Η σειρά αυτή των δημοσιευμάτων για τους Κεφαλονίτες και Ιθακήσιους της Αυστραλίας αποτελούν διασκευή πρόσφατων ομιλιών μου στο Αργοστόλι και το Βαθύ.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΟΜΙΝΑΤΟΣ – 2

Ο Διονύνης και η Ζωή Κομινάτου με τα δύο τους παιδιά, το 1961

Με την κήρυξη του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου οι Ιάπωνες κατέλαβαν ένα μεγάλο τμήμα της Κίνας. Έτσι ο Διονύσης Κομινάτος αναγκάστηκε να καταφύγει στη γειτονική Βιρμανία όπου έμεινε πάνω από δύο χρόνια. Με την πτώση και της Βιρμανίας  πήγε στην Ινδία. Εκεί παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου.

Τα χρόνια, όμως, περνούσαν και ο Διονύσης Κομινάτος ήθελε να ξαναδεί τους δικούς του. Επέστρεψε λοιπόν στην Ελλάδα όπου γνωρίστηκε με την Αργοστολιώτισσα μετέπειτα σύζυγό του, Ζωή, το γένος Κομποθέκρα, η οποία ήταν η δυναμική γυναίκα-σύντροφος, η κινητήριος δύναμη πίσω από τον πανέξυπνο έμπορο.

Παντρεύτηκαν στην Αθήνα στις 2 Δεκεμβρίου 1945. Λίγο αργότερα αποφάσιζαν να πάρουν το δρόμο για την Κίνα. Η επιστροφή, όμως, στην Κίνα δεν ήταν και τόσο ομαλή. Οι νεόνυμφοι βρέθηκαν να ταξιδεύουν χωριστά.

Ο Διονύσης Κομινάτος το 2002

Ο δαιμόνιος Κεφαλονίτης μου είχε αφηγηθεί:

«Φτάσαμε στην Αλεξάνδρεια με τη σύζυγό μου αλλά δεν βρίσκαμε μεταφορικό μέσο για να συνεχίσουμε μαζί το ταξίδι μας. Η σύζυγος ταξίδεψε με πλοίο μόνη και εγώ μετά από πολλές περιπέτειες έφτασα στην Κίνα με καθυστέρηση τεσσάρων ολόκληρων μηνών».

Η Κίνα αυτή τη φορά δεν ήταν όπως την είχε αφήσει ο πολυμήχανος Κεφαλονίτης. Είχαν αρχίσει πάλι φασαρίες. Παράλληλα το ζεύγος Κομινάτου περίμενε το πρώτο τους παιδί. Έτσι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Κίνα. Νέος προορισμός η Αυστραλία.

Ήταν 12 Απριλίου του 1949 όταν το ζεύγος Κομινάτου έφθασε στους Αντίποδες παίρνοντας μαζί τους χρήματα που είχαν εκτός Κίνας. Πίσω, όμως, στην Κίνα είχαν αφήσει μια ολόκληρη περιουσία γι’ αυτό και ο Διονύσης Κομινάτος αποφάσισε να επιστρέψει για να περισώσει ό,τι μπορούσε. Η κατάσταση εκεί χειροτέρευε αν και μού είχε ομολογήσει ότι οι Κινέζοι ήταν μαζί του σχετικά καλοί. Το τελικό αποτέλεσμα πάντως ήταν απογοητευτικό. Όχι μόνο δεν κατόρθωσε να περισώσει κάτι στην Κίνα αλλά έθεσε και τη ζωή του – άλλη μια φορά – σε κίνδυνο. Μετά από πολλές περιπέτειες έφυγε με το τελευταίο αεροπλάνο από την Κουνμίν και επέστρεψε μέσω Χονγκ Κονγκ στην Αυστραλία όπου άρχισε να ασχολείται με εισαγωγές – εξαγωγές και αργότερα με το χονδρεμπόριο κρεάτων.

Θα πρέπει να τονισθεί πάντως ότι παρά την οικονομική επιτυχία ο Διονύσης Κομινάτος δεν ξέχασε το ξεκίνημά του. Τα δύσκολα χρόνια.

Το φιλανθρωπικό έργο του Διονύση και της Ζωής Κομινάτου είναι μεγάλο. Μια από τις τελευταίες μεγάλες τους δωρεές ήταν το μισό εκατομμύριο δολάρια που πρόσφεραν στο Ίδρυμα Εστία του Σίνδεϊ, που ανήκει στην Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή και το οποίο φροντίζει παιδιά με ειδικές ανάγκες.

* * * * *

Ο Διονύσης Κομινάτος μού είχε μιλήσει για τους Κεφαλονίτες που βρήκε όταν έφθασε στο Σίδνεϊ. «Βρήκα μόνο τρεις, μού είχε πει. Τους Θωμά Τζωρτζάτο, Τηλέμαχο Σιμάτο και Νικόλαο Δανηλάτο και τις οικογένειές τους».

Μετά τους φοβερούς σεισμούς του 1953 που ισοπέδωσαν το νησί, άρχισαν – όπως προανέφερα – να φθάνουν στην Αυστραλία πολλοί Κεφαλονίτες. Έτσι στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ο Διονύσης Κομινάτος πρωτοστάτησε μαζί με το γιατρό Κλαουδάτο και τους Στάθη Πετράτο, Χρήστο Χριστοφοράτο, Σπύρο Μαρκάτο και Στέλιο Γιαννουλάτο στην ίδρυση της Κεφαλληνιακής Αδελφότητας στο Σίδνεϊ.

Να σημειώσω ότι στη δεξίωση για τα εκατό του χρόνια – που έγινε το 2002 σε πολυτελές ξενοδοχείο του Σίδνεϊ – η Κεφαλληνιακή Αδελφότητα Σίδνεϊ τον ανακήρυξε Επίτιμο Ισόβιο Πρόεδρό της.

* * * * *

Διονύσης Κομινάτος. Ένας Κεφαλονίτης που άφησε το νησί του, όπως χιλιάδες άλλοι, και πήρε το δρόμο της ξενιτιάς. Το δρόμο της περιπέτειας. Και ο δρόμος αυτός τον πήγε στην Αφρική και στην Ασία πριν τον οδηγήσει στην Αυστραλία.

Η Κεφαλονιά πάντως δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό του όπως και τα λόγια της μάνας του: «Φύγε και φρόντισε να γυρίσεις με γραβάτα»!

Γιώργος Μεσσάρης

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ο Διονύσης Κομινάτος το 2002.