Η προαναγγελθείσα εισβολή της Τουρκίας στη Συρία έχει πολλές αναγνώσεις και επιδέχεται πολλών και ποικίλων αναλύσεων, ερμηνειών και συμπερασμάτων. Ήδη, οι ειδικοί, άρχισαν να γεμίζουν τις έντυπες και ηλεκτρονικές σελίδες των μέσων ενημέρωσης. Δεν θα προσθέσουμε μία επιπλέον ανάλυση. Το ευρύ κοινό, έχει την ευχέρεια και τη δυνατότητα για πλήρη ενημέρωση των γεγονότων και των εξελίξεων της περιοχής. Θα αναφερθούμε μόνο σε ένα σημαντικό συμπέρασμα που καταλήξαμε από την έκβαση των γεγονότων και το οποίο θα πρέπει να αποτελέσει θεμέλιο δίδαγμα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Οι εξελίξεις στη Συρία, δεν αποτελούν ένα απλό περιφερειακό πρόβλημα ούτε είναι γεγονότα περιφερειακών μόνο διαστάσεων και ενδιαφέροντος. Έχουν παγκόσμια σημασία και ενδιαφέρον. Το έδειξε εύγλωττα, η έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που προκλήθηκε με πρωτοβουλία των πέντε κρατών-μελών του Συμβουλίου από την Ευρώπη. Απόφαση ή ψήφισμα δεν υπήρξε, επειδή δε θέλησαν οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Οι εξελίξεις, των γεγονότων, δείχνουν ότι η Ευρώπη είναι ένας από τους χαμένους της «υπόθεσης». Φαίνεται, μέχρι στιγμής, ότι δεν μπορεί να επηρεάσει τα γεγονότα. Και από πάνω, δέχεται απροκάλυπτα και τις απειλές της Τουρκίας και του Ερντογάν, ότι θα «πνιγεί» με 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες…
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός θα πρέπει να καταγράψουμε με «ΚΕΦΑΛΑΙΑ» και με πολύ μεγάλη προσοχή ότι οι υποσχέσεις και κυρίως οι «εγγυήσεις» τρίτων, ακόμα και φίλων, έχουν ελάχιστη αξία, απέναντι σε αντιπάλους σαν την Τουρκία και τον Ερντογάν. Μη ξεχνάμε ότι ο Ερντογάν έχει ξεκάθαρα δηλώσει πως η Τουρκία “ή θα κερδίσει εδάφη ή θα χάσει εδάφη”.
Και κυρίως να μη παραβλέπουμε ούτε να υποτιμάμαι ότι η εισβολή στη Συρία γίνεται ταυτόχρονα με μια άλλη εισβολή, λιγότερο ορατή, αλλά εξίσου προκλητική. Την εισβολή στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου.
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός θα πρέπει διδαχτούμε αυτό που οι Κούρδοι έμαθαν και που βιώνουν. Ότι οι φιλίες και οι εγγυήσεις τρίτων, ακόμα και σαν αυτές του Μάικ Πομπέο, έχουν ελάχιστη σημασία. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε μόνοι μας αν ποτέ χρειαστεί.
Ας μη ξεχνάμε εξάλλου τον ποιητή μας:
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή. Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ’ ανάσασιν καμιά. Άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά
