Καλοκαίρι του 2017, ανήμερα της Παναγίας.

Μια μεγάλη ημέρα για την Ορθοδοξία μας, αλλά για μένα, ακόμα μεγαλύτερη. Εκείνη την ημέρα θα είχα την τιμή να συναντήσω από κοντά τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας, τον “δικό μας,” όπως λέμε εμείς οι Κεφαλονίτες, Αναστάσιο (Γιαννουλάτο), στο πανηγύρι της Παναγίας της Φιδούσας.

Ντύθηκα γρήγορα και ξεκίνησα από το χωριό μου, τα Μαυράτα, με προορισμό το διπλανό χωριό, το Μαρκόπουλο. Μόλις τον αντίκρισα στο ιερό της εκκλησίας, ένιωσα ένα απέραντο δέος. Η γλυκύτητα που διέκρινα στο πρόσωπό του, όταν μας σύστησαν, ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Μιλήσαμε για λίγο. Όμως αυτά τα λίγα λόγια του έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα μου:
«Να συνεχίσεις να είσαι δίπλα στην εκκλησία του Θεού.»

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα λόγια. Και πάνω απ’ όλα, δεν θα ξεχάσω αυτό το γαλήνιο, φωτεινό πρόσωπο που ακτινοβολούσε σοφία και αγάπη.

Αιωνία η μνήμη του!