Δεν νομιζω ότι υπάρχει άνθρωπος σε αυτή την χώρα που δεν έχει κουβεντιάσει έστω και μία φορά με φιλους ή γνωστούς για γιατρούς που παίρνουν “φακελάκια”.

Έχει αναρωτηθεί όμως κανείς ποιοι είναι αυτοί οι γιατροί?

Έχει σκεφτεί κανείς ότι όταν αναφερόμαστε σε γιατρούς επίορκους στην συντριπτική πλειονοτητά  αναφερόμαστε σε γιατρούς χειρουργικών ειδικοτήτων?

Έχει ποτέ σκεφτεί κανείς να δώσει φακελάκι σε έναν Παθολόγο, Μικροβιολόγο,Καρδιολόγο ή Ακτινολόγο?

Σε τι διαφέρουν οι γιατροί των προαναγραφέντων ειδικοτήτων σε σχέση με τους Χειρουργούς?

Δεν διαφέρουν σε τίποτα σε ότι αφορά τον περιβόητο όρκο του Ιπποκράτη.

Ο όρκος ,για όσους δεν γνωρίζουν , απλοικά συνοψίζεται στην φράση “Να οφελείς τον ασθενή και να μην τον βλάπτεις”.

Τι συμβαίνει λοιπόν και οι γιατροί χωρίζονται σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.

Για να το καταλάβετε θα σας περιγράψω όσο πιο σύντομα και απλά γίνεται τι συμβαίνει σε ένα οποιοδήποτε νοσοκομείο όταν καταφτάνει ένα θύμα σοβαρού τροχαίου.

Τον ασθενή αναλαμβάνουν οι χειρουργοί στα ΤΕΠ(τμημα επειγόντων περιστατικών).

Αμέσως σημαίνει συναγερμός σχεδον σε όλες τις ειδικότητες.

Το ακτινολογικό αναλαμβάνει να απεικονίσει σχεδον ολον τον σκελετό(μπορει να γινουν και περι τις 45 ακτινογραφιες) με μεγάλο κόπο λόγω της ασυνεργασίας του  ασθενούς και των πολλών και δύσκολων λήψεων που “απαιτούν” οι χειρουργοί.

Ακολούθως γίνεται υπερχογράφημα κοιλίας και εάν συνυπάρχει κρανιοεγκεφαλική κάκωση γίνεται αμέσως αξονική τομογραφία εγκεφάλου και αυχένα.

Εάν απο το υπερηχογράφημα υπάρχουν αμφιβολίες γινεται και αξονική τομογραφία κοιλίας ή και θώρακα(πάλι η προσπάθεια των ακτινολόγων είναι εργώδης).

Στην συνέχεια ειδοποιείται παθολόγος για να εκτιμήσει την γενικοτερη κατάσταση του ασθενούς ενώ παραλληλα μικροβιολόγοι φροντίζουν να έχουν έτοιμη την γενική αίματος,ούρων και ότι άλλη εξέταση απαιτείται.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά κάποιος καρδιολόγος έχει ήδη ειδοποηθεί και έχει κάνει την εκτιμησή του.

Ανάλογα με τα ευρήματα μπόρει να ειδοποιηθεί για εκτίμση ουρολόγος, ωρλ, νευρολόγος, νεφρολόγος, οφθαλμίατρος ή όποιος άλλος ειδικός.

Επειδη οι βαριές κακώσεις συνήθως οδηγούνται στο χειρουργείο θα πρέπει όλοι οι προαναφερόμενοι γιατροί να έχουν κοινοποιήσει πολύ γρήγορα τις διαγνώσεις τους προκειμένου να ξέρουν οι χειρουργοί τι έχουν να αντιμετωπίσουν.

Μετά λοιπόν απο όλα αυτα ο ασθενής συνήθως χειρουργειται και εισάγεται στην χειρουργική κλινική ή στην ΜΕΘ ανάλογα με την βαρύτητα.

Μετεγχειρητικά γίνονται και πάλι ακτινογραφίες, υπερηχογραφήματα, αξονικές τομογραφίες, καθώς και πολλες  παθολογικές, καρδιολογικές, ουρολογικές, νευρολογικες, μικροβιολογικές και άλλες εξετάσεις μέχρι την πλήρη ανάρρωση του ασθενή και την εξοδό του από το νοσοκομείο.

Εύκολα καταλαβαίνει λοιπόν κάποιος ότι η αντιμετώπιση  ενός πολυτραυματία δεν είναι αποκλειστικη δουλειά του “θεού ” χειρουργού.

Ο χειρουργός πρέπει να γνωρίζει τι πρόκειται να συναντήσει στην τραυματισμένη περιοχή…..θα του το έχει πει ο ακτινολόγος.

Θα πρέπει να έχει εναν ασθενή αιμοδυναμικά σταθερό…το έχουν κάνει γι αυτον οι παθολόγοι , οι καρδιολόγοι, οι νεφρολόγοι  και αργότερα οι αναισθησιολόγοι.

Θα πρέπει να έχει πάρει την έγκριση των νευρολόγων, των ουρολόγων ή των ωρλ ή θα πρέπει να συνεργαστεί με αυτούς.

Στο τέλος βέβαια τόσο ο ασθενής όσο και το συγγενικό του  περιβάλλον υποκλίνονται στον ” θεό” χειρουργό  που μπορεί απλά να έκανε μια απλή σπληνεκτομή(!!!)  την οποία ήξερε από πρίν γιατί κάποιος ακτινολόγος το είχε διαγνώσει με τον υπέρηχο.

Κανένας ασθενής και κανένας συγγενής δεν μνημονεύει τον καημένο τον παθολόγο, τον καημένο τον ακτινολόγο, τον καημένο τον καρδιολόγο  ή όποιον άλλον καημένο ενεπλάκει με αγωνία και υπό καθεστώς αφόρητης σωματικής και ψυχολογικής πίεσης,  ενεργά στην θεραπεία.

Τις περισσότερες φορές ο ασθενής και το περιβάλλον του δεν τους γνωρίζουν καν(κατά την 5ετή θητεία μου στο Ασκληπιείο Βούλας ως ειδικευόμενος ερχόμουν αντιμέτωπος με περιστατικά ως ανωτέρω τουλάχιστον 5 φορές σε μία και μόνον εφημερία, χωρίς ποτέ κανείς να μου  πεί ένα απλό ευχαριστώ).

Είναι κρίμα λοιπόν να στιγματίζεται συλλήβδην  μια αφανής ιατρική κοινότητα εξαιτίας ,ευτυχώς πολύ λίγων γιατρών, μόνον χειρουργικών ειδικοτήτων, οι οποιοι χρηματίζονται.

Κάποια στιγμή ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι τα δημόσια νοσοκομεία εκτός από βιτρίνα έχουν και πολύ ουσία.

Να αναγνωρίζεται λοιπόν αυτήν την “ουσία” και όποτε μπορείτε να της λέτε “ευχαριστώ”….το αξίζει και με το παραπάνω!!!!!

Με τιμή

ΜΑΡΚΑΤΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΟΣ