Του Γεράσιμου Π. Φιλιππάτου
Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι το να γίνει κανείς μέλος της βουλής θεωρείται στην Ελλάδα ένα επάγγελμα όνειρο. Όχι γιατί κερδίζει περισσότερα από 100.000 ευρώ το χρόνο και παίρνει μόλις μετά από λίγα χρόνια θητείας, μια παχυλότατη σύνταξη αλλά και για τόσα άλλα προνόμια που απολαμβάνει μαζί βέβαια και με την ασυλία. Αυτά, για κάποιους εν’ δυνάμει «πατέρες του έθνους», δεν είναι αρκετά. Θεωρούνται ψίχουλα καθότι οι περισσότεροι από δαύτους δεν έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Είναι απόγονοι γνωστών «τζακιών» ή πλουσιόπαιδα μεγαλόσχημων ευημερούντων. Μια ματιά στο περιβόητο «πόθεν έσχες» τους θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο πολίτη. Οι λογαριασμοί και τα ακίνητα τους πάνε σύννεφο και τελειωμό δεν έχουν.
Η μεγάλη λοιπόν πρεμούρα τους προκειμένου να γίνουν ένοικοι στο ναό της Δημοκρατίας φανταζόμαστε δεν είναι άλλη από την θέληση για προσφορά στο κοινό καλό και για την δική μας περίπτωση για το καλό των Κεφαλλονιτών.
Εδώ και αρκετό καιρό, σχεδόν χρόνος, απασχολούν τα τοπικά ΜΜΕ δύο αυτοοριζόμενοι υποψήφιοι βουλευτές εξ’ Αθηνών (άγνωστο με την συγκατάθεση ή μη των οργάνων του κόμματος και του αρχηγού του). Σίγουρα μας κάνει εντύπωση και έχει τραβήξει την προσοχή μας ο ένας εξ’ αυτών, ο Π. Παπαδάτος, γιατί πέρα από τις πολυπληθείς κοινωνικές του συναναστροφές, ακόμη και μέσω ομαδικών SMS!!, τα φαγοπότια μετά αμνοεριφίων, τα τσικνίσματα μετά παϊδίων και τις θερινές συναυλιούλες, συχνά αρθρογραφεί είτε στα τοπικά ΜΜΕ είτε σε εφημερίδες των Αθηνών (π.χ. Real News) για τα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα της πατρίδας αλλά και του νησιού μας.
Όμως η κοινωνία υποφέρει, βράζει. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Το πρώτο μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και το psi, οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι, το πετσόκομμα των μισθών και συντάξεων, οι δανειακές συμβάσεις, οι εφεδρείες, η πλήρης ύφεση στον ιδιωτικό τομέα είναι το σκηνικό τρόμου που ζει η χώρα. Βέβαια οι πολιτικοί μας βρίσκονται αναγκαστικά στη γωνία διότι για πολλούς θεωρούνται υπεύθυνοι μαζί με τους «φίλους τους» επιχειρηματίες για το σημερινό κατάντημα της χώρας.
Εκ’ των πραγμάτων λοιπόν κάθε υποψήφιος βουλευτής εκτός του ότι με την συμπεριφορά του πρέπει να δίνει εξετάσεις ώστε να σώσει την χαμένη τιμή των μελλοντικών όμοιων του, πρέπει απαραιτήτως να θέτει και την ατζέντα για τα τεκταινόμενα και να παρουσιάζει τις απόψεις του στα τοπικά προβλήματα και πως, μέσα από την γενικευμένη κρίση, μπορεί και με ποιο τρόπο να δίνει λύσεις.
Εμείς βέβαια είμαστε υποχρεωμένοι, ως ενεργοί πολίτες, για την άσκηση κριτικής. Και ιδού ένα δείγμα:
«Θυμάμαι όταν η οικογένεια Περατικού αγόρασε τα ναυπηγεία της Ελευσίνας, ο φίλος μου ο αείμνηστος Κωστής Περατικός, λίγο πριν τον δολοφονήσουν, μου διηγείτο τον πόλεμο που υφίστατο από κάποιους συνδικαλιστές οι οποίοι ενώ έπρεπε με κάθε τρόπο να στηρίζουν την προσπάθειά του εκείνοι κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να κλείσουν τα ναυπηγεία ώστε να κρατικοποιηθούν ξανά. Ήταν τότε που μεσουρανούσε το ΠΑΣΟΚ και έμπαιναν τα θεμέλια της σημερινής οικονομικής μας εξαθλίωσης».
(Απόσπασμα από το άρθρο του Π. Παπαδάτου στην Real News).
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτό της αποβιομηχάνισης. Οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και της Ν.Δ. οδήγησαν βαθμιαία στην αποδιάρθρωση και συρρίκνωση της παραγωγικής υποδομής της χώρας. Η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΑΕΠ από 25% στη δεκαετία του 70 έπεσε στο 12% το 1996 και σε μηδαμινά ποσοστά μέχρι σήμερα. Η χώρα μας είναι η μόνη χωρά της Δύσης της οποίας η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Μία από τις εφαρμοσθείσες μεθοδεύσεις σ’ αυτήν την πορεία είναι και οι «ιδιωτικοποιήσεις»-σκάνδαλα όπως αυτή των Ναυπηγείων Ελευσίνας του 1992.
Είναι γνωστό ότι σ’ οποιαδήποτε αγοραπωλησία οικονομικού αγαθού ο αγοραστής είναι αυτός που καταβάλει το αντίτιμο κι ο πωλητής εκείνος που το εισπράττει. Στη χώρα όμως της φαιδράς πορτοκαλέας η πεζότητα δεν έχει πέραση και ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Μπορεί ο εφοπλιστικός όμιλος Περατικού ν’ αγόρασε τα ναυπηγεία Ελευσίνας επί κυβέρνησης Ν.Δ. το 1992 από το κράτος, αυτό όμως πλήρωσε. Ο όμιλος όχι μόνο δεν πλήρωσε φράγκο αλλά επί πλέον εισέπραξε από το κράτος ένα τεράστιο ποσό με πρόσχημα τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό που ξεπερνάει το αντίτιμο της «αγοράς». Ίσως αυτά να ηχούν σουρεαλιστικά αλλά ακόμη και μια σύντομη ματιά στα πραγματικά περιστατικά αυτής της ιδιωτικοποίησης οδηγούν στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι βρεθήκαμε μπροστά σε ένα ακόμα από τα μεγαλύτερα πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, σε μια από τις μεγαλύτερες απάτες σε βάρος της χώρας. Ο συχωρεμένος λοιπόν αφού πήρε τα ναυπηγεία χωρίς να πληρώσει φράγκο από την τσέπη του, αφού τα λειτούργησε επί τρία χρόνια, αφού εισέπραξε τα δεκάδες δισεκατομμύρια κρατικά δάνεια, τα εγκατέλειψε το 1996 αφήνοντας χρέη 18 δισεκατομμύρια δραχμές και απαίτησε αμέσως μετά άλλα 17 δισεκατομμύρια από το Δημόσιο.
Φίλτατε, όπως λες και στα τυποποιημένα SMS μέσω μαζικής αποστολής, Π. Παπαδάτε τέτοιου είδους «φίλους» επενδυτές είχε, έχει και θα έχει η χώρα-μπανανία και είναι ένας από τους λόγους που βρίσκεται σε αυτή την δύσμοιρη θέση, σε αρμονική πάντα συνεργασία πολιτικών, επιχειρηματιών, τεχνοκρατών, δικαστικών στο γενικό πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας.
Φίλτατε, υποψήφιε βουλευτή, εξήγησέ μας πώς είναι δυνατόν να έρθουν επενδύσεις από το εξωτερικό στην Ελλάδα, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, όταν άτομα σαν τους φίλους σου Έλληνες επιχειρηματίες, φυγαδεύουν τα δικά τους λεφτά στην Ελβετία;. Ζητούμε από τους κουτόφραγκους ξένους επιχειρηματίες να ρισκάρουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα, αλλά τα δικά μας τα ασφαλίζουμε στα χρημοτοκιβώτια της Ελβετίας.
Φίλτατε, υποψήφιε βουλευτή, εκτιμούμε ότι έχεις μπερδέψει βασικές έννοιες της οικονομικής επιστήμης. Πολύ φοβόμαστε ότι χρειάζεσαι φροντιστήριο στα οικονομικά. Στο άρθρο σου στη Real News «περί εξευμενισμού των θεών» λες: «πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω για ποιόν λόγο εδώ και μήνες προσπαθούμε να επιτύχουμε ένα PSI της τάξεως του 21% και τώρα 50% ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει μία προσφορά επαναγοράς των ομολόγων μας στο 30-35% της αξίας τους». Και παρακάτω λες: «Αδυνατώ επίσης να καταλάβω γιατί ένας ταλαίπωρος ιδιώτης, που έδωσε ολόκληρο το βιός του για να αγοράσει ένα ελληνικό ομόλογο, ώστε να είναι ασφαλής στα γεράματά του, θα πρέπει να συμμετέχει στο PSI και να χάσει το 50% της αξίας του ομολόγου του ή το 50% της περιουσίας του».
Φίλτατε, η επαναγορά των ομολόγων στο 30% της αξίας τους λέγεται κούρεμα 70%!!! Πώς από τη μια μεριά προτείνεις κούρεμα 70% και από την άλλη κλαις σαν κροκόδειλος που ο ιδιώτης θα χάσει 50% της αξίας του ομολόγου του;;!!. Φαίνεται ότι είσαι και με το κούρεμα και εναντίον του κουρέματος!! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!!.
Αν κάποιος αναλύσει τα μέχρι τώρα άρθρα σου φίλτατε, (πράγμα που σε διαβεβαιώνουμε ότι θα γίνει για τα λεγόμενα όλων ανεξαιρέτως των υποψήφιων βουλευτών – σωτήρων καθώς οδεύουμε προς τις εκλογές), θα ανακαλύψει ντουζίνες από ακαδημαϊκά μαργαριτάρια. Απόψεις που κάνουν τις θεμελιώδεις αρχές της οικονομικής επιστήμης λάστιχο!!. Τύφλα να ‘χουν ο Milton Frieman, ο Adam Smith και ο Marx.
Όμως πρέπει να έχουμε ανοιχτό μυαλό στις νέες απόψεις. Αν τελικά ευσταθούν αυτά που λες, τότε φίλτατε έχεις το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών στο τσεπάκι! Οψόμεθα.
Το μεγάλο πανηγύρι θα γίνει όταν «καταπιαστούμε» με τις απόψεις σου για τον τουρισμό, που είναι άλλωστε και το δυνατό σου σημείο, το γήπεδό σου. Αλλά αυτό θα το αφήσουμε για ένα επόμενο άρθρο μας.
Πάντως, το «κόσκινο» έχει βγει και το κοσκίνισμα έχει αρχίσει. Άρες μάρες κουκουνάρες τέλος.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Π. ΦΙΛΙΠΠΑΤΟΣ
ΥΓ1: Είχαμε ολοκληρώσει το άρθρο μας βράδυ πέμπτης 05-1-2012 όταν μας έγινε γνωστό ότι ο νυν βουλευτής Σπύρος Μοσχόπουλος ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία (προς τα τάρταρα!!) από την Τ.Κ. Μεσοβουνίων. Αραδιάζοντας διάφορες αρλούμπες για το σχολείο Μεσοβουνίων μη έχοντας επίσημη ενημέρωση από τον καθύλην αρμόδιο. Αντί λοιπόν να μας έχει κάνει ένα απολογισμό για το θεάρεστο έργο που έχει επιτελέσει μέχρι τώρα, δηλαδή στην ουσία την ψήφιση των πιο αντιλαϊκών μέτρων με τα μνημόνια, τις εφεδρείες, τις απολύσεις κ.λ.π. μας κάνει υψηλή πολιτική για το Ραυτοπούλειο παπαγαλίζοντας τις ασυναρτησίες των ομοίων του. Σήμερα του βουλευτή, με τα γνωστά προνόμια της πρώτης παραγράφου του άρθρου μας, δίνουμε την πρώτη κίτρινη κάρτα, με την υπόσχεση ότι ο δρόμος του προς τις εκλογές να μην είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τελικά δεν έχει άδικο ο φίλος Σπύρος Αλεβιζόπουλος που καταχεριάζει τους πασόκους και τους τα σούρει κανονικά.
Σπύρο Μοσχόπουλε, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι από τα πορφυρά σαλόνια της Βουλής και από την ενασχόληση με ζητήματα υψηλής πολιτικής όπως τα μνημόνια, το μεσοπρόθεσμο και η εφεδρεία, και την παντελή περιφρόνηση τοπικών ζητημάτων της Κεφαλονιάς για 2,5 και πλέον χρόνια, αποφάσισες ξαφνικά να ασχοληθείς με τα πατζούρια του Ραυτοπούλειου Μεσοβουνίων. Μήπως «βαρέθηκες το βουλευτιλίκι» και σκοπεύεις να μας υπηρετήσεις και από τη θέση του Δημάρχου Κεφαλονιάς στο μέλλον;;. Αλήθεια τι πρόσφερες στη Κεφαλονιά τα τελευταία 2,5 χρόνια;. Τι έκανες για το ΤΕΙ;.
ΥΓ2: Μαθαίνουμε κ. Βουλευτά, ότι την παραμονή των Φώτων που επισκεφτήκατε τη Κοινότητα Μεσοβουνίων δεν ενεφανίσθη πολύς κόσμος να παρακολουθήσει την ομιλία σας. Θα πρέπει όμως να φανείτε μεγαλόψυχος και να συγχωρήσετε τους δύσμοιρους χωρικούς καθότι, σύμφωνα με την παράδοσή μας, αυτή τη συγκεκριμένη μέρα, οι χωρικοί καταπιάνονται με ένα δύσκολο, πολύ δύσκολο έργο. Προσπαθούν να σώσουν το δέντρο της ζωής που στηρίζει τη γη, κυνηγώντας τους Καλικάντζαρους ή αλλιώς όπως τους λένε σε άλλα μέρη της δύσμοιρης πατρίδας μας, τα Παγανά, τους Μαντρακούκιδες, τους Καήδες, τους Βουρβούλακες, τις Τζόγιες και τους Χρυσοφεντάδες.
Να ευχηθούμε να τα καταφέρουν στο έργο τους οι χωρικοί μας και να αποφασίσουν κάποια στιγμή να διώξουν και τους πολιτικούς Καλικάντζαρους-εθνοσωτήρες. Geschriebener texte ist ghostwriter bacherlorarbeit ein dynamischer und kontextgebundener prozess
