Τα μικρά όμορφα χωριά τούτες τις άγιες μέρες, μυρίζουν Ελλάδα, μυρίζουν οικογένεια, μυρίζουν αγάπη, ζεστασιά, θαλπωρή, έχουν μια αγκαλιά για όλους όσους θαρρετά, αφήνουν το πολύβουο πλήθος και τολμούν να ξεστρατίσουν παρέκει, απόμερα από την μεγαλούπολη, εκεί όπου τα νερά είναι καταγάλανα,  τα βουνά απόκρημνα και καταπράσινα, τα ζωντανά δεν γνωρίζουν διαφορά στον δρόμο και το μονοπάτι, στην αυλή και την στάνη.

Τα μικρά όμορφα χωριά ξέρουν, ότι ο θάνατος είναι πρωτίστως στην ψυχή κι η ανάσταση το ίδιο. Ξέρουν πως είναι η αγκαλιά, η συμπόνια, ξέρουν ότι η γιορτή είναι μέρα ανακωχής, είναι μέρα που όλοι κάθονται σε ένα κοινό τραπέζι, συγγενείς και μουσαφιραίοι, όπου  όλοι ξεχνούν ταυτότητα, ιδιότητα, κατάσταση, ξεχνούν το χθες και το αύριο, την αμαρτία, το λάθος, τον στόχο,  ό,τι κουβαλάνε, ό,τι σηκώνουν, ξεχνούν  το που  προήλθαν, το που θα πάνε.

Τα μικρά όμορφα χωριά μας, έχουν ακόμη ανθρώπους, απλούς αυθεντικούς ανθρώπους, ανθρώπους που  δεν θέλουν να μάθουν , να ακούσουν ή να πουν κάτι άλλο, σε όποιον ευτυχή βρεθεί κοντά τους αυτές τις ιερές, τρυφερές στιγμές, πέρα από το Χριστός Ανέστη, Αληθώς ο Κύριος, να είμαστε υγιείς, να έχουμε Χρόνια Πολλά, Χρόνια καλά με αγάπη, πάντα με αγάπη.

Εκ του πολιτιστικού συλλόγου Αγκώνας.

Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά σε όλους,
από το δικό μας μικρό όμορφο χωριό