Ήταν απόγευμα της 8ης Φεβρουαρίου του 1981 στο Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης», όταν οι «ερυθρόλευκοι» επικρατούσαν της ΑΕΚ 6-0.
Ήταν μία μεγάλη νίκη επί της Ένωσης και το κλίμα στις εξέδρες ήταν πανηγυρικό. Η μοίρα όμως είχε αντίθετη άποψη και έπαιξε σε 21 φίλους της πειραϊκής ομάδας το πιο σκληρό παιχνίδι. Τα τουρνικέ στην Θύρα 7 δεν ήταν ανοιχτά με αποτέλεσμα ο κόσμος να συσσωρεύεται και η κατάσταση να γίνεται ασφυκτική από το πλήθος που βρίσκεται στα σκαλάκια που οδηγούν στην έξοδο.
Μετά την εμφατική νίκη της ομάδας του Πειραιά ξεκινάει μια γιορτή από τους οπαδούς του Ολυμπιακού που φεύγουν λίγο πριν τη λήξη εκστασιασμένοι προκειμένου να φτάσουν στη θύρα 1 και να αποθεώσουν τους ποδοσφαιριστές.
Το πρώτο στραβοπάτημα φέρνει το χάος. Την ώρα που οπαδοί βρίσκονται πεσμένοι στα σκαλιά της Θύρας 7, συνεχώς καταφθάνει νέο πλήθος που τους πατάει οδηγώντας κάποιους στον θάνατο. Κανείς δεν ακούει τις κραυγές απόγνωσης, αφού το κλίμα είναι πανηγυρικό και επικρατεί χαμός.
Άλλοι φωνάζουν για την ομάδα τους, άλλοι για την ίδια τους τη ζωή. Η ασφυξία παραμονεύει για πολλούς. Εκατοντάδες άτομα ποδοπατούνται γράφοντας ένα από τα χειρότερα κεφάλαια στην ιστορία του αθλητισμού της χώρας μας.
Αστυφύλακες μετά κόπων και βασάνων καταφέρνουν να ξηλώσουν ένα τουρνικέ και να απελευθερωθεί ο κόσμος, όμως ο Χάρος έχει προλάβει να κάνει τη δουλειά του. Οι στιγμές που ακολουθούν είναι απερίγραπτες.
Ξεψυχισμένα κορμιά, κραυγές απελπισίας και τραυματιοφορείς που τρέχουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Αστυνομικοί και οπαδοί που προσπαθούν να βοηθήσουν τους τραυματίες. Έξω από τη θύρα 7 του «Γεώργιος Καραϊσκάκης» επικρατεί πανικός.
Η είδηση μεταδίδεται αμέσως στα ραδιόφωνα και την τηλεόραση με έκτακτο δελτίο. Μια πραγματική γιορτή για την οικογένεια του Ολυμπιακού εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη τραγωδία που γνώρισαν ποτέ τα ελληνικά γήπεδα.
Η κοινή γνώμη είναι σοκαρισμένη από το συμβάν. 21 νεκροί και περισσότεροι από 50 τραυματίες. Στο Τζάνειο και στο Κρατικό Πειραιώς επικρατεί το απόλυτο χάος, αφού πέρα από τους αστυνομικούς και τους εθελοντές που πήγαν να δώσουν αίμα, εκεί βρίσκονται και συγγενείς των θυμάτων που κλήθηκαν για την αναγνώριση.
Φρίκη και τρόμος. Σε κάθε όνομα νεκρού οι συγγενείς του προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν το δράμα που ζούνε. Η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στα βλέμματά τους, όπως και η φρίκη για το γεγονός ότι δεν θα δουν ποτέ ξανά τα αγαπημένα τους πρόσωπα από κοντά.
Όσο περνούσε η ώρα και το δράμα γιγαντωνόταν, η τηλεόραση και τα ραδιόφωνα έπαιζαν πένθιμη μουσική, σταματώντας τα προγράμματά τους.
Εκείνη την ημέρα 21 ψυχές ξεκίνησαν το ταξίδι τους για τον παράδεισο στα σκαλάκια της Θύρας 7. Από τότε μέχρι σήμερα δεν τους έχει ξεχάσει κανείς.
Η είδηση μεταδίδεται αμέσως στα ραδιόφωνα και την τηλεόραση με έκτακτο δελτίο. Μια πραγματική γιορτή για την οικογένεια του Ολυμπιακού εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη τραγωδία που γνώρισαν ποτέ τα ελληνικά γήπεδα.
Η κοινή γνώμη είναι σοκαρισμένη από το συμβάν. 21 νεκροί και περισσότεροι από 50 τραυματίες. Στο Τζάνειο και στο Κρατικό Πειραιώς επικρατεί το απόλυτο χάος, αφού πέρα από τους αστυνομικούς και τους εθελοντές που πήγαν να δώσουν αίμα, εκεί βρίσκονται και συγγενείς των θυμάτων που κλήθηκαν για την αναγνώριση.
Φρίκη και τρόμος. Σε κάθε όνομα νεκρού οι συγγενείς του προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν το δράμα που ζούνε. Η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στα βλέμματά τους, όπως και η φρίκη για το γεγονός ότι δεν θα δουν ποτέ ξανά τα αγαπημένα τους πρόσωπα από κοντά.
Όσο περνούσε η ώρα και το δράμα γιγαντωνόταν, η τηλεόραση και τα ραδιόφωνα έπαιζαν πένθιμη μουσική, σταματώντας τα προγράμματά τους.
Εκείνη την ημέρα 21 ψυχές ξεκίνησαν το ταξίδι τους για τον παράδεισο στα σκαλάκια της Θύρας 7. Από τότε μέχρι σήμερα δεν τους έχει ξεχάσει κανείς.
