Του Μάκη Μεταξά
Πριν λίγες μέρες διάβασα ένα κείμενο του φίλου Νίκου Παπαδάτου που με αφορά το οποίο φέρει τον τίτλο: «Μάκης Μεταξάς : Επιμηθεύς αντί Προμηθεύς».
Κατ’ αρχήν οφείλω να ευχαριστήσω τον Νίκο για δύο λόγους, πρώτον γιατί γράφει ενυπόγραφα και δεύτερον γιατί ασχολήθηκε με ένα θέμα που οι παρατηρήσεις και οι κρίσεις του μου δίνουν την ευκαιρία να απαντήσω ευθέως και να διευκρινίσω μερικά ζητήματα που αφορούν αυτήν την υπόθεση.
Θα συμφωνήσω μαζί του ότι η επί μακρόν χρόνο εμπλοκή μου στην πολιτική ζωή του τόπου και – ακόμη χειρότερα για μένα – η όποια συσσωρευμένη εμπειρία μου για τον επιτυχέστερο χειρισμό των δημοσίων υποθέσεων δεν με απαλλάσσει από τις όποιες λανθασμένες μου επιλογές, εκτιμήσεις ή παραλειψεις, πόσο μάλλον όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα μου καταγράψει και πολύ ορθά, ότι μακράν η μεγαλύτερη πολιτική μου αστοχία, με προσωπική μου ευθύνη, ήταν η προσπάθεια και ο αγώνας που δώσαμε μαζί με αγαπητούς φίλους τα τρία τελευταία χρόνια, που όπως αποδείχθηκε τελικά ήταν «για ένα άδειο πουκάμισο».
Στην μακρόχρονη παρουσία μου στα κοινά έχω ζήσει εκ των πραγμάτων την χαρά της επίτευξης πολλών στόχων, όπως και το αίσθημα της αποτυχίας. Ποτέ στην ζωή μου όμως δεν έχω αισθανθεί ότι είμαι θύτης και θύμα ταυτόχρονα ! Αυτή η περίπτωση είναι η πλέον απογοητευτική, αλλά δυστυχώς και η πλέον τοξική που έχω ζήσει ποτέ.
Αναλαμβάνω λοιπόν και αναγνωρίζω την τεράστια προσωπική μου ευθύνη για αυτά που ζούμε σήμερα και ενδεχομένως θα ζήσουμε στο επόμενο διάστημα και οφείλω να ζητήσω δημοσίως συγνώμη από αγαπητά μου πρόσωπα που ζήτησα, πιεστικά μάλιστα, την συμπαράστασή τους και ιδιαιτέρως από την τότε πρόεδρο του Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπ. Πο την συμπατριώτισσά μας Δρ. Αικατερίνη Δελλαπόρτα η οποία όταν μας εξέφραζε τις σοβαρές της επιφυλάξεις εκείνη την εποχή – ξέροντας προφανώς πράγματα που εμείς δεν γνωρίζαμε, – την παρεξηγήσαμε και δεν συμμεριστήκαμε στο μέτρο που θα έπρεπε τις έντονες ανησυχίες της.
Υπό αυτήν την έννοια θα μπορούσε κάποιος να με χαρακτηρίσει Επιμηθέα, αλλά ως προς την υπόθεση της έγκαιρης και έγκυρης αντιμετώπισης της εκπόνησης μια μελέτης για την προστασία και ανάδειξη του μνημείου, όπως θα αναλύσω παρακάτω, Προμηθείς ήμασταν και με το παραπάνω, …..μάντεις κακών δυστυχώς δεν ήμασταν.
Για όσους ξέρουν, μια ολοκληρωμένη μελέτη αυτής της μορφής θα μπορούσε να γίνει μόνο όταν θα είχαν ωριμάσει οι συνθήκες και η αρμόδια αρχαιολογική Υπηρεσία θα συνηγορούσε θετικά.
Κανένας μας δεν θα μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη να κάνει μια τέτοιας φύσεως μελέτη χωρίς να λάβει υπόψη του τα πραγματικά δεδομένα για την επίλυση των σύνθετων προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτό το μνημείο και με την απαραίτητη σύμφωνη γνώμη των αρμόδιων αρχαιολογικών υπηρεσιών για την επίλυσή τους, υπό την αίρεση πάντοτε της τελικής έγκρισής της από το ΚΑΣ.
Το πράσινο φως για την έναρξη της προσπάθειας δόθηκε πριν από περίπου 10 χρόνια όταν ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος από γραφειοκρατικές διαδικασίες (χαρακτηρισμοί – ενστάσεις – προσφυγές κτλ) για την αναγνώριση της ιδιωτικής φύσης της δασικής έκτασης του κτήματος των αδελφών Μηλιαρέση μέσα στο οποίο βρέθηκε το μνημείο, οι οποίοι ακολούθως προσέφυγαν για να δικαιωθούν στο Εφετείο Πατρών και είχαμε πλέον την διαβεβαίωση ότι η αναγκαία διαδικασία της απαλλοτρίωσης θα είχε θετική εξέλιξη. (Ελπίζω πραγματικά η προσπάθεια που καταβάλει αυτό το διάστημα ο Βουλευτής Κεφαλληνίας κύριος Παναγής Καππάτος για την επίλυση του τεράστιου αυτού προβλήματος που καταταλαιπωρεί τους Επτανησίους να στεφθεί αυτήν την φορά με επιτυχία. Για την ιστορία και μόνο οφείλω να ευχαριστήσω τους αδελφούς Μηλιαρέση και τις οικογένειές τους για την υπομονή, την ταλαιπωρία και το κόστος που έχουν υποστεί όλα αυτά τα χρόνια προς χάριν αυτού του μνημείου).
Το δεύτερο και κεφαλαιώδες ζήτημα που ακολουθούσε ήταν να βρεθούν οι χορηγοί που θα αναλάμβαναν να χρηματοδοτήσουν την μελέτη προσφέροντάς την ως δωρεά προς το Ελληνικό κράτος με την ελπίδα ότι κάποτε θα μπορέσει να υλοποιηθεί.
Με την καθοριστική συμβολή του ανασκαφέα του μνημείου Δρ. Λάζαρου Κολώνα και της Εταιρείας Μελετών Προϊστορικής Κεφαλληνίας, η οποία ανέλαβε την ευθύνη της εκπόνησης της μελέτης και αφού βρέθηκαν οι χορηγοί ( ΕΜΠΚ- Hans van Hasselt, Ανδρέας Βεργωτής, Γεράσιμος Βεργωτής) που ανέλαβαν την χρηματοδότησή της, ακολούθησε η ανάθεσή της σε εξειδικευμένους μελετητές οι οποίοι σε στενή συνεργασία με τις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες αφού θα την ολοκλήρωναν θα την υποβάλαμε μέσω της εδώ αρχαιολογικής Υπηρεσίας για έγκριση στο ΚΑΣ.
ΟΙ αρμόδιες τεχνικές Υπηρεσίες του Υπ.Πο μετά από μια μακρά διαβούλευση με τους μελετητές εισήγαγαν την μελέτη αυτή στο ΚΑΣ το οποίο την ενέκρινε ως οριστική την 21η Ιουνίου 2016 και από τότε άρχισε ο αγώνας δρόμου για την υλοποίησή της.
Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν θα μπορούσαμε νωρίτερα να περάσουμε στο στάδιο μιας ολοκληρωμένης μελέτης για την ανάδειξη και την προστασία αυτού του μνημείου και να σκεφτεί κανείς ότι χρειάστηκε από τότε περίπου μια δεκαετία συνεχών προσπαθειών για να φτάσουμε ως εδώ.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως που μας προέκυψε στην πορεία ήταν ότι με άλλους ανθρώπους ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια πριν από δέκα χρόνια, όταν αυτοί βρισκόντουσαν σε θέση ευθύνης και με άλλους βρεθήκαμε μαζί όταν ολοκληρώθηκε αυτός ο μαραθώνιος.
Όταν ξεκινούσαμε αυτή την προσπάθεια είχαμε δίπλα μας τον τ. Γενικό Δ/τη Αρχαιοτήτων του Υπ. Πο Δρ. Λάζαρο Κολώνα και για τα καθ’ ημάς στα της Κεφαλληνίας είχαμε ως υποστηρικτές μας σε πολιτικό επίπεδο τους αείμνηστους Γεράσιμο Αρσένη, Πέτρο Αλιβιζάτο και Νικόλαο Λιναρδάτο, στην δε ηγεσία της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων τον Θεόδωρο Γαλιατσάτο στην δε Μητρόπολη Κεφαλληνίας, λόγω της εμπλοκής της με το όμορο κτήμα της Μονής Άτρου, τον μακαριστό Σπυρίδωνα και ακολούθως τον μακαριστό Γεράσιμο.
Δυστυχώς όμως για τα νησιά μας ο Γεράσιμος Αρσένης, ο Πέτρος Αλιβιζάτος, ο Νικόλαος Λιναρδάτος και ο μακαριστός Γεράσιμος που διαδέχθηκε το μακαριστό Σπυρίδωνα, όταν φτάσαμε στα δια ταύτα, είχαν φύγει πλέον από την ζωή. Αντίστοιχα σήμερα μια νέα Κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία όπως στους Δήμους και στην Περιφέρεια που προέκυψαν μέσα από τις πρόσφατες εκλογές και εύλογα βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της ενημέρωσης.
Ρητορική η ερώτηση αλλά οφείλω να την καταθέσω. Εάν ζούσαν σήμερα ο Γεράσιμος Αρσένης, ο Πέτρος Αλιβιζάτος, ο Νικόλαος Λιναρδάτος και ο μακαριστός Γεράσιμος υπάρχει πολίτης σε αυτό το νησί που θα πίστευε ότι για λίγα στρέμματα αρχαιολογικής γης της ζώνης Α που έτυχε να ανήκει στην εκκλησία θα επέτρεπαν ποτέ αυτές οι προσωπικότητες να ζούσαμε αυτά που ζούμε σήμερα;
Αλλά δυστυχώς για το νησί μας ο μακαριστός Γεράσιμος δεν ζει πια και ο έχων την ευθύνη της εδώ αρχαιολογικής Υπηρεσίας αντί να δώσει την μάχη μαζί με όλους τους φορείς που του ζητούν να υπερασπιστεί την συγκεκριμένη, ολοκληρωμένη και ομόφωνα εγκεκριμένη μελέτη του Υπουργείου του από το ΚΑΣ – επειδή ως γνωστόν αντιδρά η εδώ τοπική εκκλησία στην αναγκαία απαλλοτρίωση μικρού τμήματος εκκλησιαστικής γης, – προσπαθεί κατεπειγόντως να φτιάξει εκ των ενόντων μια κουτσουρεμένη πρόταση φτιαγμένη και ραμμένη για αυτήν ακριβώς την περίσταση προκειμένου να προλάβει να την υποβάλει προς έγκριση στο Υπουργείο και ακολούθως στην ΠΙΝ για ένταξή της στο τρέχον ΕΣΠΑ ενταφιάζοντας συνειδητά μια ολοκληρωμένη μελέτη που μας είχαν αναγκάσει να εκπονήσουμε και να υποβάλουμε προς έγκριση με πολύ κόπο και δαπάνες όλα αυτά χρόνια !!! Δηλαδή ένα «κράτος οπερέτα» προς δόξαν αυτών που εξακολουθούν ακόμη να μας μιλάνε για μια νέα Ελλάδα και μας προτρέπουν μάλιστα να βάλουμε πλάτη μήπως και γίνουμε κάποτε ένα σύγχρονο κράτος, που δυστυχώς δεν θα γίνουμε ποτέ.
Και εάν ο εδώ Έφορος Αρχαιοτήτων επέλεξε, πυροβολώντας τα πόδια του, να μην δρομολογήσει την αναγκαία απαλλοτρίωση, προκειμένου να συμμορφωθεί με την θέληση της εκκλησίας και προχωρεί άρον άρον στην εκπόνηση μιας κουτσουρεμένης πρότασης για να την φέρει προς ψήφιση, θα ήθελα να ήξερα πόσο σίγουρος είναι ότι όταν θα έλθει η ώρα και κληθούν οι θεσμικοί εκπρόσωποι των Κεφαλλήνων για να ψηφίσουν αυτήν την πρόταση, θα συμπαραταχθούν μαζί του και θα γράψουν και αυτοί στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα ψηφίσματα των φορέων και των πολιτών του νησιού τους που τους ζητούν την εφαρμογή ακριβώς αυτής της ολοκληρωμένης μελέτης που αφορά την συνολική ανάδειξη του μνημείου πυροβολώντας έτσι και τα δικά τους πόδια;
Τελειώνοντας και σε απάντηση των ερωτημάτων που έθεσε ο Νίκος τόσο ως προς την «σοβαρότητα» αυτής της μελέτης όσο και ως προς το κύκλο των χαμένων ευκαιριών για την χρηματοδότηση αυτού του μνημείου, αν και έχουν απαντηθεί έμμεσα στις προηγούμενες παραγράφους, επαναλαμβάνω ότι η μελέτη αυτή είναι η πρώτη και η πλέον πλήρης μελέτη που έχει γίνει για το μνημείο αυτό από κορυφαίους αρχιτέκτονες – μηχανικούς – ηλεκτρολόγους – μηχανολόγους κ.α με αντίστοιχες μελέτες στα πλέον εμβληματικά αρχαιολογικά μνημεία της Ελλάδος. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να ενταχθεί το μνημείο σε πρόγραμμα έχοντας μια ολοκληρωμένη μελέτη, περίληψη της οποίας έχω κατά καιρούς διαβιβάσει στα ΜΜΕ για να έχουν οι πολίτες μια γενική εικόνα.
https://www.facebook.com/makis.metaxas.7/posts/3081591665244884
Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών για τον οποίο αναφέρεται ο Νίκος με την δική μου παρουσία δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει διότι μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε ποτέ μια πλήρης και εγκεκριμένη μελέτη για να μπορούσε να ενταχθεί.
Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών ενδεχομένως τώρα μπορεί να αρχίσει και τότε πράγματι αγαπητοί μου συμπατριώτες θα έχει ονοματεπώνυμα.
