Πριν από μερικές εβδομάδες στην Σουηδία δολοφονήθηκε ένας αστυνομικός. Ήταν ένα ακόμα αιματηρό γεγονός που συγκλόνισε τους Σουηδούς. Η δολοφονία του 33χρονου αστυνομικού σύμφωνα με μια μαρτυρία είχα τα χαρακτηριστικά εκτέλεσης. Έγινε σε ένα προάστιο της πόλης Gothenburg, που είναι γνωστό ως «προάστιο που μαστίζεται από βία συμμοριών τα τελευταία χρόνια και όπου η αστυνομία είχε αυξημένη παρουσία» σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters.
Η δολοφονία συγκλόνισε τους Σουηδούς, αλλά και το γενικότερο κλίμα μέσα στο οποίο διαπράχθηκε αυτό το έγκλημα είναι εξίσου συγκλονιστικό. Μερικοί πρόσφατοι τίτλοι από διεθνή ΜΜΕ, “Το ποσοστό βίας στη Σουηδία αυξήθηκε λόγω συμμοριών, αναφέρει έκθεση” αναφέρει ο Guardian. «Η επιδημία ένοπλης βίας είναι εκτός ελέγχου» σημειώνει ο Spectator. «Η ασφαλής Σουηδία αντιμετωπίζει κύμα δολοφονιών γυναικών» τίτλος στο BBC.
«Το ασφαλής Σουηδία» στο τίτλο από το BBC αναφέρεται στην Σουηδία του παρελθόντος, την περίοδο κατά την οποία η Σουηδία είχε ένα υψηλό ποσοστό ομοιογένειας. Ειδικά όμως τα τελευταία χρόνια η πολιτική τάξη την Σουηδίας υιοθέτησε μια πολιτική ανοιχτών συνόρων που είχε ως αποτέλεσμα να δεχτεί η σουηδική κοινωνία ισχυρές δόσεις πολυπολιτισμικότητας. Η εγκληματικότητα είναι μόνο μια πτυχή των αλλαγών που έρχονται. Οι μελλοντικές πολιτισμικές αλλαγές που θα υποστούν οι Σουηδοί θα κάνουν το τωρινό κύμα βίας να μοιάζει σαν περίπατος στο πάρκο.
Όλα τα παραπάνω έχουν τη σημασία τους για να καταλάβουμε ποια ακριβώς θα είναι το δικό μας μέλλον εφαρμόζοντας την πολιτική των ανοιχτών συνόρων. Η Σουηδία αν όχι η πιο ασφαλής χώρα στην Ευρώπη, ήταν από τις πιο ασφαλείς. Ταυτόχρονα έχει από τις πλέον αποτελεσματικές κρατικές δομές στον πλανήτη. Παρόλα αυτά η πολιτική των ανοιχτών συνόρων συνέτριψε τις όποιες κρατικές δυνατότητες της Σουηδίας. Ήταν σαν κάποιος να ανοίξει ομπρέλα για να προστατευθεί από τσουνάμι. Η Σουηδία πλέον είναι η δεύτερη πιο επικίνδυνη χώρα στην Ευρώπη.
Προσφάτως ο Γιάννης Κολοβός, ειδικός στο μεταναστευτικό, αποκάλυψε πως το 47% των αιτημάτων για άσυλο κρίνονται θετικά. Πρόκειται για ένα εξωφρενικό νούμερο – ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπ’ όψιν πως η θέση της Ελλάδας και της ΕΕ είναι πως η Τουρκία είναι μια ασφαλής τρίτη χώρα για άτομα που αιτούνται άσυλο. Ταυτόχρονα, ο υπουργός ανοιχτών συνόρων, κ. Μηταράκης, δεν κάνει σχεδόν τίποτε για να επαναπατριστούν έστω αυτοί των οποίων οι αιτήσεις ασύλου έχουν απορριφθεί. Δηλαδή στο τέλος σχεδόν όλοι μένουν.
Ο κ. Μηταράκης εφαρμόζει μια πολιτική παγίωσης των αποτελεσμάτων των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό. Δηλαδή, αποφεύγοντας τις πιο ακραίες συριζαϊκές κραυγές επί του θέματος, προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι κάτι ουσιαστικό έχει αλλάξει, ενώ ο στόχος είναι να ενταχθούν, άλλοι συντομότερα άλλοι αργότερα, όσοι μπήκαν επί ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ας σημειώσουμε εδώ ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφάρμοζε πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ μέχρι που οι εκβιαστικές τακτικές Ερντογάν εξανάγκασαν την κυβέρνηση να πάρει μέτρα που θα έπρεπε να είχε πάρει από την αρχή της θητείας της.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Νέων», «[σ]το έλεος συμμοριών αλλοδαπών αλλά και της λεγόμενης «Ισλαμικής Αστυνομίας», που… φροντίζει για την πιστή τήρηση των ισλαμικών κανόνων, βρίσκεται το κέντρο της Αθήνας.» Αλλά μη φοβάστε, ο κ. Μηταράκης και γενικότερα το ελληνικό κράτος, θα θριαμβεύσει εκεί όπου έχει αποτύχει το σουηδικό. Και μπορεί η Σουηδία να μην γειτονεύει με την Τουρκία και τον Ερντογάν που διακηρύσσει τον πανισλαμισμό, αλλά και πάλι μην ανησυχείτε. Δείτε πόσο καλά τα πάει η ελληνική πολιτική τάξη και κράτος στη Θράκη τις τελευταίες δεκαετίες.
