Γράφει ο Άγης Βερούτης

Η γραφειοκρατία είναι η παντοδύναμη σιαμαία αδελφή της διαφθοράς.

Μαζί κρατάνε χώρες ολόκληρες στο παρελθόν, λαούς στη φτώχεια, ανθρώπους στην αβεβαιότητα και την εξαθλίωση, και εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία.

Η γραφειοκρατία δεν είναι πραγματικά ο τρόπος για να δημιουργεί θέσεις εργασίας το κράτος.

Υπάρχουν τόσα μα τόσα πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει ένα κρατικίστικο πολιτικό σύστημα, που δεν χρειάζεται την γραφειοκρατία.

Ο σκοπός της γραφειοκρατίας είναι άλλος: να δημιουργεί την αίσθηση αδυναμίας και υποταγής στον πολίτη, ώστε να είναι ευάλωτος στην απαίτηση του γραφειοκράτη για μίζα ή λάδωμα. Χωρίς γραφειοκρατία δεν υπάρχει “διευκόλυνση” ή “επίσπευση” για να δικαιολογήσει τον “ένα καφέ κέρασμα” που καλείται να δώσει ο πολίτης για να κάνει τη δουλειά του που έτσι κι αλλιώς δικαιούται, αλλά μπαίνει στο συρτάρι “μέχρι να’ρθει η σειρά της”.

Χωρίς γραφειοκρατία δεν υπάρχουν “ουρές” ή “λίστες αναμονής” που να αιτιολογούν το φακελάκι για την παράκαμψη της λίστας αναμονής, όταν ο ασθενής βρίσκεται αντιμέτωπος με τον θάνατο.

Πριν 2-3 χρόνια ένας άνθρωπος που είχα συναντήσει σε μια παρέα, μου έλεγε πως η μητέρα του πήγαινε σε δημόσιο νοσοκομείο για ακτινοθεραπεία μετά από αφαίρεση όγκου, και την έβαζαν και περίμενε ώσπου τελείωνε η βάρδια και έφευγε άπραγη κάθε φορά, καθώς στο τέλος της έλεγαν ότι “κάηκε η λυχνία” ή “χάλασε το μηχάνημα”, ώσπου την τέταρτη φορά πήγε μαζί της ο ίδιος και έδωσε ένα 50ευρω στην υπάλληλο που ρύθμιζε τη σειρά που έμπαιναν οι ασθενείς. Κατόπιν αυτού η κυρία έκανε κάθε μια θεραπεία στην ημέρα και ώρα που έπρεπε.

Η γραφειοκρατία επίσης κρατάει 30 χρόνια σε κάποιο συρτάρι το νέο σχέδιο πόλης του Αργοστολίου που θα επεκτείνει τη δυνατότητα δόμησης πέρα από τα σημερινά όρια της πόλης. Όμως ήμουνα νιός και γέρασα και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Οι κυβερνήσεις άλλαξαν, πολλές φορές, οι υπάλληλοι της πολεοδομίας έγιναν συνταξιούχοι και μια έγινε και βουλευτής, αλλά το σχέδιο πόλης δεν έχει ολοκληρωθεί.

Φυσικά οι οικιστικές ανάγκες αλλάζουν και εξελίσσονται με τις δεκαετίες, ο τουρισμός προσθέτει πιέσεις για τη δημιουργία νέων κτιρίων, ανοίγουν σχολές που φέρνουν φοιτητές, οι άνθρωποι θέλουν να μπουν σε καλύτερα σπίτια πιο ζεστά και χωρίς τόση υγρασία, αλλά η γραφειοκρατία εμποδίζει την ανάπτυξη, την εξέλιξη, την προκοπή, την αξιοπρέπεια.

Και όλα αυτά γιατί; Για να ωφελούνται κάποιοι έμποροι “διευκόλυνσης” και “επίσπευσης”.

Αν περιμένουμε βέβαια να αλλάξουν από μόνοι τους οι νόμοι που επιβάλλουν τηνγραφειοκρατία, θα χαθούμε στη γραφειοκρατία.

Τέτοιοι νόμοι δεν αλλάζουν, μόνο καταργούνται.

Ειδικά καθώς μπορεί να εμπόδισαν τη σωστή υλοποίηση των αντιπλημμυρικών έργων σε κάποιες ευπαθείς περιοχές της χώρας, μπορεί να εμποδίζουν ανθρώπους που ξέρουν μια δουλειά από το να την κάνουν, ή μπορεί να αυξάνουν το κόστος ζωής τόσο που να διώχνουν τους Έλληνες από τη χώρα τους, και όσους μένουν να τους καταδικάζουν να κινδυνεύουν από το γέμισμα ενός ρέματος, ή το πέρασμα ενός ποταμού λάσπης μέσα από το σπίτι ή το μαγαζί τους.

Αν μπορούμε να προσωποποιήσουμε έναν εχθρό για το παρόν και το μέλλον της γενιάς μας και της επόμενης, αυτός δεν είναι η ανεργία, δεν είναι η ολιγωρία των εκλεγμένων, δεν είναι η ανικανότητα κάποιων διοικητικών υπαλλήλων!

Είναι η γραφειοκρατία που υποβαθμίζει τη χώρα σαν ένα φράκταλ μιας σειράς του Μάντελμπροτ, από τη μεγάλη εικόνα της κοινωνίας, το οικοσύστημα της παραγωγικής οικονομίας, ως τον μικρό καθημερινό εξευτελισμό του πολίτη από τον κρατικό μηχανισμό, όποτε ακριβώς τον χρειάζεται.

Και αυτό δεν λύνεται.
Όμως ό,τι δεν λύνεται, κόβεται.

Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο Twitter: @Agissilaos
agissilaos@gmail.com