Με τη βεβαιότητα της Δύσης, ότι τα χειρότερα έρχονται για την Ουκρανία, που δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε από την πρωτοφανή επίθεση στο πυρηνικό εργοστάσιο, η πρόκληση – πρόσκληση του προέδρου Ζελένσκι στον πρόεδρο Πούτιν «Μίλα μαζί μου, δε δαγκώνω, τι φοβάσαι;» δεν είχε αποδέκτη.
Ο Ρώσος πρόεδρος κατέστησε σαφές στον Μακρόν, ότι θα προχωρήσει ως το τέλος, στην πλήρη κατάληψη της Ουκρανίας “στην αποστρατικοποίηση της και στην ουδετερότητά της”.
Με λίγα λόγια ο Πούτιν πάση θυσία, θέλει καταστήσει την Ουκρανία υποχείριο κράτος. Να εκδικηθεί που στην αυταρχική αυλή της Ρωσίας, βρέθηκε ένας λαός, που αξίωσε δημοκρατικό πολίτευμα, που εκλέγει ελεύθερα την ηγεσία του και που ζητά ασφάλεια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Η στρατηγική του είναι γνωστή. Πλήρης κατάληψη της Ουκρανίας με βιαιότητα, δοτή κυβέρνηση, δικές του βάσεις , δικό του στρατό, δικούς του ολιγάρχες. Αυτό το σχέδιο, προπαγανδίζει στη Δύση ως “αποστρατικοποίηση και ουδετερότητα” της Ουκρανίας !!!.
Για να φτάσει στο τέλος, θα προσθέσει εκατόμβες νεκρών αμάχων, θα ισοπεδώσει πόλεις και χωριά, θα καταλάβει πυρηνικά εργοστάσια με ό,τι παγκόσμιους κινδύνους αυτό συνεπάγεται και θα προχωρήσει στη σύλληψη η ακόμα και τη δολοφονία του Ζελένσκι.
Ο Ουκρανός πρόεδρος το γνωρίζει και προστρέχει στη Δύση για να προλάβει την καταστροφή και τη διαγραφή της χώρας του από τον χάρτη.
Ζητά τώρα στρατό και μαχητικά αεροσκάφη, αλλά αυτές οι εκκλήσεις του στις χώρες του ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να εισακουστούν. Μια τέτοια κίνηση εκ μέρους του ΝΑΤΟ, θα έφερνε την ανθρωπότητα ένα βήμα πιο κοντά στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με όλα τα όπλα στο μέτωπο, ακόμα και τα πυρηνικά.
Από την άλλη η μεταφορά πολεμικού υλικού από χώρες της δύσης, η διεθνής απομόνωση της Μόσχας, οι οικονομικές κυρώσεις, η αφύπνιση της Δύσης και η ένθερμη υποστήριξη της ουκρανικής αντίστασης, ενθαρρύνουν τους Ουκρανούς να κρατούν όπλα και μολότοφ, αλλά δεν αρκούν.
Προ των “Θερμοπυλών”
Τα πράγματα μοιάζουν να έχουν φτάσει σ ένα αδιέξοδο και το ερώτημα διαγράφεται καθαρά πια . Το μοναδικό μονοπάτι είναι η αντίσταση μέχρι τέλους;
Ο Ζελένσκι δεν θέλει η χώρα του να εξαφανιστεί και να μείνει μόνο, ως μια ιστορία ηρωικής αντίστασης. Αναζητά ακόμα χαραμάδα ελπίδας για ειρήνη.
«Δεν θέλω η Ιστορία της Ουκρανίας να είναι ένας θρύλος για 300 Σπαρτιάτες. Θέλω ειρήνη» δήλωσε ο Ουκρανός Πρόεδρος.
Τότε οι πόλεις της Ελλάδας αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα, την εισβολή των Περσών και το δίλημμα υποδούλωση ή αντίσταση.
Οι Σπαρτιάτες, στους οποίους αναφέρθηκε ο Ζελένσκι, ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών τι πρέπει να κάνουν για να σωθεί η πόλη τους από τους Πέρσες και έλαβαν χρησμό που έλεγε:
“Ή πόλη της Σπάρτης θα σβηστεί από το χάρτη ή θα θρηνήσει τον βασιλιά της”.
Ομοιότητες μπορεί να δει κανείς, ακόμα και σ ένα εντελώς διαφορετικό κόσμο. τον σημερινό.
Το δίλημμα που οδήγησε τους Έλληνες στις Θερμοπύλες, είναι υπαρκτό και σήμερα και καθοδηγεί τον αγώνα των Ουκρανών.
Και για να θυμόμαστε η περσική εισβολή στην Ελλάδα και η αντίσταση σ αυτήν, οδήγησε μετά από χρόνια σε συντριπτική ήττα και διάλυση της περσικής αυτοκρατορίας …
