Μια ξεχωριστή ευλογία απετέλεσε η σημερινή ημέρα, τόσο για το Αργοστόλι όσο και για την ιερά Μητρόπολη της Κεφαλληνίας.
Συγκεκριμένα, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Δημήτριος χειροτόνησε Διάκονο τον π. Αντώνιο Καγγελάρη, τέκνο εκκλησιαστικής οικογένειας της νήσου και πνευματικό παιδί του Μητροπολίτου μας.
Πλήθος Ιερέων, τόσο από την τοπική Εκκλησία όσο και από τη Θεσσαλονίκη συλλειτούργησαν στο μεγάλο αυτό γεγονός της χειροτονίας του νέου Κληρικού.
Πατρικές συμβουλές απηύθηνε στον νεοχειροτονούμενο ο Μητροπολίτης κ. Δημήτριος, ο οποίος προέτρεψε το νέο ιερέα να προσέχει τα μάταια και να ακολουθεί τη ζωή που είναι το πρόσωπο του Χριστού
Να ψάχνει συνεχώς το φως στο πρόσωπο του Χριστού. Σε αυτό να προσβλέπει και σε αυτό να καθρευτιζεται ως κληρικός και ως ορθόδοξος. Ναι είναι πάντοτε αυθεντικός και αληθινός διάκονος Κυρίου. Νωρίτερα απευθυνόμενος στον ιερό κλήρο ο Σεβασιμώτατος έκανε διδαχή σχετικά με τους βαθμούς της ιεροσύνης της εκκλησίας μας.
Φανερή η συγκίνηση του νέου διάκονου π. Αντώνιο
Στην ομολογία του ενώπιον Θεού και ανθρώπων και απευθυνόμενος στον Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο, προ της χειροτονίας του, ο νέος διάκονος είπε τα εξής:
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί αδελφοί,
Την Ιερά αυτή στιγμή, η ψυχή μου διακατέχεται από πλήθος συναισθημάτων, και δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψω τα όσα εδώ και καιρό βιώνω. Ελπίδες, δισταγμούς, αμφιβολίες, λογισμούς και πειρασμούς. Πως ο ευτελής εγώ και ανάξιος να εισέλθω εις τα Άγια των Αγίων, ως διάκονος του Αγίου θυσιαστηρίου; Όντας χοϊκός και γεμάτος αδυναμίες, πώς ανάγομαι εις την τάξη Μελχισεδέκ; Η θεία βουλή τολμώ να πω και πιστεύω πως εκδηλώνεται με τρόπο παράδοξο και ακατανόητο για την πεπερασμένη ανθρώπινη λογική μας.
Είναι Θεού οικονομία ότι σήμερα αξιώνομαι της Ιερατικής τιμής και ενώ πολυποίκιλες σκέψεις πλημμυρίζουν το νου μου, προσπαθώντας να με αποτρέψουν από την Ιερωσύνη, έρχεται η φωνή του Ιερού Χρυσοστόμου και μου υπενθυμίζει ότι δεν είναι κατόρθωμα της ανθρώπινης φύσης το μυστήριο αλλά ενέργεια της χάρης του Αγίου Πνεύματος.
Σεβασμιώτατε,
Με δέος και κατάνυξη, βρίσκομαι ενώπιων σας και αναμένοντας την κάθοδο του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος που τα ασθενή θεραπεύοι και τα ελλείποντα αναπληροί, βλέπω τον Σταυρό του Σωτήρος μας! Ενδυναμούμενος υπ’ Αυτού πρέπει να διέλθω την οδόν Του. Δεν φοβάμαι! Ο ζυγός του Κυρίου είναι ελαφρύς για τους πιστεύοντας εις το όνομά Του και Αυτός είναι καταφυγή και η πηγή της δυνάμεώς μας.
Θα ήθελα όμως τούτη την Ιερή στιγμή, της προσωπικής μου Πεντηκοστής, να ανατρέξω σε όλους εκείνους που συνετέλεσαν στην κατά Θεόν επίδοση και ψυχική μου «καλλιέργεια».
Πρωτίστως, θα ήθελα να ευχαριστώ ολόψυχα τους αγαπημένους μου γονείς Νικόλαο και Μαρία για όλα όσα μου προσέφεραν όλα αυτά τα χρόνια, που με γαλούχησαν με τα νάματα της Ορθοδοξίας και καλλιέργησαν και γιγάντωσαν την κλήση, που ο Θεός είχε φυτέψει στην παιδική ψυχή μου.
Παράλληλα θα ήθελα να καταθέσω ευχαριστίες προς τα πεθερικά μου, Νικόλαο και Μαρία, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή με περιέλαβαν με αγάπη και με έκαναν να νιώθω πραγματικό παιδί τους.
Επίσης από καρδιάς θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον αδελφό μου Γεράσιμο αλλά και τα αδέλφια της συζύγου μου, Ζωή Αθανασία και Αθανάσιο που στάθηκαν δίπλα μου στην απόφασή μου αυτή.
Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ στους σεβαστούς μου Καθηγητές από τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι μετέδωσαν σε εμένα τις θεολογικές τους γνώσεις και μερικοί από αυτούς μπήκαν στο κόπο του ταξιδιού για να παρευρίσκονται σήμεραεδώ.
Αλλά και τους καλούς μου φίλους και αδελφούς, κληρικούς και λαϊκούς, από τη Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες, το Βόλο και τα Τρίκαλα που είναι και αυτοί σήμερα εδώ για να χαρούν με τη χαρά μου. Τέλος όλο του πλήρωμα της εκκλησίας της Κεφαλονιάς Πρεσβυτέρους, διακόνους και λαϊκούς που με δέχονται να υπηρετήσω δίπλα τους και παρευρίσκονται εδώ για να με τιμήσουν και να προσευχηθούν για εμένα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα Σεβασμιώτατε να κάνω μια μικρή αναφορά σε τέσσερα πρόσωπα τα οποία δεν βρίσκονται πλέον ανάμεσά μας αλλά έχουν στιγματίσει τη ζωή μου καταλυτικά. Πρώτα, θα ήθελα να αναφερθώ στον Πνευματικό μου Πατέρα Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Αλεξάτο, τον δικό μας παπά Χρυσόστομο, στου οποίου το πετραχήλι γαλουχήθηκα από πολλή μικρή ηλικία. Άνθρωπος της ταπείνωσης και της υπομονής, η συμβουλές του θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη καρδιά μου.
Έπειτα, αναπολώ τον πολιό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρό Σπυρίδωνα με τον οποίο είχαμε αποκτήσει οικογενειακή πνευματική σχέση. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη χαρά που είδα στο πρόσωπό του όταν του είχα ανακοινώσει ότι πέρασα πρωτοετής φοιτητής στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης αλλά και την αμέριστη στήριξή του καθόλη τη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής.
Τέλος, στη μνήμη μου έρχονται αυτή εδώ τη στιγμή και οι παππούδες μου Γεράσιμος και Ρουμπίνα σκεπτόμενος τη χαρά που θα είχαν αν ήταν ανάμεσά μας.
Επιτρέψατέ μου Σεβασμιώτατε κλείνοντας, να ευχαριστήσω από καρδιάς την αγαπημένη μου σύζυγο Ελένη, το απάνεμο λιμάνι της καρδιάς μου, η οποία από την πρώτη στιγμή ενστερνίστηκε πλήρως την επιθυμία μου για την Ιερωσύνη και δέχθηκε με Θείο ζήλο και αυταπάρνηση, να σηκώσει μαζί μου αυτόν τον Σταυρό. Ελένη μου, δοξάζω τον Θεό που σε οδήγησε στην ζωή μου και σου είμαι ευγνώμων για την αγάπη και την στήριξη σου, η οποία συνέβαλε οριστικά στην απόφασή μου αυτή.
Τέλος, τον λόγο στρέφω σε εσάς, Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα. Σας γνώρισα άμα τη ενθρόνισή σας στη Κεφαλονιά και σας εκμυστηρεύτηκα τον πόθο μου να ιερωθώ. Με αγκαλιάσατε με πατρική αγάπη, με διδάξατε τόσο με τα λόγια σας όσο πολύ περισσότερο με τις πράξεις σας. Είδα στο πρόσωπο σας το πρότυπο του Πνευματικού πατέρα και έτσι δεν άργησα να κατευθυνθώ κάτω από το πετραχήλι και το ομώφορό σας. Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή για μένα που με εμπιστευτήκατε και δεχτήκατε να λάβω εκ των χειρών Σας τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης και σας υπόσχομαι, του Θεού συνεργούντος, να μην σας διαψεύσω και να φανώ αντάξιος των προσδοκιών σας. Παρακαλώ, δέεστε υπέρ εμού.
Τελειώνοντας, επικαλούμαι την προστασία του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Γερασίμου του Προστάτουμας, του Αγίου Αντωνίου του οποίου το όνομα φέρω και τις πρεσβείες του Αγίου Αποστόλου Ονησίμου του οποίου την μνήμην επιτελούμεν και πάντων των Αγίων.
Και νυν Άγιε Δέσποτα, «καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω». Στρέφω τα χείλη και την καρδιά στον ΑρχιποιμέναΧριστό και αιτούμαι το άπειρον Αυτού έλεος ώστε να ακούσω από τα χείλη Του το «ευ δούλε αγαθέ και πιστέ επ’ ολίγα είς πιστός επί πολλών σε καταστήσω. Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».
«Κύριε ως κελεύεις, Κύριε ως γινώσκεις, Κύριε ως βούλει, γενηθήτω το θέλημά σου εν εμοί».
Στο τέλος οι πιστοί φώναξαν το «ΑΞΙΟΣ» για το νέο κληρικό της Μητροπόλεώς μας!