Όπως είναι γνωστό ο μήνας Ιανουάριος έχει πάρει το όνομα του από τον αρχαίο “θεό” Ιανό, ο οποίος είχε δύο πρόσωπα.

Ο διπρόσωπος λοιπόν “θεός Ιανός” αποτελεί πιθανώς έμπνευση για τη Δημοκρατική Αριστερά που εμφανίζεται με δύο πρόσωπα στο θέμα της κας Ρεπούση και των γνωστών απόψεών της για την Ελληνική ιστορία. 

 Από τη μία μεριά η κ.π.ε της Δημοκρατικής Αριστεράς καταδικάζει την κυρία Ρεπούση και το έργο της και από την άλλη

το κεντρικό κόμμα την τοποθετεί τομεάρχη του κόμματος για θέματα παιδείας.

Θα ήταν σημαντικό κάποια στιγμή όλα τα κόμματα να αποκτήσουν ξεκάθαρες θέσεις σε τόσο ευαίσθητα θέματα.

Μέχρι τώρα οι διαφορετικές τάσεις ήταν άλλοθι των κομμάτων “εξουσίας” τα οποία λόγω μεγέθους φιλοξενούσαν  και αντίθετες απόψεις.

 Παρατηρούμε όμως ότι και η Δημοκρατική Αριστερά προσαρμόστηκε πολύ εύκολα στα πρότυπα της παλαιοκομματικής αυτής ‘Βαβέλ”!

 Στην πραγματικότητα αγαπητή κυρία Αράβου σε κανένα σημείο της πρόσφατης απάντησης σας ,δεν καταδικάσατε τις επιστημονικές θέσεις της κυρίας Ρεπούση περί ιστορικής ασυνέχειας του Ελλήνισμού , εκτός της αναφοράς σας στους αγώνες    του κύριου Χαραλαμπίδη για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και της συμμετοχής σας στο πολιτικό    του σχήμα εκείνη την εποχή.

 Στο θέμα του δήμου Αθηναίων , αν ψάξουμε τα αίτια της δυστυχίας αυτής της πόλεως θα φτάσουμε μέχρι και τον Όθωνα και την απόρριψη του ρυμοτομικού σχεδίου των Κλεάνθη-Σάουμπερτ , από τις αντιδράσεις  των   γκάγκαρων Αθηναίων επειδή   έχαναν        τμήματα των ιδιοκτησιών τους.(οι αντιδράσεις αυτές ήταν και μία από τις αιτίες της έξωσης του από τη χώρα).

 Πόσο πίσω θα πρέπει να φτάσουμε όμως για να μην παραδεχτούμε ότι και ο κύριος Καμίνης φέρει ευθύνη για την τελευταία ραγδαία επιδείνωση στην εικόνα της πρωτευουσας;

Η κριτική στο Δήμαρχο Αθηναίων εδράζεται  ακριβώς στο ότι έιναι η πρώτη πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς που κατέχει θέση ευθύνης.

Συνεπώς είναι καλή η όμορφη ρητορεία    αλλά όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που τόσο λατρεύετε,

“Αρχή άνδρα δείκνυσι”

 Για τα εθνικά θέματα θα ήθελα να σας παραπέμψω στο Θουκιδίδη και στη σημασία της αποτρεπτικής ισχύος στην εξωτερική πολιτική.Τα τελευταία χρόνια η  γειτονική χώρα  έχει    εξοπλιστεί σαν αστακός (προφανώς όχι για επίθεση στην Αργεντινή),κατέχει τμήμα Ευρωπαικού εδάφους στην Κύπρο,ενώ απειλεί τη χώρα μας με  πόλεμο,έπειτα απο ψήφισμα της Τουρκικής εθνοσυνέλευσης,σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια σύμφωνα με το δικάιωμα που μας παρέχει το δίκαιο της θάλασσας.

Επειδή ακριβώς έχετε σπουδάσει κοινωνιολογία και γνωρίζετε τη “διαχείριση” του φόβου,σας παρακαλώ να σεβαστείτε το δικαίωμα μας στο φόβο όταν κάποιες πολιτικές  δυνάμεις προτείνουν ως  απάντηση  στις  απειλές πολέμου ξένων χωρών,τις ρομαντικές τους ιδέες και όμορφα λόγια.

  Άυτή  ακριβώς   η  στρατηγική  οδηγεί   κατά το θουκιδίδη στον πόλεμο διότι εκπέμπει μήνυμα αδυναμίας.

Κανένας μας δεν είναι πολεμοχαρής και κανείς δεν επιδιώκει την ένταση με γειτονικούς λαούς.Δεν μπορούμε όμως από την άλλη πλευρά να απαντούμε στις προκλήσεις ξένων χωρών με την τακτική του στρουθοκαμηλισμού ,  διότι η γεωπολιτική    ισχύς και η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου αποτελούν  σημαντικά ζητήματα για κάθε λαό.

 Κατά συνέπεια λόγω και των τελευτάιων εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και της    επίσκεψης  του υπουργού  άμυνας του Ισραήλ ,θεωρώ τη   δήλωση        για περιστολή δαπανών στην άμυνα,τουλάχιστον ατυχή.

Υστερόγραφο}Δε γνωρίζουμε αν οι τούρκοι σε περίπτωση   που εισβάλλουν θα ζητήσουν να μάθουν πολιτικά φρονήματα.θα περιμέναμε όμως από την Ελληνική  Αριστερά να προβάλλει μία γυναίκα σύμβολο υψηλού φρονήματος.Αυτή είναι η Κύπρια δασκάλα Ελένη Φωκά η οποία παρέμεινε στα κατεχόμενα για να διδάσκει τους εγκλωβισμένους μαθητές,κόντρα στη θέληση του εισβολέα…

 Αν αυτή η γυναίκα δεν είναι σύμβολο αντίστασης και ελευθερίας,τότε τι μπορεί να αποτελεί σύμβολο για τους νέους μας;

 Επίσης αναρωτιέμαι αν η κυρία Ρεπούση θα αφιερώσει ποτέ δύο γραμμές στο “επιστημονικό” της έργο γι αυτή τη γυναίκα που ενσαρκώνει την Ελλάδα.

*Ο Τάσος Βαλλιανάτος είναι δικηγόρος