Πάντα τον αγαπούσα αυτόν τον Άνθρωπο…
Αν και δεν έχω μάθει ακόμα τι σημαίνει αυτό…
Το ρήμα Αγαπώ…
Θυμάμαι… κιεκείστο σπίτιτουςστοΛηξούρι που μας μιλούσε…
Και πάνωσ’ένα θέμα, πουθυμάμαι περίπου τα λόγια του
αλλάακριβώςτο νόημα τους, έλεγε…
“…Σαν ήρθανεοιΓερμανοί, οι ΒαυαροίστηνΕλλάδα
και είδανετουςΟρθόδοξουςΈλληνες Παπάδες, τρομάξανε…
…είδανεκάτι Παλληκάρια, Αδέρφια τούΧριστού·
με τα μακρυά μαλλιάτους ν’ανεμίζουνστον αέρα…
κι απ’τημέσητους να κρέμονται σπαθιά και πιστόλια…
ενώ από τοστόμα τους έβγαινε η Ανάσταση…
…τα είδανε και τρομάξανε.
Σκεφτήκανε…
Άν αυτός ο Λαός, έχειτέτοιουςΠνευματικούς Πατέρες…
…που θα πάμεεμείς…!;
Κι αποφάσισαν τότε…
…να μας βάλουνε τα δυό πόδια σ’ένα παπούτσι…
…κιεφέρανεστηνΕλλάδα τονευσεβισμό και τονηθικισμό…
…τηνψευτο-ηθική… την πνευματική υποκρισία…
μετρόπους και προπαγάνδα που αυτοίήξεραν… και ξέρουν ακόμη…”
Ν’αγιάσειτοστόμα σου Παπά Γιώργη μου! Καλοτάξιδος.
Σ’ευχαριστούμεγιάόλα.
Γεώργιος Κακής-Κωνσταντινάτος
