Για πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, πριν λίγες μέρες, παρακολουθήσαμε από τους δέκτες των τηλεοράσεων κοινή συνέντευξη τύπου για θέματα της ανώτατης εκπαίδευσης από την Υπουργό Παιδείας και τον Υπουργό της αστυνομίας. Με αφορμή νομοσχέδιο της κυβέρνησης στο οποίο εισηγείται την αστυνόμευση των πανεπιστημίων.
Βέβαια, το παρόν νομοσχέδιο θα μπορούσε να το είχε παρουσιάσει μόνος του ο κύριος Χρυσοχοΐδης. Διαθέτοντας όμως την απαιτούμενη πολιτική παιδεία που έλαβε από τον προγενέστερο πολιτικό του χώρο (!!!!) επέλεξε να μην λάβει αυτή τη δόξα μόνος του αλλά να τη μοιραστεί με συντροφικά αισθήματα με την Υπουργό κυρία Κεραμέως.
Η οποία στην ίδια συνέντευξη εισηγήθηκε την αλλαγή των όρων για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση με διπλά και τριπλά μηχανογραφικά δήλωσης και με καθορισμό συντελεστών βαρύτητας. Να ληφθεί υπόψη ότι με αυτές τις αλλαγές θα μείνουν απέξω από τα πανεπιστήμια μόνο για φέτος εικοσιπέντε χιλιάδες υποψήφιοι. Κάπως έτσι θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των Ιδιωτικών Κολεγίων και Σχολαρχών που θα δουν πολύ σύντομα τα κέρδη τους να αυξάνονται. Άλλωστε, με κυβερνητική ρύθμιση εξισωθήκαν πρόσφατα τα πτυχία των κρατικών πανεπιστημίων με τα διπλώματα των κολεγίων.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, ως άλλος «γυμνός βασιλιάς», φανερώνοντας μέρα με τη μέρα τη χρεοκοπία της και τον πανικό της μπροστά στην αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας και διακατεχόμενη από τους δικούς της φόβους νομοθετεί εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας και του μέλλοντος των νέων παιδιών, με τον λαό αποκλεισμένο στους τέσσερις τοίχους χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης.
Αλλά ας μπούμε στην ουσία του θέματος περί της Αστυνομοκρατίας των ΑΕΙ. Τα ελληνικά πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες βελτιώνουν συνεχώς τις θέσεις τους στις διεθνείς κατατάξεις και αποτελούν σημαντικά κέντρα παιδείας, γνώσης, έρευνας και αριστείας. Ενώ οι Έλληνες νέοι επιστήμονες που δεν μπορούν λόγω των οικονομικών συνθηκών να μείνουν στη χώρα μας διαπρέπουν στο εξωτερικό σε όλους τους τομείς. Αρκεί να αναφερθεί ότι 99 καθηγητές του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου συγκαταλέγονται στο 2% των καλύτερων καθηγητών παγκοσμίως.
Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, όπως φαινόμενα παραβατικότητας και ανομίας, τα οποία είναι κατακριτέα από όλους μας.
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις των Υπουργείων Παιδείας και Προστασίας του πολίτη δεν έρχονται να αντιμετωπίσουν αυτά τα θέματα τα οποία πολλές φορές από μόνη της έχει αντιμετωπίσει η πανεπιστημιακή κοινότητα. Στόχος τους –δυστυχώς- είναι να δημιουργήσουν μια αστυνομοκρατούμενη αντίληψη στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας καθυποτάσσοντας το ίδιο το φοιτητικό κίνημα αλλά και κάθε φωνή αντίστασης και ανυπακοής.
Όλες αυτές οι νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές πολιτικές στοχεύουν να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια σε επιχειρηματικούς ομίλους και μέσω της ελεγχόμενης πρόσβασης να καταργηθεί στην πράξη η μακρόχρονη ακαδημαϊκή παράδοση των ανοικτών πανεπιστημίων προς την κοινωνία. Ακυρώνοντας έτσι τον απελευθερωτικό τους χαρακτήρα και μετατρέποντας τα σε φυλακές ανθρώπινων ιδεών. Οι σκοπιμότητες αυτές είναι ευτελείς. Δόλιες. Καταστροφικές για την επιστήμη και την κοινωνία.
Ούτε επί χούντας, τότε που οργίαζε το «σπουδαστικό της ασφάλειας» δεν τόλμησαν οι δικτάτορες να εγκαταστήσουν αστυνομικές δυνάμεις μέσα στα Πανεπιστήμια. Η εύρυθμη λειτουργία των Πανεπιστημίων και η αντιμετώπιση φαινομένων ανομίας και παραβατικότητας αντιμετωπίζονται επαρκώς από το υπάρχον νομικό πλαίσιο που κατοχυρώνει το αυτοδιοίκητο τους και δεν απαιτούνται νέες νομοθετικές ρυθμίσεις. Είναι στην κρίση των Πρυτανικών Αρχών ανά πάσα στιγμή να ζητήσουν την συνδρομή της Αστυνομίας για οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη που τελείται σε αυτά. Επιπλέον, τα θέματα φύλαξης θα μπορούσαν να αναλάβουν οι ίδιες οι Πρυτανικές Αρχές με ένα σώμα φυλάκων που θα εποπτεύεται από αυτές και θα λογοδοτεί σε αυτές χωρίς να έχει αστυνομικό χαρακτήρα.
Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι στις επερχόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις αντιτάσσεται σχεδόν το σύνολο των πανεπιστημίων της χώρας καθώς και ενώσεις των Ελλήνων Αστυνομικών που εξέδωσαν σχετικές ανακοινώσεις και τους τιμά αυτό το γεγονός.
Είναι καθήκον της κοινωνίας μας αλλά και του καθενός μας ξεχωριστά, παρά τις δυσκολίες που βιώνουμε, να αντιταχθούμε στην αστυνόμευση των Πανεπιστημίων της χώρας και να διαφυλάξουμε την ελεύθερη και δημοκρατική τους λειτουργία.
Ας μην ξεχνάμε ότι η βία φέρνει βία και όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, πολλές φορές το κόστος τότε είναι μεγάλο για την κοινωνία μας.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ Φ. ΜΑΡΚΑΤΟΣ
