφόρων λύσεων συνήθως οδηγεί σε αυτές που είναι οι καλύτερες».
Πόσο καλά γνωρίζετε την καθημερινότητα της Αθήνας; Μπορείτε να αναφέρετε σε ποια σημεία της πόλης συνηθίζατε να πηγαίνετε συστηματικά τα τελευταία χρόνια, ποιες ώρες και με ποια αφορμή;
«Δυστυχώς η ανασφάλεια και η εγκατάλειψη έχουν οδηγήσει στον κατακερματισμό της Αθήνας και όποιος λέει ότι ξέρει τα προβλήματα κάθε γειτονιάς λέει ψέματα. Στους Αμπελόκηπους, για παράδειγμα μου έλεγαν ότι δεν απομακρύνονται από την γειτονιά τους, είτε διότι φοβούνται να επιστρέψουν το βράδυ, είτε διότι φοβούνται να πάνε σε φίλους και συγγενείς που μένουν σε γειτονιές που θεωρούνται επικίνδυνες. Αυτός ο κατακερματισμός όμως μας κάνει να νιώθουμε ξένοι στην ίδια μας την πόλη και αυτό θα το αλλάξουμε μέσα από την διαδικασία που περιέγραψα παραπάνω. Γι’ αυτό ξεκινήσαμε διαδικτυακά και στους δρόμους την καμπάνια “AthinaEisaiEsy” και θα σας παρακαλούσα να μας βοηθήσετε κι εσείς στην συλλογή των προβλημάτων και των λύσεων που ψάχνουμε από αυτό εδώ το βήμα γιατί κάθε γνώμη είναι πολύτιμη για το μέλλον της πόλης μας. Προσωπικά, το σπίτι και η δουλειά μου είναι στο κέντρο και έτσι περπατάω εκεί πολύ. Προσπαθώ όμως να τριγυρίζω την Αθήνα όσο περισσότερο γίνεται, το βράδυ, για φαγητό ή για κανένα θέατρο. Έχω μέρη που αγαπάω σε πολλές διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας, όπως το Μοναστηράκι και το Θησείο, όπου επισκέπτομαι συχνά τις υπαίθριες αγορές, το Παγκράτι, το Μεταξουργείο και ο Βοτανικός όπου συνηθίζουμε να πηγαίνουμε για φαγητό με την οικογένεια ή με φίλους, την Ομόνοια όπου πηγαίνω συχνά στην αγαπημένη μου ψαροταβέρνα για πολιτικές κουβέντες, το Κολωνάκι, όπου ψωνίζω από μικρές επιχειρήσεις εξαιρετικά προϊόντα από Έλληνες παραγωγούς, αλλά και τις γειτονιές στο Ψυρρή κάτω από την Ακρόπολη».
Πηγή: thecaller.gr
