Του Παύλου Παπαδάτου
Αν κάνεις το λάθος και ακολουθήσεις τις οδηγίες του Καβάφη, να είναι μακρύ το ταξίδι σου προς την Ιθάκη, τότε θα χάσεις την ευκαιρία να δεις και να απολαύσεις τις ομορφιές της Ιθάκης , όπως εγώ, που την επισκέφτηκα το περασμένο Σαββατοκύριακο , πρωτίστως για προσκυνήσω τον Άγιο Ραφαήλ στο Περαχώρι, να δω φίλους παλιούς καπεταναίους και μη και να βαδίσω όσοτο δυνατό περισσότερο πάνω στα αχνάρια του Οδυσσέα.
Η κυκλική εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ είναι κτισμένη πάνω στο σημείο που μία οραματίστρια καθόρισε το σημείο γέννησης του αγίου Ραφαήλ. Παρακολούθησα την θεία λειτουργία αλλά και τον πανηγυρικό εσπερινό στον οποίο χοροστάτησαν οι δεσπότες Λευκάδος Και Ιθάκης αλλά και ο δεσπότης Πλαταμώνος. (Σαν βρεθείς στο Περαχώρι έιναι μεγάλι παράλειψη να μην πας για καφέ στο καφενείο της Σπυριδούλας Βλησμά με τη μοναδική θέα).
Εμένα και τον φίλο μου Μάκη Παγουλάτο μας φιλοξένησε στο υπέροχο ξενοδοχείο του ΚΟΡΙΝΑ ο Μάκης Καρτάνος και είμαι σίγουρος ότι σπάνια συναντάς σε ξενοδοχείο τέτοια λειτουργική αρχιτεκτονική και άνεση που εύχεσαι να μπορούσες να μείνεις λίγο περισσότερο. (Μην ξεχνάμε και το familia αλλά και τα δεκάδες άλλα φιλόξενα ξενοδοχεία)!
Στην Πλατεία βρέθηκα με φίλους παλιούς καπεταναίους και μη. Τον καπετάν Ταφλαμπά Σπύρο, τον Καπετάν Μαρούδα Γεράσιμο, τον καπετάν Γεράσιμο Βερώνη, τον καπετάν Γρίβα,τον τον αστραπόγιαννο τη Σμαράγδα Σαρδελή , το Δημοσθένη Συρμή και δεκάδες άλλους φίλους μεταξύ των οποίων ο Τάσος Γριμπαβιώτης ο πρόεδρος ης τοπικής της ΝΔ, , ο Παύλος Βούλγαρης, ο Καχρίλας Δήμητρης με την πανέμορφη κόρη του, ο Καρτάνος Μάκης, ο Δημοσθένης Συρμής κ.π.α. Είπα μια καλημέρα στον δικηγόρο του νησιού κύριο Κανδηλιώτη και έφυγα βιαστικά για τον Σταυρό. Σε όλη την διαδρομή σκεφτόμουν την ερώτηση των καπεταναίων: Φάγαμε όλα μας τα χρόνια στις θάλασσες. Mε την σύνταξη που παίρναμε ζούσαμε αρχοντικά, τώρα τι γίνεται θα μας τις κόψουν και άλλο; Πραγματικά δεν ήξερα αν τους ικανοποίησε η απάντηση που τους έδωσα… Τέλος πάντων, δύσκολο να διαλέξεις στο Θιάκη που να πας, που να φας και που να κολυμπήσεις. Ακόμη και τα μάτια σου αν κλείσεις και διαλέξεις ένα μέρος στην τύχη λάθος επιλογή δεν θα έχεις κάνεις.
Σάββατο βράδυ με φίλους καλούς φάγαμε στο κοχύλι –συγχαρητήρια στον σεφ Μαρούλη- και μεσημεριανό στο Καντούνι του καπετάν βλασσόπουλου. Δεν μπορούσα βέβαια να μην πάω στο Κιόνι αλλά και στον Σταυρό το χωριό του φίλου μου Παύλου Βούλγαρη για καφέ αλλά και του Αρκάδιου Πίπου Σταύρου.
Σταμάτησα πάνω ψηλά από την παραλία του Αϊ Γιάννη κοίταξα το ρολόι μου και με έπιασε μελαγχολία που προτίμησα να προλάβω το ferry boat και όχι να απολαύσω τα κρυστάλλινα νερά!
¨Έφυγα από το Θιάκη, πήγα Κεφαλονιά στον Άγιο Κωνσταντίνο στο σπίτι μου, έκανα ένα σύντομο μπάνιο πήγα στον Πόρο και πήρα το Ferryboat της επιστροφής και τα μεσάνυχτα γύρισα Αθήνα, αλλά στην διαδρομή δεν αισθάνθηκα ίχνος κούρασης. Δεν ξέρω τι με βοήθησε. Η σκέψη ότι ο Οδυσσέας δεν κουράστηκε 20χρόνια μέσα στις θάλασσες ή η χάρις του Αγίου Ραφαήλ. Πάντως χαίρομαι αφάνταστα που οι φίλοι θιακοί κρατούν το νησί τους σε τέτοια υπέροχη κατάσταση. Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τον μύθο που μας έχετε χαρίσει και που φυσικά είναι 100% δικό σας!
Σύντομα και πάλι κοντά σας!
