Του Παύλου Παπαδάτου
Ζούμε σε μια χώρα που σε καθημερινή βάση δικαστές βάλλονται και βάλλουν,πανεπιστημιακοί καμώνονται ότι διδάσκουν σε πανεπιστήμια γεμάτα από σχολές μπουρδολογίας, ανεπάγγελτοι υπουργοί αναλαμβάνουν να σώσουν την Ελλάδα,συνδικαλιστές ενεργούν ως μπράβοι και γενικά όλοι είναι εναντίον όλων! Αν όλα αυτά συνδυαστούν με το γεγονός ότι όλα τα ΜΜΕ ενημέρωσης,δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι έχουν εργολαβικά αναλάβει την καλλιέργεια της εθνικής μας κατάθλιψης, τότε δεν είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς τη σημερινή μας κατάντια.
Είμαστε όλοι μέλη μιας κοινωνίας που μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια έχασε το 40% τουπλούτου της, το 26% του εισοδήματός της και το 100% της δυνατότητάς της να αντιδράσει έστω και ενστικτωδώς. Το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι μόνο πολιτικό, ούτε μόνοοικονομικό – είναι κυρίως ψυχολογικό.
Στη σημερινή κακή συγκυρία της χώρας, η αντιπολίτευσηέχει πολύ αυξημένες υποχρεώσεις. Τώρα οφείλει να ανυψώσει το ηθικόπολιτών και επιχειρηματιών. Είναι η ώρανα δείξει ότιδεν αποτελεί μόνο το καταφύγιο έκφρασης της δυσαρέσκειας των πολιτών,αλλά είναι ηπολιτική δύναμη που θα συμβάλει στην ανάκαμψη του τόπου. Είναι ηώρα που οκόσμος θέλει να ακούσει πως,έστω και αργά,θα ανακτήσει αυτά που έχασε και όχι να του λέμε τι έχασε…Δεν είναι η ώρα να μιλάμε για μεγάλο αναξιόπιστο κράτος. Είναι η ώρα να πούμε πώς θα το κάνουμε μικρό, ευέλικτο και αξιόπιστο. Δεν είναι η ώρα να πούμε ότι ηΕλλάδα χρειάζεται επενδύσεις, είναι η ώρα να πούμε τι ακριβώς θα κάνουμε για να έλθουν οιεπενδύσεις. Δεν είναι η ώρα να μιλάμε για την αδιανόητη και αντιαναπτυξιακή φορολογικήπολιτική που έχουμε. Είναι η ώρα να εξηγήσουμε από πού θα βρεθούν τα προσδοκώμεναέσοδα από τη μείωση της φορολογίας.
Το χρέος της χώρας μας είναι πολύ μικρό σε σχέση με τις δυνατότητές της. Ελάχιστεςσοβαρές διορθωτικές κινήσεις μέσα σε ελάχιστους μήνες μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω.Το κυρίως πρόβλημά μας δεν είναι να βγούμε στις αγορές αλλά να βγούμε από τηνεγκλωβισμένη σκέψη μας.
Πρέπει οι πολιτικοί μας να αντιληφθούν ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει η παραγωγή που να δημιουργεί πλούτο,ώστε να εξυπηρετούμε το χρέος. Είναι η ώρα να αντιληφθούμε ότι το άλογο μπαίνει μπροστά από το κάρο και όχι το αντίθετο.
Σημείωση
Είναι πλέον εμφανές. Η σημερινή κυβέρνηση, πέρα από τις ανόητες ιδεοληψίες της,δεν διαθέτει δημιουργική φαντασία και έχει πλήρη άγνοια του τρόπου λειτουργίας της αγοράς που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ανάπτυξης.
