Ήταν Ιούνιος του 1688.
Οι φήμες είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν για αρκετούς μήνες στο παλάτι πως ο Constanin Phaulkon (μετάφραση του ονόματος Κωνσταντίνος Γεράκης), ο αντιβασιλέας (κάτι σαν πρωθυπουργός) που ο Βασιλιάς του Σιάμ είχε σαν γιο του, έστηνε πλεκτάνη με τους Γάλλους για να καταλάβει το θρόνο όταν ο βασιλιας Ναράι θα πέθαινε. Ο ίδιος ο γιος του Phra Phetraja, δικαστικού και υπεύθυνου για τους βασιλικούς ελέφαντες και ενός από τους ισχυρότερους διεκδικητές του θρόνου, ορκίστηκε ότι ενώ βρισκόταν στο παλάτι με δύο παλακίδες, άκουσε τους «συνωμότες» να μιλούν για τα… υποχθόνια σχέδιά τους.
Η πραγματικότητα ήταν όμως διαφορετική. Ο δαιμόνιος Κεφαλονίτης είχε μπει στο μάτι των διεκδικητών έχοντας αυξήσει υπερβολικά την περιουσία αλλά και την επιρροή του στον βασιλιά από τον οποίο ζητούσε να ορίσει για διάδοχο τον θετό του γιο και όχι κάποιον τρίτο. Επιπλέον, με μία σειρά από έξυπνες και χρήσιμες για τον βασιλιά συμβουλές και κινήσεις, έδιωξε τους Άγγλους και βρήκε νέους συμμάχους στο πρόσωπο των Γάλλων, γεμίζοντας το παλάτι με ξένους εμπόρους, ακολούθους, συμβούλους κ.λπ. Μαζί με τον βασιλιά, κέρδιζε κι εκείνος, αυξάνοντας διαρκώς τη δύναμή του.
Ο περίγυρος του βασιλιά θορυβήθηκε. Παρά την πραότητα που επίτασε η βουδιστική φιλοσοφία, τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά, έκαναν τους βουδιστές διεκδικητές επικίνδυνους για τον Γεράκη.
Έτσι, όταν ο βασιλιάς Ναράι αρρώστησε βαριά από υδροπικία, ο Phra Phetraja κατάλαβε ότι αν ήθελε να κατακτήσει τον θρόνο έπρεπε να δράσει άμεσα. Κάλεσε αμέσως τον Phaulkon στο Παλάτι με το πρόσχημα ότι τον χρειαζόταν. Εκείνος, παρά τις υποψίες που είχε, πήγε. Με το που έφτασε στην πύλη αντιλήφθηκε την παγίδα που του είχε στήσει ο Phetraja όταν οι σωματοφύλακές του αφοπλίστηκαν από τους φύλακες. Ήταν όμως πια αργά.
Αμέσως ρίχτηκε στη φυλακή, όπου υπόμεινε για δύο εβδομάδες βασανιστήρια. Δύο ημέρες μετά, ο Phra Phetraja διέταξε, ενάντια στη θέληση του βασιλιά, τον αποκεφαλισμό του θετού του γιου. Το κεφάλι του το πέταξε στα πόδια του Γεράκη λέγοντάς του: «ιδού ο βασιλιάς σου»
Στις 10 η ώρα το πρωί της 5ης Ιουνίου, ο Κωνσταντίνος Γεράκης, ο νεαρός τυχοδιώκτης που από την Πλαγιά Ερίσου βρέθηκε να ασκεί τα καθήκοντα πρωθυπουργού στο Σιάμ, θα συρθεί από δέκα στρατιώτες του Phetraja σε ένα δάσος έξω από την πόλη του Lopbuti. Εκεί, στις όχθες της λίμνης θα γονατίσει και θα προσευχηθεί ξέροντας ότι το τέλος ήταν πια πολύ κοντά. Διαμαρτυρήθηκε υπερασπιζόμενος την αθωότητά του και παρέδωσε στους δήμιους τον σταυρό του Αγίου Μιχαήλ που του είχε δώσει ο ίδιος ο Βασιλιάς της Γαλλίας, ζητώντας τους να τον παραδώσουν με τη σειρά τους στον γιο του.
Λίγη ώρα μετά, οι δήμιοι αποκεφάλισαν με ένα μεγάλο ξίφος τον Γεράκη και πέταξαν το άψυχο σώμα του στα σκυλιά.
Έτσι έληξε άδοξα η περιπέτεια μίας από τις πιο μυθιστορηματικές προσωπικότητες της Κεφαλονιάς, μαζί με τον Juan De Fuka, τον άλλο δαιμόνιο Κεφαλονίτη θαλασσοπόρο.
Την ίδια τύχη θα είχαν λίγο αργότερα και τα δύο αδέλφια του βασιλιά, οι οποίοι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, κλεισμένοι όμως μέσα σε δύο κόκκινα μεταξωτά σακιά ώστε να μη χυθεί στο χώμα το βασιλικό αίμα…
Ο ίδιος ο Βασιλιάς Narai πέθανε λίγο αργότερα, στις 11 του Ιουλίου, 1688.
Το σπίτι του Κωνσταντίνου Γεράκη στο Lopburi του Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη)
