Ανάρτηση του Αποστολάτου Γιώργου Πρίγκιπα

“Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα – κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε ……”

Ανέκαθεν θυμάμαι να με γοητεύει η νύχτα, η ιδέα της νύχτας. Ότι είναι μια ώρα ιδιαίτερη, σχεδόν μυστική, δεν είναι για όλους.

Τη νύχτα περπατούν οι περιπετειώδεις, οι διαφορετικοί, εκείνοι που δεν φοβούνται. Ποτέ δεν ήμουν πρωινός τύπος, να με ξυπνάς πολύ νωρίς το πρωί είναι σα να με σκοτώνεις. Αντίθετα, ξύπνησέ με στη μέση της νύχτας να βγούμε συνωμοτικά, να αλητέψουμε, θα σε λατρεύω.

Τις πρωινές ώρες το μυαλό μου σα να μπλοκάρει, δε θυμάται τι κάνει και γιατί ζει. Καθώς οι ώρες περνούν και ο ήλιος πέφτει, η ενέργεια μου ανεβαίνει, η συνείδησή μου εντείνεται, η όρεξή μου για ζωή αυξάνεται. Ήμουν πάντα ένα παιδί της νύχτας.

…… Μας λένε τρελούς εμάς που την αγαπάμε με πάθος, μα η νύχτα είναι που μας φέρνει τα πιο μεγάλα όνειρα, το σκοτάδι της που σε πείθει πως μπορείς να τα κάνεις πραγματικότητα.